KRC Genk kan morgen, bij een gunstig resultaat tegen Dinamo Kiev in de Europa League, voor de tweede keer in zijn bestaan Europees overwinteren. We grasduinen in de avonturen van de voorbije vijftien jaar, met vijf speciale Europese duels. ‘Recuperatiesokken, het blijft een goede vondst.’
KF APOLONIA FIER – RC GENK 1-5
Datum: 13 augustus 1998
Locatie: Kombetar Qemal Stafastadion, Tirana (Alb)
Situering: kwalificatieronde beker voor bekerwinnaars (EC2)
Scheidsrechter: Atilla Hanacsek (Hon)
Opstellingen:
Apolonia Fier: Sinani; Nuredini (87′ Ruho), Bita, Buziu (46′ Deniri), A. Poci; Jahiqi, Bare, Cobani (61′ Sula), D. Poci; Haxhnoj, Zeqo.
RC Genk: Brockhauser; Kimoni, Olivieri, Vangronsveld; Hendrikx (45′ Origi), Hasi, Delbroek, Gudjonsson, De Oliveira; Strupar (84′ Dos Santos), Oulare (75′ Horvath).
Doelpunten: 25′ Vangronsveld (1-0, owngoal), 30′ Strupar (1-1), 36′ Oulare (1-2, pen.), 39′ Hendrikx (1-3), 68′ Oulare (1-4), 81′ Horvath (1-5)
Toeschouwers: 1500
Trainer: Aimé Anthuenis
“Onze allereerste trip, de Intertoto buiten beschouwing gelaten, maar meteen ook een hele belevenis en een heuglijk moment”, weet teammanager Tony Greco. “We vertrokken met een beperkte delegatie: de spelers, technische staf en vijf bestuursleden. Zonder supporters, er bestond eigenlijk geen interesse. We moesten uitwijken naar het nationale stadion, want hun eigen onderkomen was te vervallen. Ik herinner me nog altijd goed de transfer vanaf de luchthaven in Tirana. We deden in totaal drie uur over een verplaatsing van honderd kilometer. De bus reed over een stoffige en hobbelige asfaltweg, met daarin zelfs grote gaten. Bovendien was het daar ongeveer veertig graden in de brandende zon. Ook toen ik met de coach, een journalist van Het Belang van Limburg en beheerraadslid Robert Raes naar die industriestad trok voor ons scoutingrapport.
“Veertien dagen later brak er oorlog uit. De mensen voelden dat waarschijnlijk aankomen, want het was er wat rumoerig. We werden geconfronteerd met zwaar bewapende politie, inclusief kalasjnikovs. Na de wedstrijd hielden we een barbecue aan het zwembad van ons hotel, waarna er mocht worden gefeest. Het werd een gezellige bedoening: aan tafel de Mexican wave, het clublied ‘Hela, hola’ werd gezongen, er volgde een polonaise. (lacht) Iedereen belandde in het water, behalve onze materiaalverantwoordelijken Jef en Annie. Zelfs de ambassadeur van Albanië, die met ons was meegekomen uit Brussel. Hij kon die ontlading wel snappen, want we vertrokken toch met een bepaalde angst doordat we vooraf veel achterdocht hadden gevoeld.”
NK MARIBOR – RC GENK 5-1
Datum: 28 juli 1999
Locatie: Ljudski VRT Stadion Maribor (Slo)
Situering: heenwedstrijd tweede kwalificatieronde Champions League
Scheidsrechter: Fiorenzo Treossi (Ita)
Opstellingen:
NK Maribor: Simeunovic; Cipi, Galic, Sarzeki; Zidan (90′ Pregelje), Balajic, Djuranovic, Seslari, Karic (80′ Vugdalic); Bozgo, Filipovic (55′ Simundza).
RC Genk: Brockhauser; Delbroek, Kimoni, Olivieri, Van Geem (80′ B. Gudjonsson); Jansson, Hasi, Hendrikx; T. Gudjonsson
(65′ Caushllari), Strupar, Ban (75′ Horvath).
