Was het moeilijk om naar België terug te keren ?

De eerste maanden waren hectisch. We moesten ons opnieuw installeren, onze gewoonten aanpassen, onze weg vinden. Ik ondervond moeite om weer te wennen aan het Belgische klimaat en de Belgische mentaliteit. We wonen hier nu rustig, helemaal in de bossen, terwijl de stad toch niet ver weg is. Voor mij is dat ideaal, want ik sluit het hoofdstuk voetbal graag af wanneer ik thuis kom. Dat is ook het moment dat ik terugkeer naar mijn privé-leven. Vergeet niet dat ik mijn dochtertje Ophélie, die nu zes jaar is, maar om de twee weekends te zien krijg. Vroeger moest ik daarvoor zelfs het vliegtuig vanuit Italië nemen. Eigenlijk heb ik haar drie jaar moeten missen. Dat viel me zwaar. Maar in mijn hoofd ben ik daar nu over : we proberen de weinige tijd waarover we samen beschikken, vol te steken met intense momenten.

Is het leven in Italië zo verschillend van dat in België ?

Ik vind dat wel. Neem alleen al het tijdstip wanneer er gegeten wordt. Ginds gingen we ’s morgen koffie drinken op een plein. En daar ontmoet iedereen elkaar bij het ontbijt. Met Kerstmis hebben we vijf dagen in Udine doorgebracht. In Italië is de familie belangrijk, maar de vrienden ook. Wat dat betreft, vind ik dat het voetbal hier misschien wel veranderd is, maar de Belgen zeker niet. Erika en ik praten veel met elkaar, en die gesprekken gaan vaak over Italië. We blijven zeer aan dat land gehecht.

Welke taal spreken jullie thuis ?

Erika en ik spreken Italiaans met elkaar. Ik heb in het secundair wetenschappen-moderne talen gevolgd. Toen kreeg ik achttien uur taal per week. Oké, Italiaans was daar niet bij, maar ik heb het toch vlug opgepakt. Vlak na mijn terugkeer naar België vond ik zelfs bepaalde woorden in het Frans niet meer terug, toen ik met mijn ouders sprak.

Je bent een bijzonder actief iemand.

Ik kan gewoon niet stilzitten. Ik speel ook nog tennis. Mijn enkelletsel verplicht me tot inactiviteit, dat kan ik maar moeilijk verdragen. Je verliest ook zeer snel contact met de groep. En dan moet je tijd uittrekken om terug te komen, vooral omdat het Belgisch voetbal in die vier jaar dat ik hier weggeweest ben, uitgesproken fysiek is geworden.

Wat zijn jullie hobby’s ?

We gaan graag wandelen. Hier in de buurt vind je mensen van overal uit de wereld. Met de buren zijn we eens in het bos gaan wandelen : anderhalf uur stappen. We trekken er ook geregeld op uit om dingen te gaan ontdekken. De Ardennen, bijvoorbeeld, liggen niet ver van hier. In België heb je als voetballer minder afzonderingen dan in Italië. Twee van de laatste drie maanden in Udine bracht ik in afzondering door, omdat de ploeg slecht geklasseerd stond. Dat zette me aan het denken, want persoonlijk bereid ik me liever in volle rust, bij me thuis, op een wedstrijd voor.

Verder ?

We pikken graag een bioscoopje, bezoeken de kuurbaden die we hier ontdekt hebben, luisteren naar muziek – bella musica, geen hardrock, hé. Ik heb altijd mooie muziek op staan : thuis, in de auto. En een mooie film kan ik wel waarderen. Op Canal 5, de Italiaanse zender, geven ze ook interessante spelprogramma’s. Het nieuws volg ik ook, zowel het sportnieuws als het andere, met uitzondering van de politiek. Dat interesseert me niet, hier niet en in Italië niet. Naar politiek kijken maakt me zenuwachtig. Jammer genoeg is dat altijd het eerste onderwerp van het journaal. Maar bij mij gaat dat het ene oor in en het andere uit. Belangrijke evenementen, zoals de aanslagen op 11 september en hun gevolgen, kunnen wel op mijn belangstelling rekenen. Die aanslagen hebben me echt geshockeerd. Als we met de ploeg op afzondering zijn, probeer ik wat te lezen, maar ik ben daarin zeker niet zo maniakaal als Filip De Wilde. Die leest van die turven, ik hou het liever bij magazines.

Wat bevalt je in Erika ?

Ze is optimistisch, levendig, grappig, amusant. Ze zegt altijd wat ze denkt, zowel het goede als het slechte. Het is zoals ze dikwijls herhaalt : het regent de hele tijd, dus moeten we lachen.

Je houdt van honden.

Dat is zo. De oudste is zeven jaar, de andere hebben we genomen toen we naar België terugkeerden. Ze is nog maar zeven maanden en steekt veel stomme stoten uit, maar ik weet dat je ze niet kan dresseren voor ze één jaar zijn. Weet je, we hadden gewoon zin in een tweede hond. We proberen het leven van de goede kant te nemen. En dieren horen daarbij.

