Hij gaat graag wandelen en shoppen met zijn vrouw, maar de grote passie van Jonathan Delaplace is sport, en niet alleen voetbal.

Jonathan Delaplace: “Ik ben een sportfreak, ja. Voetbal staat met stip op nummer een, maar ook andere sporten boeien me enorm. Basketbal, rugby, American football, tennis, judo, ik bekijk het allemaal. Zeker de prestaties van de Fransen tijdens de afgelopen Olympische Spelen. Zelfs het wielrennen, waar jullie Belgen zo in opgaan, volg ik. Niet het veldrijden, maar wel de voorjaarsklassiekers en zeker de Ronde van Frankrijk. Dan zit ik steevast voor de tv. In mijn jeugdjaren heb ik zelfs eens het Tourpeloton zien passeren in Lambersart, bij Rijsel, waar ik van mijn twaalfde tot mijn achttiende bij mijn grootouders logeerde toen ik er de sportschool volgde.

“Sport is heel belangrijk, maar mijn familie staat toch nog een trapje hoger. Elke week bezoek ik mijn grootmoeder in Lambersart – het is niet ver – en bel ik met mijn ouders, zus en broer, die in Solliès-Toucas wonen, aan de Azurenkust ten noorden van Toulon. Meer dan het mooie weer mis ik vooral hen. Maar als voetballer moet je dat nadeel erbij nemen. Al valt het wel mee, zeker in de wetenschap dat ik na mijn carrière terugkeer naar Zuid-Frankrijk. Bovendien ben ik het van bij de jeugd gewoon om veel van thuis weg te zijn.

“Voor mijn vrouw is het moeilijker. Hier in België heeft Noémie nog geen job gevonden: ze is styliste en als Franstalige is het dan niet gemakkelijk om iets te vinden. Maar sinds we elkaar leerden kennen, zo’n 3,5 jaar geleden, wist ze dat ze zich zou moeten opofferen voor mijn carrière.

“In juli vorig jaar zijn we getrouwd. Alleen voor de wet, niet voor de kerk, want religieus ben ik ondanks een katholieke opvoeding nooit echt geweest. Toch vonden we dat huwelijk beiden heel belangrijk. Voor ons dagelijks leven verandert het niets – ik draag nu alleen een ring – maar het is een bewijs van liefde en engagement, ook voor later als we kinderen krijgen.

“Bovendien was het een gelegenheid om onze grote families, waaraan we beiden heel gehecht zijn, eens samen te brengen tijdens een groot feest: bijna 200 genodigden. Daardoor moest de trouw wel in juli plaatsvinden, zodat al onze schoolplichtige neefjes en nichtjes aanwezig konden zijn. Gelukkig mocht ik van de trainer een paar trainingen en een oefenmatch missen.

“Naast de talloze uren die ik in het voetbal steek – ik rust ook heel veel – kijk ik dus vooral naar sport of naar Amerikaanse tv-series (House MD, Dexter…). Vaak ga ik ook met mijn vrouw wandelen. Vooral in Rijsel, waar er meer te beleven valt dan in het kleine Waregem. Een koffie drinken, wat shoppen. In tegenstelling tot veel mannen doe ik dat graag, al kopen we niet elke keer iets. Veel te duur! (lacht)

“Af en toe spreek ik ook eens af met Franck Berrier en Sébastien Bruzzese, al zien we elkaar meestal op de club. Samen met Davy De fauw spelen we na het ontbijt, voor de ochtendtraining, vaak een kaartspel: belote contrée (een soort klaverjassen, nvdr). Geen grote inzet hoor: een fles champagne of een wellnessbon. Dat maakt het spannend genoeg.” (lacht)

BEELDEN CHRISTOPHE KETELS / IMAGEGLOBE

“Ik ben een sportfreak. Zelfs het wielrennen volg ik.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content