Doelpunten: 25′ Balajic (1-0), 34′ Strupar (1-1), 62′ Galic (2-1), 69′ Karic (3-1), 76′ Simundza (4-1), 92′ Brockhauser (5-1, owngoal)
Toeschouwers: 5000
Trainer: Jos Heyligen
“Oei, commotie”, steekt verdediger Wilfried Delbroek van wal. “Souleymane Oulare, de man die een wedstrijd kon openbreken, was nog niet verkocht, maar hij mocht of kon niet meedoen, want hij zou vertrekken naar Turkije, bij een tegenstander die ook nog Europees zou spelen. Het werd Fenerbahçe, dat 140 miljoen frank (3,47 miljoen euro, nvdr) betaalde aan voorzitter Edgard Troonbeeckx. De gevolgen waren immens. Onze opstelling werd toen volledig door elkaar geschud: ik diende als rechtsachter te beginnen, terwijl ik gewoon was om controlerende middenvelder of centraal in de verdediging te spelen. Thordur Gudjonsson voetbalde in plaats van als nummer 10 als rechtsbuiten. De organisatie was volledig weg. Als klap op de vuurpijl ging de laatste goal dan nog via de lat, mezelf en Istvan Brockhauser in doel. Wat een droom moest zijn, werd een echte nachtmerrie. Een ramp waar niemand rekening mee had gehouden, want we dachten dat we die Slovenen eenvoudig zouden uitschakelen. Die dagen waren echt heel onrustig verlopen. In het hotel kwam er constant familie van de buitenlandse spelers op bezoek, zoals die van Zoran Ban. Dat verstoorde toch wel de concentratie, de voorbereiding verliep niet optimaal. Normaal mocht dat niet, maar in de euforie van het kampioenschap werd er niet moeilijk over gedaan. Alleen: dat negatieve resultaat werd door de meegereisde journalisten aangegrepen om alles te dramatiseren. Die vernedering ligt nog altijd gevoelig bij Jos Heyligen, want we kwamen bij de terugwedstrijd op Standard, door de 3-0, een goaltje te kort voor kwalificatie.”
RC GENK – REAL MADRID 1-1
Datum: 12 november 2002
Locatie: Cristal Arena Genk
Situering: eerste groepsfase Champions League, poule C, speeldag 6
Scheidsrechter: Jacek Granat (Pol)
Opstellingen:
RC Genk: Moons; Tomasic, Soley, Zokora, Roumani; Beslija, Thijs, Skoko, Ingrao (60′ Suzuki), Sonck, Vandenbergh (69′ Chatelle).
Real Madrid: César; Miñambres, Hierro (30′ Helguera), Pavón, R. Carlos; Figo (67′ McManaman), F. Conceição, Celades, Tote; Guti, Morientes (77′ Solari).
Doelpunten: 22′ Tote (0-1), 86′ Sonck (1-1)
Toeschouwers: 22.500
Trainer: Sef Vergoossen
“De magie van Bernabéu mocht ik beleven, maar de thuiswedstrijd zat ik geschorst in de tribune”, zegt linkerflankspeler Koen Daerden. “Het grote Real kwam naar het toen Europees nietige Genk, wat toch voor wat extra cachet zorgde. Een prestigestrijd of een galawedstrijd, vooral voor de supporters dan. Die kwamen massaal naar de training kijken. Madrid had dat toegestaan, een mooie geste. Er kwamen twee- tot drieduizend fans opdagen. Het typeert de voetbalgekte. Nochtans waren niet alle vedetten afgezakt naar België. Zo was het jammer dat Zinédine Zidane ontbrak. In Madrid had hij net als de Braziliaan Ronaldo ook niet meegedaan. Twee absolute topspelers. Ik moet bekennen dat ik daar aan de aftrap toch wel even een kippenvelmoment had en mijn benen wat tintelden. Het werd, na een 6-0-pandoering, achteraf een stevige rush op de truitjes. Dat blijft je bij voor de rest van je leven, die beelden wil je nog altijd terugzien. Het niveauverschil was net als de media-aandacht ook immens groot. Ik was vooral onder de indruk van de ernst waarmee ze alles aanpakten. Die op papier overbodige wedstrijd zagen die toppers niet als een verplicht nummer, ze speelden voor de bonus en de centen. Het bleef toch de top van het Europese clubvoetbal. Hun opwarming verliep ook geheel anders dan de onze. Wij kwamen altijd 35 tot 45 minuten voor aanvang op het veld, bij Real slechts 20 minuten. Bij hen gebeurde alles veel individueler, intenser en explosiever. Zij stonden direct onder stoom.”
VALENCIA – RC GENK 7-0
Datum: 23 november 2011
Locatie: Mestallastadion, Valencia (Spa)
Situering: eerste groepsfase Champions League, poule G, speeldag 5
Scheidsrechter: Tony Chapron (Fra)
Opstellingen:
Valencia: Alves; Miguel, Rami, Ruiz (46′ Parejo), Mathieu; Pablo, Topal, Tino, Feghouli (57′ Piatti); Jonas, Soldado (65′ Adúriz).
RC Genk: Köteles; Vanden Borre, Nadson, Hyland (61′ Limbombe), Pudil; Buffel, Camus, Tözsér; De Bruyne, Barda (71′ Nwanganga), Vossen (46′ Sarr).
