Elke week verzamelt Sport/Voetbalmagazine meningen over een pertinente vraag.
Cercle Brugge, volgens de overlevering: een gemoedelijke en familiale vereniging, verbonden met Brugge, sociaal en maatschappelijk geëngageerd en dat eigen jeugdspelers volop kansen geeft. “Cercle wil inzake doorstroming van jongeren de beste ploeg van het land zijn. De jeugd is onze levensader”, zei voorzitter Paul Vanhaecke, maar in de eerste drie wedstrijden van het seizoen stond geen enkel jeugdproduct in de basis. Hallo, Sven Jaecques, technisch coördinator? “Toen ik hier twee jaar geleden begon te werken, zat een aantal jongeren geregeld in de selectie of zelfs in de basis. Maar we merkten ook dat er te weinig aandacht besteed was aan de lichting net eronder, waardoor er de volgende jaren heel weinig jeugd tot de kern zou behoren. Dat hebben we de voorbije twee seizoenen veranderd. We lieten een tiental jongeren naar de A-kern doorstromen, maar op achttien jaar ben je meestal niet klaar om in eerste klasse een basisplaats af te dwingen. Arne Naudts en Alessio Staelens werden aan Deinze uitgeleend, Niels Mestdagh voetbalt dit seizoen bij VV Coxyde. Waarom? We hopen dat ze na een jaar derde klasse, waar het niveau hoger ligt dan in de beloftecompetitie, sterker zullen terugkomen.
“Vorig seizoen sloten Gilles Dewaele, Jilke De Coninck en Jasper Ameye aan bij de A-kern, in januari kwamen daar ook Mathieu Maertens en Ayron Verkindere bij. Samen met de doorbraak van Stephen Buyl vormen de uitgeleende jongeren en de huidige groep jonge spelers in de A-kern een degelijke basis ‘eigen jongeren’ voor de komende jaren.
“Tussen 1997 en 2003 voetbalde Cercle zes seizoenen in tweede nationale, waar het toch gemakkelijker is om jeugdspelers te laten meegroeien. Nu is het startniveau eerste klasse, een wezenlijk verschil. We zijn een familiale en menselijke vereniging, die kwaliteit wil brengen. Soms een moeilijke evenwichtsoefening, want kwaliteit komt op de eerste plaats. Mochten we degraderen, dan zal niemand ons proficiat komen wensen omdat we toch familiaal of sympathiek waren, hé”, refereert Sven Jaecques aan de situatie van twee oer-Cerclisten. Frederik Boi, aangesloten sinds 1988 (!), en Lukas Van Eenoo, bij groen-zwart sinds 1997, mogen beschikken.
“Een sportieve keuze van de trainer. Het management stelt een kern samen, maar de definitieve selectie ligt in handen van Lorenzo Staelens. Wij hebben uiteraard een eigen mening of visie, maar we luisteren ook naar de argumenten van onze T1 en nemen dan een beslissing, net zoals we dat vorig seizoen in het geval van Bram Verbist ook gedaan hebben. Er werd moord en brand geschreeuwd, maar achteraf – met de huur van Joris Delle – is gebleken dat we sportief een goede keuze gemaakt hebben. Zulke beslissingen zijn niet altijd gemakkelijk, dat spreekt voor zich, maar we nemen ze in eer en geweten.”
Vreemde investeerders
Sinds juli ligt de uitvoerende macht op Cercle bij de nieuw opgerichte cvba, waarmee groen-zwart een efficiëntere en snellere beslissingsstructuur nastreeft én de financiële basis wil versterken. Daardoor kan groen-zwart, dat op een budget van zeven miljoen euro draait, in de toekomst het speeltje van geldschieters worden. “Onmogelijk, want in alle besprekingen was dat een permanente zorg van de leden van de vzw: hoe kunnen we vermijden dat Cercle door een rijke Tsjetsjeen of Chinees wordt opgekocht?”, zegt woordvoerder Pol Van Den Driessche.
“In de cvba zitten momenteel alleen leden van onze vzw – mensen met een Cerclehart -, terwijl Paul Vanhaecke van beide vennootschappen voorzitter is. Het ís de bedoeling om bijkomende nieuwe investeerders aan te trekken, maar er is statutair een blokkeringsmechanisme voorzien: de leden van de vzw bepalen wie tot de cvba kan toetreden en in materies die tot het DNA van Cercle behoren – stamnummer, naam, kleuren… -, is de stem van de vzw-leden doorslaggevend. Dat bewijst dat we niet hopeloos op zoek zijn naar geld en dat de eigenheid op de eerste plaats komt.
“Het familiale karakter weerspiegelt zich in de vaststelling dat je altijd op een veilige manier met kinderen en kleinkinderen naar het stadion kan komen, maar ook dat het Cerclegevoel van vader en moeder op zoon of dochter wordt doorgegeven. Onze fans voelen zich, in goede én kwade dagen, nauw verbonden met de vereniging. Ook het underdoggevoel speelt daarin mee, je hoort het zelfs in ons Cerclelied: ‘Neen, we zien gin miljonairs, geen grote Jans en geen mijnheers.’
“Ook het Brugse karakter is belangrijk. Zet een passerpunt op het belfort en binnen een straal van 25 kilometer vind je bijna al onze supporters. Een fan uit de Westhoek is voor ons bijna exotisch. (lacht) De verbondenheid met de stad uit zich ook in onze shirts, mét het logo van de stad, en voor het vijfde opeenvolgende jaar door leerlingen van een school uit de Brugse regio ontworpen. We werken jaarlijks een sociaal project uit, vanaf september wordt de samenwerking met drugsopvangcentrum De Sleutel geïntensifieerd. Cercle blijft meer dan voetbal alleen. We willen onze jeugd ook opvoeden en waarden bijbrengen.”
Jules Verriest, 68 jaar en Cerclespeler van de Eeuw, is meer dan zestig jaar bij groen-zwart betrokken. “De laatste twee seizoenen is het sportief iets minder en was het soms een komen en gaan van nieuwe spelers, maar dat is bij de andere ploegen – zeker bij de toppers – nog meer het geval. ‘We’ zijn een Brugs familiebedrijf, dat zijn ziel nooit verloochent. Ik heb vijf voorzitters meegemaakt, allemaal mensen die er op hun manier alles aan gedaan hebben om de groen-zwarte identiteit te bewaren. Bescheiden mensen, nooit een woord te veel.
“Dat zou nog gemakkelijker zijn als we straks over een eigen stadion beschikken, op maat gesneden van Cercle. Klein maar gezellig – 12.000 à 14.000 supporters – en als we op onszelf aangewezen zijn, dan kunnen we toch ‘Cercletje’ blijven. Misschien niet de beste, maar zéker de schoonste vereniging. En waar je nog als méns wordt ontvangen.”
DOOR CHRIS TETAERT
“Cercle blijft meer dan voetbal alleen. We willen onze jeugd ook opvoeden en waarden bijbrengen.” Pol Van Den Driessche
