Belg, geboren op 16 augustus 1977 in Hasselt. 1,98 meter – 80 kilo. Profiel: de grapjas.

J eroen Mellemans:”Ik ben een knokker. Ik wil iets bereiken en het liefst zonder dat iemand mij daarbij helpt. Ik vecht er graag voor. “Ook eigen aan mij is: een ondeugend trekje. Ik haal graag grapjes uit. Het gebeurt dat ik eosine ( rode verfstof, nvdr) in een keeper zijn handschoenen giet, zodat hij een week met rode handen moet rondlopen. Vroeger op school spoot ik wel eens parfum in de klas tot we allemaal even naar buiten moesten.

“Ik ben een sfeermaker, ik doe graag onnozel. Björn Vleminckx en ik zijn de zotten van de groep. Voor mijn leeftijd ben ik heel kinderlijk, ik probeer van elke seconde te genieten. Als ik geblesseerd en wat depressief ben, laat ik het niet zien. Maar meestal ben ik de gelukzaligheid zelf.

“Voor elke wedstrijd trek ik mij terug in het toilet om een onzevader en een weesgegroet te lezen. Dan vraag ik om een goede prestatie te mogen leveren. Ik steek dan ook mijn ring in mijn mond, draai hem met mijn tong vier keer rond en kus hem. Daarna geef ik hem aan de hulptrainer, die hem in zijn rechterzak steekt.

“Mijn vader was volleybalinternational, maar ik groeide in Alken op naast een voetbalveld en van klein af droomde ik ervan om profvoetballer te worden. Op mijn 28e kreeg ik daar de kans toe in de mooiste club van het land en straks speel ik de bekerfinale! Al mijn dromen zijn uitgekomen. Ik vergeet nooit meer de dag dat we op Kortrijk de promotie afdwongen. Na de wedstrijd kwam mijn broer naar mij en begon hij te wenen: ‘Toch een van ons die in eerste zal spelen’, zei hij. Mooi, hè? Zelf voetbalt hij bij Hasselt. Mijn zus speelt wél volleybal.

“Voetbal is mijn leven. Als ik zelf niet speel, ga ik zondagnamiddag ergens kijken. Voor mijn vriendin is dat niet altijd leuk. Negen jaar zijn we samen. Ze steunt mij in alles. Als ik thuiskom, is het huis netjes en staat mijn eten klaar. Zonder haar zou ik niet kunnen. Ik ben een familiemens. Als wij, mijn ouders, mijn zus, mijn broer en mijn petekind elkaar een dag niet zien of horen, denken we al dat er een probleem is.

“Af en toe ga ik met mijn vader en mijn broer snoo- keren en met vrienden houd ik geregeld een pokeravond. Ik hou er ook van in de tuin te ravotten met mijn drie honden: een jack russell, een labrador en een golden retriever. Vakantie is voor mij aan het zwembad of het strand liggen, een pintje drinken en iets eten. Het liefst frieten. ( lacht) Na het seizoen gaan we met de bus naar Spanje. Ik hou van veel mensen rond mij. Als ik uitga, kan ik met kameraden urenlang op de dansvloer staan.

“Na mijn carrière zou ik het liefst in het voetbal blijven. Het mooiste zou zijn: jeugdtrainer bij KV Mechelen. Ik ga heel graag met kinderen om. In Alken vroegen ze mij al om een voetbalschool op te richten.

“Maar ik ben niet bang om te werken. Zelfs al moest ik morgen weer naar de fabriek: geen probleem! Ik maakte er met collega’s echt zalige tijden mee. Waar ik ook ben en wat ik ook doe, als ik maar gezond ben en mij kan amuseren.” S

door christian vandenabeele – fotografie: Jelle Vermeersch