Belg, geboren op 20 december 1979 in Barcelona. 1,86 meter – 80 kg. Profiel: de rationele.
J onas De Roeck: “Ik ben in Barcelona geboren, heb daar drie jaar gewoond, ben dan voor vier jaar naar België verhuisd en vervolgens drie jaar naar Amerika gegaan om uiteindelijk na een jaartje in Engeland sinds 1991 weer in België te zitten. Door het werk van mijn vader, die begonnen is als scheikundig ingenieur, maar in Engeland een soort van crisismanager was, moesten we vaak verhuizen. Daardoor heb ik mijzelf overal makkelijk leren aanpassen.
“Wat ik aan Amerika heb overgehouden, is dat ze heel sports-minded zijn. Op school kreeg ik elke dag twee uur lichamelijke opvoeding bijvoorbeeld en na school was het de gewoonte om mee te spelen in verschillende sporten. Ik heb tussen mijn zes en tien jaar alle sporten gedaan die je kon doen. Dat interesseert mij ook. Ik denk dat ik mij daar op sportgebied ontwikkeld heb: ik ben nu niet alleen met voetbal bezig. Die afwisseling vind ik heel leuk.
“In Amerika heb ik leren golfen. In je eentje achttien holes afwerken in de zomer is zalig om tot rust te komen. Golfen is een mentaal moeilijke sport met een heel andere manier van concentreren dan voetbal. Elke slag is weer opnieuw dat proces doormaken. Je mag 1.000 keer een bal slaan, maar elke slag opnieuw is maar één kans om hem goed te slaan. Na achttien holes ben je fysiek misschien niet zo moe, maar mentaal wel. Wat je in golf leert, is dat je een slecht geslagen bal niet moet dramatiseren: je krijgt daarna weer de kans om dat recht te zetten. Het omgekeerde geldt ook: na een goeie bal mag je het daarna niet verprutsen. Zo leer je ook in het voetbal de zaken te relativeren en te focussen op die dingen waarop je op dat moment moet focussen. Van het moment dat ik in mijn auto stap om naar huis te rijden, kan ik het voetbal opzijzetten. Die afwisseling is nodig als je er dag in dag uit mee bezig bent. Ik heb bij Lierse het omkoopschandaal meegemaakt: dat was heel zwaar. Je begreep niet waarom je je kans maar niet kreeg. Maar als ik daar nu aan terugdenk, besef ik: ik heb het moeilijkste achter de rug.
“Voetbal is emotie. Na een overwinning is de ontlading ook bij mij groot. Maar in de Maas springen, neen, dan denk ik bij mezelf te veel dat ik er belachelijk ga uitzien. Er zijn er altijd wel een paar in de ploeg die dat voor je doen ( lachje). Ik ben eerder het rationele type: eerst rustig nadenken alvorens te reageren. Ook naast het voetbal. Ik zal meer luisteren dan meteen te reageren. Wiskundige vakken en wetenschappen liggen mij meer dan taalvakken. Analytisch denken. Misschien dat je daardoor bepaalde spelsituaties ook sneller overziet: ik ben geen snelle verdediger, maar ik heb veel kunnen compenseren door positiespel.
“Ik heb latijn-wiskunde gestudeerd en de laatste twee jaar van de humaniora meer wetenschappen. Maar maak van mij nu ook geen professor, hé ( lacht). Thuis hebben ze mij altijd voorgehouden dat studies het belangrijkste waren. Daarna heb ik een jaar biomedica geprobeerd, maar dat lag me niet, waardoor ik twee jaar kinesitherapie ben gaan volgen. Maar door de combinatie met voetbal ben ik daarmee moeten stoppen. Met latijn had ik het moeilijk, dat geef ik eerlijk toe. Ik was te nonchalant in het herhalen van woordjes. Nonchalant ben ik naast het veld soms nog: ik kan met een boodschappenlijstje van mijn vrouw naar de winkel gaan en er nóg dingen van vergeten ( lachje).” S
door raoul de groote
