Wat vond je als puber de lastigste plaats om een puist te hebben? “Mijn gezicht. Ooit stond er een op het puntje van mijn neus, die groeide uit tot een kanjer. Dat was de ergste. Omdat ik pas twintig ben en dus nog altijd een beetje in mijn puberteit zit, heb ik soms nog last van puistjes. Ik smeerde al allerlei crèmes, maar die helpen niet. Vaak betrap ik mezelf erop dat ik zit te prutsen aan puistjes. Op die manier maak ik het alleen erger, maar het is zo verleidelijk.

“Mijn uiterlijk vind ik belangrijk, maar ik smeer bijvoorbeeld niet elke dag gel in mijn haar. Als ik op de club aankom, ligt mijn kapsel doorgaans nog zoals het lag toen ik uit mijn bed rolde. Dan is er weleens commentaar. Omdat ik bovendien nogal dik, stroachtig haar heb, lijkt het vaak alsof ik een helm op mijn hoofd draag. Gebruik ik toch gel, dan sta ik geen halfuur voor de spiegel. Je hebt van die dagen waarop je haar direct goed valt en andere waarop dat niet zo is. Ik aanvaard dat.”

Had je vroeger een vlieger om mee te vliegeren?

“Ja, maar ik gebruikte die niet vaak. Ik woon al van kinds af op een boerderij in Aartrijke, waar er ruimte in overvloed is. Als ik niet met de bal speelde, zat ik op mijn fiets of op mijn speelgoedtractor.

“Niet zo lang geleden hadden we nog 130 koeien en 500 à 1000 varkens. Nu zijn het er wat minder. Vroeger hielp ik mijn ouders vaak: de beesten voederen, stro in hun stallen leggen, de koeien melken … Met de varkens hield ik mij niet zo graag bezig. Een verse koeienvlaai stinkt weliswaar meer dan varkensmest, maar de varkens zitten in hun stallen dichter op elkaar, waardoor het er warmer, drukkender en vooral ook stoffiger is. Ik kreeg daar vaak last van mijn longen.

“Mijn vader heeft en pacht ook 50 à 70 hectare land. Hij zet er aardappelen op, maïs, graan, bonen, wortelen … Rond mijn zevende zat ik al aan het stuur van de tractor. De boerderij overnemen, dat heb ik nooit overwogen. In de winter zag ik pa vaak tot tien uur ’s avonds werken. Er zijn leukere dingen. Achteraf bekeken was het wel heel plezant om op een boerderij groot te worden. Nu steek ik af en toe nog eens een handje toe. Vorige week hielp ik nog bij het uitmesten van de stallen. Vroeger deed ik dat met een riek. Vaak kreeg ik dan blaren op mijn handen, en dikke eeltplekken. Nu kan het machinaal, dat is toffer.”

Met welke schone zou je graag eens in het hooi duiken?

” Ida Engberg, een Zweedse dj. Ik ben zelf ook nogal vaak met muziek bezig. Ik heb enkele programmaatjes op mijn computer waarmee ik wat mix. Vooral elektronische muziek vind ik leuk. Het vlot nog niet al te best, maar ik kan me daar ’s avonds toch een uur of twee mee amuseren. Niet elke dag, want ik moet ook nog een beetje schoolwerk maken.

“Aan de Hogeschool Gent volg ik een opleiding chemie. Interessant, maar misschien had ik toch beter wat anders gedaan. De lessen in het labo zijn verplicht en het lukt niet altijd om die bij te wonen. Dan moet ik ze apart inhalen.

“Vorig jaar werkte ik aan een project. Met enkele medestudenten onderzocht ik hoe je de sterkste zeepbellen maakt. Nu ken ik de formule: je hebt een oplossing nodig met één derde zeep, één derde water en één derde glycerine. Op een dag doopten we een groot rond ijzer eens in die mengeling. Daarna maakten we met dat ijzer bewegingen in de lucht, zodat erachter een grote bel gevormd werd. Er ontstond er een van liefst twee meter lang. Die was niet volledig dicht, zweefde niet en sprong ook snel kapot, maar ze bewees wel dat onze oplossing goed was.

“Nu zijn we in het labo bezig met titraties: we voegen de ene stof bij de andere tot de pH-waarde ( een maat voor de zuurgraad, nvdr) verandert, of tot er een neerslag gevormd wordt. Echte basisdingen dus.”

In deze rubriek laten we dit seizoen afwisselend een Belgische voetballer uit de Belgische competitie en een Belgische voetballer uit een buitenlandse competitie aan het woord.

KRISTOF DE RYCK

“Ik onderzocht hoe je de sterkste zeepbellen maakt”