‘Je leven kan niet de hele tijd perfect zijn’

© belgaimage

Tussen zijn flop bij Anderlecht en zijn komst naar Kortrijk enkele maanden geleden waren we Imoh Ezekiel wat uit het oog verloren. Goed, hij speelt nu bij KVK, maar wat valt er nog allemaal te vertellen?

Vorig jaar, de laatste dag van maart. In La Liga staat er op de dertigste speeldag Las Palmas tegen Real Madrid op het programma. Hij warmt zich op voor de bank van Zinédine Zidane en speelt vervolgens enkele minuten tegen Keylor Navas, Raphaël Varane, Karim Benzema, Gareth Bale en de anderen.

Ik vroeg me soms af of ik niet in de Turkse Verborgen Camera was beland.’ Imoh Ezekiel

Maart dit jaar. Hij strompelt naar het einde van de reguliere competitie bij KV Kortrijk. De balans: één volledige wedstrijd, heel wat korte invalbeurten, één enkel doelpunt… In play-off 2 doet hij daar nog één goaltje bij.

Hij, dat is Imoh Ezekiel. Toen hij doorbrak bij Standard en daar maar liefst 32 keer scoorde (2012-2014), werd hij voorgesteld als een nieuw aanvallend fenomeen. Sindsdien gebeurde er van alles in zijn leven. Goeie dingen: zijn uitleenbeurt aan Standard door zijn Qatarese club amper zes maanden nadat hij in de woestijn een contract getekend had, zijn bronzen medaille met Nigeria op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro. Maar ook minder goeie dingen: zijn anonieme doortocht in Anderlecht, zijn rampzalige verblijf in Turkije, zijn wisselvallige avontuur in Spanje.

Het is al enkele jaren geleden dat hij nog in detail over zijn chaotische parcours gesproken heeft. Die tijd is nu gekomen. Imoh Ezekiel is nog maar 25, maar heeft al heel wat meegemaakt. En heel wat te vertellen. Een interview in de schaduw van play-off 2.

Hoe gaat het met je, hier in Kortrijk? Het is iets heel anders dan het meeste dat je al hebt meegemaakt sinds je naar Europa kwam.

Imoh Ezekiel: ‘Het gaat heel goed, maak je geen zorgen… Ik heb me aangepast. Ik heb in grote stadions gespeeld, waar soms veel volk zat en ik heb in grote steden gewoond. Nu speel ik in een klein stadion in een kleine stad, maar daar heb ik geen moeite mee. Ik voel dat ik gewaardeerd word in Kortrijk en dat is al heel veel waard. Elke voetballer ter wereld wil in de grote stadions spelen, waar er veel passie is. Maar er zijn momenten dat je moet accepteren dat zoiets niet mogelijk is.’

Anderlecht

We hebben niet veel over jou gehoord na je vertrek bij Anderlecht. Om kort te gaan zouden we kunnen zeggen dat het daar voor jou niet echt gemarcheerd heeft. Hoe kwam dat?

Ezekiel: ‘Alles liep goed tot in december. Ik kreeg veel speeltijd in de competitie en ook in de Europa League. Maar vanaf het ogenblik dat Besnik Hasi besliste dat hij met één diepe spits zou spelen en dat zijn keuze op Stefano Okaka viel, was er geen plaats meer voor mij. Uiteindelijk heb ik niet zoveel gespeeld als ik had gehoopt – daar ga ik niet over liegen. Maar ik onthoud liever dat ik bij een grote club zat en dat zoiets altijd een goeie ervaring is om mee te nemen. Voor eender welke speler kan alles van de ene dag op de andere omslaan, daar ben ik een levend bewijs van… Zodra Hasi me uitlegde dat hij me niet naast Okaka in de spits kon zetten, gaf ik hem te kennen dat ik ook op de flank kon spelen. Maar dat heeft hij niet willen uittesten. Ik ben filosofisch, zo zit het leven in elkaar, je kunt niet overal waar je heen gaat ook slagen.’

