Drie weken geleden stapte de internationale spelersvakbond Fifpro naar de rechtbank van Eerste Aanleg in Brussel om de Fifa en de KBVB te dagvaarden. Dat deed ze uit onvrede met het tussen de voetbalwereld en de Europese Commissie bereikte compromis over het te hervormen transfersysteem. Als advocaat nam de Fifpro Luc Misson in de arm, bekend van het Bosman-arrest. Daarop herinnerden de bobo’s in Zürich en Brussel zich ene Jean-Louis Dupont, ook (maar iets minder) bekend van het beruchte arrest. Geen betere in Europees recht beslagen tegenstander voor Misson, wisten ze, dan zijn vroegere stagiair.
Toen vond ook Turnhout het moment gekomen om de KBVB, die haar de licentie had geweigerd, voor de rechter te slepen. Misson, hoewel niet hun eerste keus, werd hun advocaat. ’s Anderendaags al dagvaardde hij de KBVB, van wie de top zich op dat moment in San Marino bevond voor de interland van de Rode Duivels. Bij thuiskomst vonden ze de dagvaarding in hun bus en enkele uren later al had Dupont een nieuwe zaak. Dat kwam omdat Jean-Marie Defourny ervoor bedankte. Defourny, een Luiks advocaat, opgestapt bestuurder van Standard en lid van het Uitvoerend Comité van de KBVB, wilde alleen de verdediging van de bond tegen Club Luik op zich nemen. Ook die tweedeklasseclub was naar de rechtbank gestapt om een licentieweigering aan te vechten. Met succes. Haar advocaat was Luc Misson.
Afgaand op de complimenten die de KBVB en de Bosman-advocaten elkaar ten tijde van het arrest maakten, was het niet te verwachten dat er ooit nog een innige vriendschap tussen hen zou groeien. Misson vindt dat blijkbaar best goed zo : geen zaak tegen bobo’s in het voetbal of hij voert de regie. Mààr, merkwaardig : zonder zijn jonge en gedreven vriend van weleer, in wie hij nu dus zelfs zijn tegenspeler treft. Dat komt, zo weten ze ook aan de Houba de Strooperlaan, omdat het tussen Misson en Dupont al geruime tijd kletterende ruzie is. Geen blik in de ogen gunnen ze elkaar, laat staan een handdruk. Of om het met de woorden van een KBVB’er te zeggen, die enig opportunisme van bondswege niet ontkent : “Ze kunnen elkaars bloed wel drinken”.
Naar de oorzaak van de kortsluiting is het gissen. Had Dupont het er moeilijk mee dat Misson met de publiciteit van de Bosmanzaak was gaan lopen ? Mogelijk, zeggen sommigen, want naar verluidt was hij het die de berooide voetballer naar Missons kantoor had gebracht. Overigens schuwt die laatste de publiciteit allerminst, wat in steeds breder kring als irritant wordt ervaren. “Hij wordt steeds meer een showkikker”, zei iemand twee weken geleden na een zitting van de rechtbank in de zaak Turnhout vs KBVB, terwijl de Luikse advocaat de camera’s te woord stond. De zitting was (zoals vooraf verwacht) na twee minuten verdaagd en er was dus niets gebeurd. Het samenstellen van de proceskalender met de tegenpartij liet hij over aan zijn drie (!) meegereisde advocaten.
Toen senator Jean-Marie Dedecker eerder dit jaar de internationale spelershandel aankloeg, vonden met name Lokeren en Dirk Devriese het niet prettig dat hun namen in dat dossier vielen. Devriese liet daarop fijntjes weten dat Misson zijn raadsman is, en op het Luikse advocatenkantoor werd gewaarschuwd dat men er namens Lokeren een rechtszaak tegen dit blad voorbereidde. Zover kwam het niet, maar de vraag is pertinent : hoe kan iemand nu het transfersysteem in de vernieling pleiten en het kostenloos opnemen voor een arme drommel als Bosman, en tegelijk een Afrikahandel verdedigen die alleen overleeft dóór het transfersysteem ? Tenzij hij een kameleon is, natuurlijk. (JH)
