Nu jij niet meer de strafschopnemer bij uitstek van Genk bent, kan je ons toch even je penaltygeheim onthullen?

“Wie zegt dat ik niet meer de aangewezen man ben om de strafschoppen te geven? Tegen Zulte Waregem wilde Pele Mboyo per se die elfmeter geven. Ik had geen zin om een belachelijk conflict te creëren waar de rest van de ploeg onder had kunnen lijden. We zijn wel volwassenen, hé. Dus liet ik hem maar doen. Op het eind van de match stond hij niet meer op het veld toen we een nieuwe penalty kregen, dus heb ik die maar genomen. Ik ben begonnen met die strafschoppen toen Jelle Vossen er twee gemist had en hij geen zin meer had om de volgende te nemen. Ik wil graag de vaste strafschopnemer van Genk blijven. Als ik me goed voel, zal ik me blijven melden. Bij ons is er geen ranglijst, de trainer duidt niemand aan. We trainen er ook nagenoeg nooit op.

“Of het een geheim is hoe je ze het best neemt? Ik wil daar het liefst niets over zeggen, er zijn een paar punten waarvoor ik bijgelovig ben. Ik bereid die strafschoppen wel elke match goed voor, ik ga na wat de zwakke en sterke punten van elke keeper zijn. Als ik de bal vastneem, weet ik al naar welke hoek ik ga schieten. Als ik me op het laatste moment nog zou bedenken, zou ik me daar niet goed bij voelen.”

Nu jullie de moeilijkste Europese uitwedstrijd in Kiev gewonnen hebben, zou het toch een schande zijn als Genk zich niet plaatst?

“Een schande zou ik het niet noemen, wel een ontgoocheling omdat je een Europese topclub bent gaan kloppen op eigen veld: een club met een budget waarnaast het onze niets voorstelt. Ideaal is dat we ook de volgende match winnen. Een club die met zes op zes begint, heeft meestal al een kleine voorsprong na twee matchen.”

Was je doelpunt in Kiev je persoonlijke revanche voor het feit dat je niet als titularis aan de competitie begon en dat je drie matchen op de bank moest starten?

“Ik had verwacht dat ik aan de aftrap zou komen na mijn goeie prestatie tegen Zulte Waregem en ik was erg ontgoocheld toen ik hoorde dat ik op de bank zou zitten. Ik heb daar geen uitleg voor gekregen, maar het leek me niet het ideale moment om een lelijk gezicht op te zetten. Ik kan wel vinden dat ik op het veld moet staan, maar ik respecteer de keuzes van de trainer. Dat betekent niet dat ik ze aanvaard. Toen ik het veld op mocht, wilde ik de trainer tonen dat ik er sta.”

Gezien de achterstand op de leider ziet het ernaar uit dat Genk te kort zal komen om mee te dingen voor de titel. Of niet?

“Het is nog te vroeg om daar iets over te zeggen. Het zat ons ook een paar keer tegen. We verliezen tegen een Standard dat maar twee keer over de middellijn komt, we verliezen op Lokeren, waar we meer verdienden. Sinds het begin van de competitie wordt elke fout cash afgestraft. Met onze kern kunnen we zeker de top drie aan. Elke positie is dubbel bezet. We willen ons zo snel mogelijk plaatsen voor play-off 1, ver raken in de beker én in de Europa League. Wie nu al denkt dat de titel Standard niet meer kan ontsnappen, moet weten dat ze het nog erg lastig gaan krijgen.”

Stoort het je nog dat je minder aanvallende vrijheden krijgt dan bij KV Mechelen?

“Ik heb daarmee leren leven. Zodra ik hier kwam, begreep ik dat ik meer in een centrale functie zou uitkomen en niet meer zo’n vrije en aanvallende rol zou krijgen als bij Mechelen. Een 4-4-2 ligt me minder dan de 4-3-3 bij Mechelen, waar ik als voorste punt in de driehoek op het middenveld opgesteld werd. Hier moet ik meer teruggetrokken spelen, omdat we met de twee spitsen en de twee flankspelers op het middenveld al vier aanvallend ingestelde voetballers hebben. Als ik mee opruk en we verliezen de bal, zijn er meteen vijf spelers uitgeschakeld. Afgelopen seizoen scoorde ik zeven keer: daarmee ben ik een van de best scorende verdedigende middenvelders. Vijftien keer scoren zoals in mijn laatste jaar met Mechelen zit er hier niet meer in.”

DOOR PIERRE DANVOYE