In 2008 werd hij topschutter in het shirt van Charleroi, deze zomer kwam hij naar Oostende. In de jaren daartussen schitterde de goedlachse Nigeriaan bij Club Brugge, sukkelde hij in Bremen en vond hij het spelplezier terug bij het Turkse Karabükspor.

1 Oostende na dertig speeldagen in de top zes: zou dat een aprilgrap zijn?

‘Ons klassement is een complete verrassing. Voor iedereen. In de eerste plaats voor onszelf. Toen we de kalender onder ogen kregen, met al snel wedstrijden tegen Anderlecht en Standard, zeiden we onder elkaar dat één of twee van de eerste vijf matchen winnen al prima zou zijn. We hebben er vier gewonnen en de twee toppers verslagen! De rangschikking liegt niet: als je daar staat, dan verdien je dat. We hebben geen superploeg, gewoon een goede ploeg. En vooral een ploeg waarin iedereen zich voor elkaar uit de naad loopt. Ik ga geen namen noemen, maar ik zie tegenstanders waar nogal wat jongens in de eerste plaats voor zichzelf spelen. Play-off 1 halen zou memorabel zijn, maar als we op dit elan doorgaan, zou het zomaar kunnen.’

2 Je hebt echt professionalisme meegemaakt bij Club Brugge en Werder Bremen, hoe is dan het dagelijks leven bij een provincieclub als Oostende?

‘Dat kun je niet vergelijken, maar ik weet dat Oostende flinke inspanningen levert om vooruit te gaan, om professioneler te worden. Spelers die hier twee jaar geleden al waren, vertellen me dat ze toen op verschillende plaatsen trainden, soms op velden die nergens op leken. Nu trainen we heel de week op een biljartlaken.’

3 De grootste vedette van Oostende is Marc Coucke. Ook bij Charleroi had je met Abbas Bayat zo’n excentrieke voorzitter. Kun je hen vergelijken?

‘Ze zijn allebei zeer uitbundig, maar op een andere manier. Marc Coucke houdt van voetbal, voor hem is dat big fun. Het is de eerste keer dat ik een voorzitter meemaak die zingt en danst na een overwinning. Nu ja, hij wacht tenminste tot ná de match om zich te laten gaan. Abbas Bayat was zodanig gepassioneerd door het voetbal dat hij zich tijdens de wedstrijden niet kon inhouden. Je hoorde hem roepen en tieren en je zag hem in de clinch gaan met de arbiters. Dat was er soms over.’

4 Je hebt je carrière nieuw leven ingeblazen bij een kleine Turkse club, na een ontgoochelende periode in Bremen, waar je maar één keer scoorde. Was dat het moeilijkste moment in je loopbaan?

‘Ja, het was niet eenvoudig in Duitsland. Ik was er amper of sportief directeur Klaus Allofs vertrok al naar Wolfsburg. Dat hielp niet echt. De eerste keer dat ik een basisplaats kreeg, maakte ik een goal. Mijn enige, ja… nadien mocht ik alleen af en toe invallen. Op het einde van dat seizoen werd ik geselecteerd voor de Confederations Cup, waar ik tegen Spanje en Uruguay gespeeld heb. Ik had één duidelijk doel: naar het WK in Brazilië gaan. Daarom ben ik naar Turkije vertrokken, ik had speeltijd nodig om een selectie af te dwingen. Maar enkele maanden voor het WK raakte ik zwaar geblesseerd en spatte mijn droom uiteen. Wat de rest van mijn verblijf in Turkije betreft… In het begin vond ik het tof, de zon en zo… Ook de sfeer was goed. Nadien zijn de problemen begonnen, het ging er niet erg professioneel aan toe. Je moest twee maanden werken om voor één maand betaald te worden. Ik heb geen spijt van dat avontuur, maar het was niet altijd rozengeur en maneschijn.’

5 Imoh Ezekiel was zowat dé transfer van de zomer in de Jupiler League, maar momenteel ben jij de Nigeriaan in vorm. Heb je een tip voor hem zodat hij eindelijk komt bovendrijven bij Anderlecht?

‘Het traject Standard-Anderlecht doen, dat is op zich al niet simpel. In de zomer waren alle spots op hem gericht. Dat is niet zo makkelijk om mee om te gaan. Een raad? Hard blijven werken. Nóg harder dan hij sinds zijn transfer al gedaan heeft. En plezier vinden in het spel. Dan zal zijn torinstict wel terugkomen.’

DOOR PIERRE DANVOYE

‘Marc Coucke is na Abbas Bayat al mijn tweede excentrieke voorzitter. Maar hij wacht tenminste tot na de match om de show te stelen, Bayat deed dat al tijdens. JOSEPH AKPALA