Imoh Ezekiel draait weg van Urho Nissila (Zulte Waregem).
Imoh Ezekiel draait weg van Urho Nissila (Zulte Waregem).© belgaimage

Bij Anderlecht spelen net nadat je bij Standard gespeeld hebt, dat is…?

Ezekiel: ‘Als ik één ding onthoud, dan is het dat Standard de beste supporters van België heeft. Kom me niet vertellen dat die van Club Brugge de beste zijn, want dat is niet waar. Dat is een fabeltje. Die van Brugge zijn goed, maar in Luik zijn ze nog van een ander niveau.’

Olympische Spelen

Na Anderlecht ben je weer teruggegaan naar Qatar, voor een heel seizoen. Je had dat land verlaten omdat het je er niet beviel. Was het dan niet lastig om weer terug te gaan?

Ezekiel: ‘Ik lag nog onder contract, dus ik kon niet op mijn eentje over mijn toekomst beslissen. Ook al heb ik toen heel wat beslissingen zelf genomen… Enkele maanden na het einde van mijn uitleenbeurt aan Anderlecht waren er de Olympische Spelen. Heel het seizoen was dat een wortel die voor mijn neus hing, ik wist dat ik een goeie kans had om tot de selectie te behoren, ook al speelde ik weinig in de Belgische competitie. Daar heb ik me heel het seizoen voor dubbel geplooid.

‘Het probleem is dat de Spelen plaatsvinden in de maand augustus. Heel wat clubs toonden interesse, maar er was één voorwaarde: geen Olympisch Spelen! Ze wilden dat ik de voorbereiding bij hen zou meemaken en dat ik erbij zou zijn wanneer de competitie begon. Voor mij kon daar geen sprake van zijn. Naar de Olympische Spelen kun je één keer in je leven. Dat wilde ik niet laten schieten. Ik heb er geen spijt van dat ik zo geredeneerd heb. Ik zal daar nooit spijt van hebben. Bovendien was dat toernooi echt als een hemel die opklaarde na een moeilijk seizoen, we hebben ons daar goed geamuseerd. Ik heb in alle matchen meegespeeld en ik ben naar huis gekomen met een bronzen medaille. Ter info: ik heb daar op de rechterflank gespeeld… Het bewijs dat ik het kan! ( lacht) Daarna ben ik dus teruggekeerd naar Qatar. Ik wist dat het op zijn minst voor enkele maanden was, in elk geval tot in januari. Uiteindelijk ben ik heel het seizoen daar gebleven.’

Maar het was nog steeds het land waar je na je vertrek bij Standard zo gedeprimeerd was geweest…

Ezekiel: ‘Neen, het was helemaal niet meer hetzelfde. De eerste keer dat ik in Qatar landde, had ik het inderdaad lastig. Om te beginnen lieten de betalingen al op zich wachten. Bovendien zat ik daar helemaal alleen. Er zaten bijna uitsluitend Arabische spelers in de kern, jongens van ginder die volgens hun gebruiken leefden en met elkaar omgingen. Ik verveelde me steendood. Toen ik terugkeerde, waren er ook andere nationaliteiten, een Senegalees, een Ivoriaan, een jongen die ik nog kende van in Nigeria. Dat veranderde alles voor mij. Het leven buiten de trainingen en de wedstrijden woog niet meer zo op mij.’

Turkije

Toen je voor de tweede keer Qatar verliet, om naar Turkije te gaan, was dat een definitieve transfer na je eerdere uitleenbeurten aan Standard en Anderlecht. Was je opgelucht dat de banden met je Qatarese club verbroken werden?

Ezekiel: ‘Ja, ik geef toe dat ik daar op die manier over dacht. Het was niet langer die Qatarese club die de sleutels van mijn carrière in handen had. Eindelijk. Maar wat een vergissing was het om in Turkije te tekenen. Wat een vergissing!’

