Een dag later dan gepland kreeg Justine Henin-Hardenne haar trofee, tijdens een gala-avond in Vorst Nationaal, waar ze uitgebreid werd gevierd. Carlos Rodriguez bedankte er de hele entourage, dus ook Michael Proveux, 29 en al vijf jaar de vaste sparringpartner van Henin-Hardenne.

Proveux : “Ik ken Justine al lang, heb haar enorm zien evolueren. Ze is een stuk rijper geworden natuurlijk, maar toch is ze ondanks haar succes gewoon datzelfde, eenvoudige meisje gebleven. Dat is toch zeldzaam, denk ik. Ik besef ook niet altijd dat ik tegen de nummer 1 van de wereld sta te spelen, terwijl het toch vrij uniek is. Al begint ze stilaan wat te sterk te worden voor mij, ze laat me serieus afzien op training (lacht). Ze heeft uiteraard veel aan kracht gewonnen dit jaar, vooral in de benen. Ze speelt ook een stuk sneller en is veel regelmatiger in haar prestaties. Maar het grootste verschil is : ze is veel serener geworden, ze kan beter omgaan met moeilijke situaties.

“Voor buitenstaanders lijkt Justine misschien heel gereserveerd, maar zo is ze met iedereen die ze niet goed kent. Ze wordt ook voor van alles en nog wat gevraagd, ze moet opletten voor profiteurs, dat slorpt allemaal energie op. Met mij is ze dan weer heel open. Op training zijn we in de eerste plaats om te werken, maar er kan ook gelachen worden. Er zijn spelers die dat misschien nog beter kunnen, op een hoog niveau trainen, maar met meer amusement. Justine heeft het nog nodig om elke minuut tot het uiterste te gaan. Daarom staat ze ook waar ze nu staat, door heel ernstig met haar vak bezig te zijn en hard te werken.

“Donderdag speelde ze een exhibitiewedstrijd tegen Yannick Noah. Ik heb haar zelden zo ontspannen gezien, terwijl dat niet echt in haar natuur ligt : mensen proberen te amuseren en toch ook mooi tennis laten zien. Noah is daar natuurlijk een crack in. Misschien helpt dat soort exhibities haar imago wel. Tijdens wedstrijden is ze altijd heel geconcentreerd en zie je haar weinig lachen. Donderdag zag je een heel gewoon meisje, dat ook heel sympathiek kan zijn. Hetzelfde met de Vingt Coeurs van Justine, een fonds dat ze heeft opgericht voor kankerpatiëntjes. Privé sprak ze daar al lang over, nu heeft ze de middelen om iets te doen. Ze wil tonen dat ze niet ongevoelig is, dat ze geen robot is. Justine heeft een heel groot hart.

“Het leven dat zij leidt, trekt mij niet echt aan, nee. Maar dit is haar droom. Haar echtgenoot en haar werk en de rest moet even wijken. Dat wordt soms verkeerd begrepen en hier heerst ook die typisch Belgische ziekte om achter een grote prestatie meteen iets te zoeken, in plaats van ervan te genieten. Dat heeft Justine nogal gekwetst. Maar de dromen die ze al gerealiseerd heeft, kunnen ze haar niet meer afpakken.” (IVM)

door John Baete

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content