Doelpunten: 10′ Jonas (1-0), 13′ Soldado (2-0), 35′ Soldado (3-0), 39′ Soldado (4-0), 68′ Pablo (5-0), 70′ Adúriz (6-0), 81′ Costa (7-0)
Toeschouwers: 35.000
Trainer: Mario Been
“Voor mij was dat geen echte afgang”, oppert rechterflankspeler Thomas Buffel. “Liever een 7-0-afstraffing met het gevoel dat je acties kon maken én kansen kreeg, dan een 2-0-verlies door alleen maar achteruit te kruipen en de bal lukraak weg te trappen. Valencia confronteerde ons met hét criterium van topvoetbal, een dodelijke efficiëntie voor doel. Het spelbeeld was gemakkelijk samen te vatten: wij speelden goed mee, maar wij vonden geen antwoord op hun opportunisme. Zeker tegen zulke tegenstanders heb je toch een portie geluk nodig. Dat bewezen we eerder met het 0-0-gelijkspel in het begin van de poulefase, zeker in een groep met ook nog Chelsea en Bayer Leverkusen. Ik merkte wel dat veel ploeggenoten opkeken naar en veel respect toonden voor zo’n Europese topclub. Dat ging dan ten koste van het eigen zelfvertrouwen. Terwijl je juist moet denken: ik ben even goed, ik kan dat ook.
“Doordat het die dagen enorm had gestortregend in Spanje, mochten of konden we niet op het hoofdveld in het stadion trainen. Maar het trainingscomplex maakte veel goed, door de superprofessionele omkadering en de speciale sfeer die het opriep. In de catacomben zag je goed de geschiedenis en de ontwikkeling van de club, met sfeerfoto’s aan de muren en de verschillende prijzen die er waren uitgestald. Alles werd daar zeer goed afgeschermd en gekoesterd. Een unieke ervaring. Zo konden we weer iets toevoegen aan onze rondgang door Europa. (grijnst) Die 7-0 was dus toch geen maat voor niks.”
FK AKTOBE – RC GENK 1-2
Datum: 9 augustus 2012
Locatie: Tsentralnystadion, Aktobe (Kaz)
Situering: return derde kwalificatieronde Europa League
Scheidsrechter: Cyril Zimmermann (Zwi)
Opstellingen:
FK Aktobe: Sidelnikov; Klimavicius, Smakov, Primus, Kenjisariev; Geynrikh (77′ Zemlianoechin), Kapadze, Chayroelin, Covalciuc; Bikmaev (82′ Lisenkov), Bajer.
RC Genk: Köteles; Dani Fernández, Nadson, Anele, Tshimanga; Buffel (84′ Nwanganga), Gorius, Hyland, Barda (43′ Joseph-Monrose); Vossen (89′ Camus), Benteke.
Doelpunten: 32′ Kenjisariev (1-0), 37′ Benteke (1-1), 54′ Buffel (1-2)
Toeschouwers: 12.300
Trainer: Mario Been
“Ik was pas nieuw”, stelt invallersdoelman Kristof Van Hout. “Vrij snel mocht ik mee het vliegtuig op naar Kazachstan, voor een van de verste verplaatsingen ooit. Er wachtte ons een totaal andere cultuur en klimaat. Recuperatiesokken, het blijft een goede vondst. De clubdokter had dat voor iedereen voorzien, om alle risico’s uit te sluiten. Ideaal voor het herstel, want het was toch in totaal een zestal uren dat we al zittend moesten doorbrengen op het vliegtuig. Een profvoetballer met opgeblazen benen en zonder frisheid, daar heeft niemand wat aan. Het was daar ook drukkend warm, zeker 35 graden. Er werd extra drank voorzien voor het grotere vochtverlies en er waren pauzes ingelast tijdens de match.
“Ook al had je soms de indruk wat terug te keren in de tijd, toch was ons hotel op en top geregeld en qua comfort perfect in orde. In overleg met Guy Martens besliste ik de groepswandeling niet mee te maken, maar aan krachttraining te doen in de fitnessruimte. Verder viel me vooral op dat Kazachstan een land in verandering was. Ik zag langs de weg veel spandoeken met bouwplannen voor grote moderne blokken. Die gingen alleszins verrijzen tussen de oude bestaande gebouwen. Ik denk dat de evolutie daar volop bezig was en alles zich wat in de overgang bevond. De plaatselijke bevolking bleek bijzonder behulpzaam, maar het was wel handig dat we een tolk mee hadden. Ik kwam nu op een plaats waar ik anders nooit zou komen. (lacht) Het is geen favoriete vakantiebestemming, hé, en ze spreekt ook niet tot de verbeelding.”
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Valencia confronteerde ons met hét criterium van topvoetbal, een dodelijke efficiëntie voor doel.” Thomas Buffel
