Het beeld van de gentleman, waar Thorup jaren aan gewerkt heeft, viel plots aan diggelen.
Het was een opvallend beeld: een paar weken na zijn ontslag bij KAA Gent werd Jess Thorup als de nieuwe trainer van KRC Genk gepresenteerd. De Deen straalde. Hij zei blij te zijn dat hij heel snel weer een nieuwe club had gevonden, beklemtoonde dat een warme vereniging als Genk perfect bij hem zou passen en dat hij daar in alle rust zijn werk zou doen. Het leek wel een huwelijksfoto, met een fijne sfeer op de receptie: twee geschikte partners die mekaar gevonden hadden. Geen onvertogen woord ook over zijn vertrek bij KAA Gent. Zo kenden we Thorup: een gentleman.
Jess Thorup ging in alle rust aan de slag bij Genk, al merkte hij snel dat de uitdaging groter was dan hij vooraf gedacht had, gaf hij ook toe. Het voetbal was aanvankelijk verre van sprankelend, maar de spelers prezen, nog voor de resultaten volgden, zijn aanpak. Er was duidelijkheid en zijn warme, menselijke toon stond in schril contrast met het soms opflakkerend negativisme en cynisme van zijn voorganger Hannes Wolf. Thorup viste uitgerangeerd spelers als Théo Bongonda en vooral Patrik Hrosovsky weer op, hij legde andere fundamenten. Joakim Maehle, die ontgoocheld was omdat hij niet naar Marseille mocht, pakte na een goeie babbel met de trainer de draad weer op en toonde zich de voorbije weken de perfecte prof, een aanjager ook.
Na de 4-0-overwinning tegen Eupen, de derde opeenvolgende zege op rij, leek er een basis gelegd, niemand die dacht aan een mogelijk vertrek. Vorige week stemde Jess Thorup in met een verzoek voor een interview van dit blad, hij zou over zijn eerste weken in Limburgse loondienst praten en het tussendoor ook hebben over de Deense nationale ploeg, op 18 november tegenstander van de Rode Duivels. Zaterdagmiddag kreeg dit blad de bevestiging dat het interview dinsdagmiddag (gisteren dus) zou doorgaan. De afspraak was gemaakt, samen met de rest van de communicatieplanning naar de volgende wedstrijd tegen STVV. Bij Genk wist men zaterdagmiddag dus nog van niets, terwijl 900 kilometer verderop het scenario in een paar uur tijd een heel andere wending nam.
Nu trekt Jess Thorup dus naar FC Kopenhagen, dé absolute Scandinavische topclub. Daar zijn ongetwijfeld redenen voor. Dichter bij huis, allicht beter financiële voorwaarden en een club, zeker voor een Deen, met meer uitstraling dan Genk, al is Genk in zijn totaliteit en qua budget wél groter dan de Deense topclub die drie weken geleden zijn trainer ontsloeg omdat het – net als Genk en Gent – vooralsnog ver onder de verwachtingen blijft.
Zo’n aanbieding wijs je kennelijk niet af. Het is alsof een Belgische trainer die pakweg aan de slag was bij AZ of Vitesse ineens die club in de steek zou laten voor een aanbod van Club Brugge vandaag of Anderlecht een paar jaar geleden. An offer you can’t refuse, heet dat.
In België, waar Genk een dreun kreeg terwijl het net aan het overeind krabbelen was, smaakt dit vertrek bitter. Is het niet een beetje hypocriet om als trainer na de 4-0-zege tegen Eupen de spelers tevreden toe te spreken, ze twee dagen vrijaf te geven en vervolgens in de auto te stappen en naar Kopenhagen te rijden? En dat voor een man die koketteert met normen en waarden? Dan val je van je voetstuk, en ligt het beeld van gentleman waar je jaren aan gewerkt hebt ineens helemaal aan diggelen. Hoe kan een trainer die met volle verstand een driejarig contract tekende het voor zichzelf verantwoorden om na 39 dagen te vertrekken? Natuurlijk worden in dit wereldje trainers ook snel bij het vuilnis gezet, het hoort bij het vak, en schrikt iedereen wanneer een trainer eens zelf het initiatief neemt om te gaan. Alleen leek hier weinig aanleiding voor. Als Thorup echt zo enthousiast en tevreden was als hij de afgelopen weken benadrukte, had hij gewoon kunnen doorgaan met zijn werk en was zijn reputatie onaangetast gebleven. Hoe het hem straks ook vergaat, van dit verhaal zal altijd een smet blijven hangen tijdens de rest van zijn carrière.
De (voetbal)sport heeft zo zijn eigen wetten. In het verleden zijn er nog trainers midden een seizoen weggehaald, Philippe Clement in december 2017 bijvoorbeeld bij Waasland-Beveren, door… KRC Genk, toen tot grote woede van de Wase club. KRC Genk moet wat dat betreft dus niet klagen. Het hoort allemaal bij de geplogenheden in deze jungle.
