Van waar ken je Ivana ?
Dat zit eigenlijk vreemd in elkaar. Wij hebben gemeenschappelijke neven en nichten, die in Duitsland wonen. De zus van mijn moeder is namelijk getrouwd met de broer van haar moeder. Toen ik nog in Kroatië speelde, nodigden haar ouders mij eens uit om een bezoekje te komen brengen. Ik ontmoette haar dus voor het eerst bij haar thuis.
Waar liggen je roots ?
Mijn ouders zijn afkomstig uit Kroatië, maar ik ben geboren en opgegroeid in Australië. De keuze voor de Australische nationale ploeg was dan ook evident. Tot mijn negentiende voetbalde ik immers alleen in Australië en ik had ook al in de nationale jeugdploeg gespeeld. Ik zou trouwens voor geen enkel ander land willen spelen. Ook niet nu we ons niet konden plaatsen voor het WK.
Heb je nog een speciale band met Kroatië ?
Natuurlijk ! Ik beleefde er een prachtige tijd bij Hajduk Split en leerde er bovendien Ivana kennen. Ik heb daar trouwens nog steeds een appartement en er wonen ook nog heel wat familieleden en vrienden.
Waar wil ja na je carrière gaan wonen ?
Goh, dat weet ik nog niet. Het zal er van afhangen wat ik dan ga doen. Misschien blijf ik in het voetbalwereldje, maar het zou evengoed kunnen dat ik in de zakenwereld terecht kom.
Is er een groot verschil tussen België en Australië ?
In tegenstelling tot wat velen denken niet, nee. De manier van leven is vergelijkbaar : iedereen werkt, vriendelijke mensen, een goede levensstandaard, vele verschillende nationaliteiten.
Hou je van muziek ?
Ja, vooral van het alternatieve genre. Ik luister graag naar Australische muziek, maar de meeste groepen die ik graag hoor, zijn hier in België totaal onbekend.
Help je in het huishouden ?
Ik woonde vroeger alleen op een appartement, dus ik ben het wel gewoon om de huishoudelijke taken te doen. Ook nu help ik Ivana wanneer ik kan : afwassen, schoonmaken, opruimen. Zulke dingen. En natuurlijk ook de vuilniszak buitenzetten ( lacht).
Verzamel je iets ?
Niet echt, al heb ik wel een stuk of zeven uurwerken. Het toppunt is dan nog dat ik uiteindelijk altijd hetzelfde draag.
Kijk je veel tv ?
Ja, toch wel. Wij hebben een satelliet, waardoor we ook veel buitenlandse zenders kunnen ontvangen. Ook de Belgische zenders staan hier af en toe op. Mijn Nederlands valt trouwens wel mee. Ik versta het meeste en ook praten lukt aardig. Gebroken natuurlijk, maar kom. Ik volg momenteel één à twee keer per week Nederlandse les.
Wat zijn Ivanas beste en slechtste eigenschappen ?
Ik hou er wel van dat ze altijd uitkomt voor haar mening. Ze zeggen van Kroatische vrouwen dat ze een zeker temperament hebben en dat geldt zeker voor Ivana.
En daar haar slechtste eigenschappen. Waar zal ik beginnen ? ( lacht) Nee serieus, eigenlijk is er niets echt slecht. Doordat we ieder een totaal verschillende achtergrond hebben, reageert ze soms wel anders dan ik zou verwachten, maar dat is niet echt negatief.
Ken je iets van computers ?
Ik werk er wel graag mee. Ik speel geen spelletjes, maar surf liever op het internet. Via e-mail hou ik contact met al mijn vrienden. Verder durf ik ook wel eens een grappig filmpje downloaden om dan door te sturen. Ik lees ook de Australische kranten via het internet.
Wanneer je binnen enkele jaren België verlaat, wat zul je dan het meest missen ?
De regen ! ( lacht) Nee, die zeker niet. Ik denk vooral dat ik de regio zal missen waar ik nu leef. Ik ben echt een fan van Limburg geworden.
