KRC Genk
MIJN STAD
‘Lang voor de migratiecrisis hier losbarstte, groeide ik al op tussen de vluchtelingen. Het is logisch dat veel vluchtelingen voor Scandinavië kiezen: een land als Finland is bijzonder veilig, heel uitgestrekt en telt toch maar 5,5 miljoen inwoners. Met mijn ouders en mijn zus woonden we in het zuiden, in Turku, de derde stad. We hadden er een huis in een buitenwijk. Op de scholen in ons stadsdeel zaten er vijftig procent Finse kinderen en vijftig procent kinderen uit andere landen, die ook wel allemaal Fins praatten. Dankzij die multiculturele omgeving konden we geweldige voetbalwedstrijdjes spelen. Die gasten met een andere achtergrond toonden een felle winnaarsmentaliteit.
‘Ook in Finland zijn er mensen die vluchtelingen niet graag zien komen – sommigen hielden echt niet van de buurt waar ik opgroeide – maar ik vond het fantastisch. Wij hielpen de vluchtelingen en zij hielpen ons: ze zorgden voor extra arbeidskrachten en een verrijking van onze cultuur. Ik denk dat de meeste Finnen het zo zien, wij zijn behulpzame mensen. We zijn ook een verlegen volk. In de sport wordt dat weleens een verwijt. Dan zegt men dat we te lief zijn en een gezonde dosis arrogantie missen.’
MIJN DIEPVRIEZER
‘Wij, Finnen, eten geen wit brood. Als ik hier gasten uit Finland op bezoek krijg, vraag ik hen om hun valies vol te proppen met donker roggebrood. Mijn diepvriezer puilt er intussen van uit (lacht). Iets typisch Fins om op dat brood te leggen is maksamakkara, leverworst.’
ONZE SPORT
‘Acht jaar lang, tot mijn veertiende, speelde ik ijshockey, bij TPS Turku, de club waar ik ook voetbalde. IJshockey is de belangrijkste sport in Finland, op wereldvlak horen we bij de top vijf. Met TPS Turku hoorden we in Finland bij de top drie. Topmatchen van de eerste ploeg waren doorgaans uitverkocht, dan zat er 12.000 man in de arena. Maar ook op zulke momenten komt weer de aard van het Finse volk bovendrijven: veel toeschouwers zitten nogal makjes te supporteren. Het is heel anders hier in Genk, waar je fans echt ziet opgaan in een match.’
TOERISTISCHE TIPS
‘In mijn kindertijd sprongen wij tijdens de winter met het hele gezin in de auto en reden we 1200 kilometer noordwaarts, richting Rovaniemi, waar je bij de poolcirkel komt. Daar huurden we een hutje en trokken we met ski’s de natuur in. Dat mis ik nu héél erg. Veel mensen uit het zuiden van Finland mijden dat uiterste noorden, omdat de temperatuur er makkelijk daalt tot min twintig graden, maar mij deerde dat niet. Ik vond het daar geweldig. Als kind had ik al de goede skitechniek om erg snel te gaan, maar daar ging het mij niet om. Ik genoot er net van om het rustig aan te doen. Je kwam er op de paden weleens andere mensen tegen, maar niet veel, dus kon je er goed tot rust en tot jezelf komen, te midden van de toendra. Tijdens die vakanties kwamen we ook weleens een rendier in het wild tegen. Heel leuk. Ook hun vlees is trouwens bijzonder lekker.’ (lacht)
ONZE VOETBALHELD
‘Als Finnen hun voetbalheld moeten kiezen, is er maar één naam: JariLitmanen. Zelfs toen hij op zijn 38e meespeelde met de nationale ploeg, was hij nog de beste op het veld. Soms deed hij dingen die ik nooit iemand beter zag doen. Hij had een uitzonderlijke vista en baltoets: hij kon een ploegmaat de bal precies daar toespelen waar hij de meeste tijd en ruimte had. Jammer dat ik nooit met hem op een veld stond.’
RAAR AAN BELGIË
‘Toen ik voor het eerst in Genk een koffie ging drinken, schrok ik: een glas bier kost hier evenveel als een glas water. Als je hier op een terras rond je kijkt, heeft nagenoeg iedereen een glas bier voor zijn neus. Dat zit niet in onze cultuur. In Finland zijn bier en wijn echt duur en drinken de mensen enkel alcohol als er wat te vieren valt, op Kerstmis bijvoorbeeld, maar niet als je ’s zaterdags met vrienden een hapje eet. Thuis nemen we bij het avondmaal een glas water, bruiswater of melk. Wel typisch: als Finnen dan eens alcohol drinken, gaan ze door tot ze erbij neervallen.’
KRISTOF DE RYCK