Leg dat eens uit.

Ezekiel: ‘Ik heb me een beetje laten verblinden door het feit dat Konyaspor deelnam aan de Europa League. Weer eens Europees voetballen, daar had ik enorm veel zin in. Bovendien was het een aantrekkelijke poule: Red Bull Salzburg, Vitória Guimarães en Olympique Marseille. Maar ik had al snel door in wat voor miserie ik daar terechtgekomen was. Ik arriveerde op het moment dat de ploeg op stage naar Oostenrijk ging vertrekken en ik kreeg te horen dat ik zelf maar voor mijn Schengenvisum moest zorgen. Ik heb dus de bus genomen en ik was twee uur onderweg vooraleer ik op de ambassade begreep dat de zaak zou aanslepen. Uiteindelijk kreeg ik een visum voor één week. Toen was de stage al afgelopen. Hoe kun je nu uitleggen dat je een speler zelf die paperassen laat regelen? It’s not my business. Als ik morgen met KV Kortrijk naar Amerika moet vertrekken, dan zou de club mijn visum in orde maken. I lost my head, what the fuck! Terwijl de club zich voorbereidde in Oostenrijk, moest ik met de B-ploeg trainen. Ik had ook een persoonlijke trainer maar ik speelde geen wedstrijden. Nadien moest ik voor elke uitwedstrijd in de Europa League naar de ambassade gaan om een visum voor enkele dagen te halen. Daar verloor ik belachelijk veel energie mee.’

Kom me niet vertellen dat de fans van Club Brugge de beste zijn, want dat is niet waar. Die zitten in Luik.’Imoh Ezekiel

Kortom, het was lastig vanaf de eerste dag?

Ezekiel: ‘Ja, en het was niet alleen dat visumprobleem. Er liep van alles mis. Ik kreeg normaal gezien tekengeld, maar dat hebben ze nooit op mijn rekening gestort. Aan het eind van mijn eerste maand daar kreeg ik geen loon. Op het einde van de tweede maand, idem. Derde maand, nog altijd niks. Ik speelde eigenlijk als een vrijwilliger. Tot de dag dat ik hen heb gezegd dat ik niet meer het veld op wilde gaan. Ik had ook een probleem met logies. De club had me in een hotel ondergebracht in afwachting dat ze een huis voor mij zouden vinden. Toen ze dat huis dan uiteindelijk vonden, checkte ik uit bij het hotel en de hoteleigenaar eiste dat ik de rekening zelf zou betalen! My friend! Ik vroeg me soms af of ik niet in de Turkse Verborgen Camera was beland. Uiteindelijk heeft Konyaspor de rekening terugbetaald, na twee maanden. Ik was vanaf dag één veroordeeld. In mijn hoofd begreep ik al gauw dat het niet ging werken. De Turken hebben me compleet zot gemaakt. Soit, ik onthoud maar dat ik daar toch mijn eerste trofee in Europa gewonnen heb. Ik speelde enkele minuten in de supercup tegen Besiktas, die we gewonnen hebben.’

'Je leven kan niet de hele tijd perfect zijn'
© belgaimage

Ben je gemakkelijk weggeraakt?

Ezekiel: ‘In december ben ik met de voorzitter gaan praten. Ik heb hem gezegd: ‘Het is genoeg geweest, verbreek mijn contract maar!’ Ik had een contract van drie jaar, dat betekende veel geld. Ik vroeg hen om me alleen datgene te betalen dat ze me verschuldigd waren voor de zes maanden dat ik bij hen geweest was. Er is veel gepalaver voor nodig geweest vooraleer ze daarmee instemden, want aanvankelijk gingen ze er alleen mee akkoord dat ik vertrok als ik dat geld zou laten vallen. Ze hadden me ook nog willen uitlenen, maar voor mij kon daar geen sprake van zijn. Ik wilde nooit meer terug naar Turkije, dat stond voorop. Uiteindelijk is alles geregeld geraakt en hebben ze me het geld voor een half seizoen gegeven. Ik ben dan naar Nigeria gegaan in afwachting van iets anders. Ik was niet echt gehaast om een andere club te vinden. Ik wilde vooral niet opnieuw een verkeerde keuze maken.’