Erika Bosco (27)

Wat zijn je eerste indrukken van België ?

Dat het hier altijd regent. Onlangs bracht ik drie dagen in Italië door en toen regende het daar terwijl het hier mooi weer was. Het leek wel of ik had de regen van België naar Italië gebracht. Verder vind ik de mensen hier koel. Trouwens, al mijn vrienden hier zijn Italianen. Ik heb al vastgesteld dat er twee keer zoveel Italianen in Luik dan in Brussel zijn. Het zijn ook twee totaal verschillende steden. Johan heeft de hoofdstad al getoond. En Luik verkennen we samen.

Oefende je in Udine een beroep uit ?

Ja, ik was verkoopster in een boetiek. Ik deed dat werk graag, al was het wel veeleisend. Van september tot eind december moest ik zeven dagen op zeven werken, en dan reken ik de perioden van de koopjes nog niet mee. Gelukkig zat Johan één zondag op twee in het vliegtuig.

Verveel je je nooit ?

Nog niet. Voor we dit huis vonden, brachten we drie maanden in een hotel door. Het verbaasde ons dat we zoveel moeilijkheden ondervonden om een villa te kopen of te huren. Nu moeten we dit huis nog inrichten. Johan en ik kiezen alles samen. We gaan zeker de designtoer op. De meubelen komen over twee maanden aan. Omdat ik geen baan heb, hou ik me met het huishouden bezig. Ik zou wel graag Frans leren en weer ergens aan de slag gaan.

Je bent zeer sportief.

Zoals alle Italianen ! Udine ligt op een half uur van de zee en een half uur van de bergen. Het is dus perfect mogelijk om een dagje te gaan skiën. Ik hou van alpineskiën, vooral van de afdaling. Van mijn mini-tripje naar Italië heb ik gebruik gemaakt om een dagje in de bergen te gaan skiën. En zwemmen in de zee doe ik ook graag. Hier moet ik om te zwemmen naar het zwembad, dat is toch een stuk minder aangenaam. Ik trek ook wel eens naar de krachthonk, doe aan fitness. In Italië is dat momenteel zeer in de mode. We verzorgen ons lichaam goed, dat is belangrijk om je goed te voelen. In Italië zie je veel mensen in een pak naar hun werk vertrekken, maar ze hebben wel een sporttas bij zich. Tijdens de lunchpauze of na het werk gaan ze naar een fitnesszaal, happen daar vlug een sandwich weg om te kunnen trainen. Ik heb hier ook al een zaal gevonden. Na de training gebeurt het geregeld dat we met tien mensen samen bij een vriend of vriendin zitten en een grote schotel pasta klaarmaken.

Volgt u de mode ?

Ja, zoals al mijn landgenoten. Ik hou van speciale, jonge dingen.

Welke hobby’s heb je nog ?

Kunst. Ik schilder zelf. Ik overweeg trouwens om wat kaders te kopen en ons huis te decoreren met mijn eigen schilderijen. Het is modern werk. Tijdens een film val ik gemakkelijk in slaap en ik lees graag romans, maar geen liefdesromans. Johan en ik zitten ook vaak aan de computer, om langs die weg met onze vrienden en kennissen te corresponderen, en Italiaanse kranten te lezen.

Hou je van voetbal ?

Ja, vooral voor ik Johan leerde kennen ( schatert het uit). In Italië houden de meeste vrouwen van voetbal, en ze kennen er ook wat van. Mijn favoriete speler ? Johan Walem ! En ik supporter voor Udinese, al ging ik daar niet naar alle wedstrijden kijken. In Italië heb je soms de indruk dat de mensen over niets anders dan voetbal praten. Het is een religie. We babbelen voluit over alle aspecten van het voetbal, maar de Belgische voetbalsupporters zijn fanatieker. In Italië lopen ze, bijvoorbeeld, niet rond met een jekker van hun club. De supporters van Standard zijn warmhartige supporters. Ze wachten al zo lang op een kampioenstitel. Johan zegt het dikwijls : dat zou voor de hele regio iets fantastisch zijn.

Waarom hou je nu minder van voetbal ?

Omdat ik nu het voetbalmilieu heb leren kennen en omdat ik niet van afzonderingen hou.

Wat bevalt je in Johan ?

Hij is gevoelig, vriendelijk, gul en bellissimo ( lacht). Hij heeft geleerd om zich te doen respecteren, om op het juiste moment te zeggen wat er gezegd moet worden.

Heeft hij gebreken ?

Zijn gevoeligheid kan ook een gebrek zijn. Dan wordt hij overgevoelig en steekt hij zich dingen in zijn hoofd die er in werkelijkheid niet zijn. Hij is een perfectionist. Een mokker ook. Soms krijg ik thuis geen geluid, omdat hij ontevreden is over een training of een wedstrijd.

door Pascale Pierard,