Ivana Bajic (22)
Waar hou je je overdag mee bezig ?
Ik studeer nog in Kroatië om les te kunnen geven in het lager onderwijs en daar kruipt toch wel wat tijd in. Momenteel bereid ik hier mijn examens voor. Tijdens de winterstop gaan we terug naar Kroatië en dan blijf ik wat langer daar om mijn examens af te leggen. Verder doe ik het huishouden en hou ik van lezen. Ook winkelen doe ik graag.
Van welk soort muziek hou jij ?
Niet echt één bepaald genre in het bijzonder. Ik luister vooral veel naar Kroatische muziek.
Gaan jullie vaak uit ?
Af en toe. We gaan wel eens uit eten of naar de film. Naar discotheken gaan we zelden. Het is ook niet altijd gemakkelijk, omdat Josip niet zo veel tijd heeft. Het enige moment waarop we laat kunnen weggaan is meestal na de wedstrijd. Soms is dat met de spelersgroep, soms met ons twee.
Hoe verloopt het contact met de andere spelersvrouwen ?
De meeste spelersvrouwen spreken Engels, dus dat valt goed mee. Toch zijn er maar enkelen waarmee ik af en toe ook telefoneer of afspreek buiten het voetbal. Het is gemakkelijker om met de buitenlandse spelersvrouwen te praten, omdat wij veel herkenningspunten hebben.
Favoriet vakantieland ?
Kroatië ! Vooral nu ik hier woon. Het doet altijd deugd om de vrienden terug te zien.
Hou je van sport ?
Ja, hoewel ik momenteel zelf niet aan sport doe. Af en toe tennis ik wel eens, maar dat stelt niet veel voor. Josip is het me nog aan het leren.
Wat zijn je toekomstplannen ?
Ik hoop dat Josip eerst nog enkele jaren kan voetballen en dat we ons dan ergens kunnen settelen. Nu moeten we immers constant van hier naar daar reizen. Ik wil ook een eigen job en minstens drie of vier kinderen. Ik hou van een groot gezin.
Hou je van mode ?
Ik hou er wel van, maar volg de trends niet in extreme zin. De Kroatische mode verschilt trouwens niet zo veel van de Belgische. Meestal zie je de dingen eerst hier en enkele maanden later in Kroatië.
Wat is Josips beste eigenschap ?
Hij is zeer geduldig en begripvol.
En zijn slechtste ?
Soms is hij een beetje vergeetachtig.
Wie zorgde voor de inrichting van jullie appartement ?
Wij samen. Josip heeft trouwens iets met huizen. Hij heeft nog twee jaar architectuur gestudeerd en als hij geen voetballer geworden was, had hij momenteel misschien wel achter een bureau of een computer gezeten om huizen te ontwerpen.
Hou je van dieren ?
Ja. Ik had graag een hondje gehad, maar Josip ziet dat voorlopig niet goed zitten. Momenteel is dat natuurlijk niet evident. Zeker niet nu we nog op een appartement wonen. Dat is misschien iets voor later.
Wat was het laatste waaraan je veel geld uitgaf ?
Over het algemeen gaat er veel geld naar vliegtuigtickets. Voor de rest koop ik graag kleding en hou ik er ook wel van om me regelmatig een nieuwe handtas aan te schaffen.
Hoe beleefde je de oorlog in je geboorteland ?
Toen besefte ik eigenlijk niet goed hoe groot het gevaar wel was. Waar ik woonde, zijn er nooit echt bombardementen geweest. We hoorden wel constant sirenes, maar op de duur word je dat gewoon en sta je daar zelfs niet meer bij stil. Nu ik wat ouder ben, kijk ik daar wel anders op terug. Toen leek 60 kilometer verder, waar het wel volop oorlog was, ver weg, maar nu besef ik wel hoeveel geluk we hebben gehad.
door Ilse Peleman