Eén goal in acht maanden

Waarom kwam het op dat moment niet in orde met Antwerp?

Ezekiel: ‘Ze wilden dat ik op 4 januari in België zou zijn, om medische testen te ondergaan die dag en een dag later mee op stage te kunnen vertrekken. Maar dat was praktisch simpelweg niet mogelijk, ik geraakte er pas op 5 januari. Toen zeiden ze me dat ze de deal lieten vallen. Vanwege één dag! Ik besloot daaruit dat ze toch niet zoveel interesse hadden.’

Je trok dan naar Spanje, maar niet voor lang…

Ezekiel: ‘Las Palmas was fantastisch. Maar inderdaad, het was te kort. Ik had er getekend voor twee en een half jaar, maar er stond in mijn contract dat ik een vrije speler zou worden als de club het behoud niet kon verzekeren. We degradeerden, dus was het daar gedaan voor mij. Anders zou ik nu nog in Spanje zitten.’

Wat onthoud je van je doortocht in La Liga?

Ezekiel: ‘Ik speelde tegen mannen die ik doorgaans op tv bekeek in wedstrijden van de Champions League. Ik heb nog foto’s waarop je me ziet voetballen tegen die wereldsterren. Dat zijn toch wel dingen die me heel mijn leven zullen bijblijven.’

Hoe is het dan om play-off 2 te spelen nadat je tegen Bale en Benzema gevoetbald hebt?

Ezekiel: ( schaterlacht) ‘Het leven van een voetballer is een opeenvolging van uitdagingen. Je leven kan niet de hele tijd perfect zijn. Ik probeer hier zoveel mogelijk speeltijd te vergaren en ik blijf hard werken om weer hogerop te geraken. Ik wil mijn normale niveau terugvinden. Eén enkele goal in heel de reguliere competitie … dat is niet wie ik ben.’

‘Qatar heeft me niet gekraakt’

Denk je niet dat je vertrek naar Qatar, toen je nog maar twintig was, je carrière gekraakt heeft? Op dat moment gold je als een van de beste spitsen in de Belgische competitie.

Imoh Ezekiel: ‘Ik ben toch kunnen terugkeren naar Europa. Dat is het bewijs dat Qatar me niet gekraakt heeft. Het was een transfer die ik niet kon weigeren. Er is heel veel veranderd voor de familie Ezekiel in Nigeria. Mijn ouders leven bijvoorbeeld niet meer in dezelfde omstandigheden dan voorheen. En iedereen heeft er tenslotte goed aan verdiend: Standard, mijn Nigeriaanse club, de makelaars die de deal mee onderhandeld hebben, en ikzelf. Dus neen, ik vind niet dat het een vergissing was om Standard te verlaten voor Qatar.’

Het was toch beter geweest om er wat later naartoe te gaan?

Ezekiel: ‘Wie kon me garanderen dat ik nog eens zo’n aanbod zou krijgen?’

Edmilson junior heeft dezelfde keuze gemaakt als jij en ook hij had na enkele maanden al goesting om terug te keren. Maar dat is nog altijd niet gelukt.

Ezekiel: ‘Je moet ook wat opofferingen kunnen maken. Als je hetzelfde wilt blijven verdienen, dan zullen de Qatari je niet uitlenen – het zijn tenslotte geen idioten. Maar als je bij hen twee miljoen verdient en je zegt hen dat je ermee akkoord gaat om de helft te laten vallen om weer even van Europa te kunnen proeven, dan willen ze daar wel over praten. Ik heb veel geld verloren met die uitleenbeurt aan Standard en nadien aan Anderlecht, maar op dat ogenblik was mijn geluk belangrijker dan al de rest.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content