door Jacques Sys
Het is en blijft verbijsterend met welke argumenten clubs komen aandraven om het ontslag van een trainer toe te lichten. Roger Wijckmans, de voorzitter van Lommel, schoot vorige week de absolute hoofdvogel af toen hij na de breuk met Harm Van Veldhoven vertelde dat die niet met vedetten kon werken. Vedetten in Lommel, het was even schrikken. Het bleek dat Wijckmans doelde op Baranyos en Valenta, de voornaam van deze beide artiesten wil ons even ontsnappen. Voor Lommel valt het derhalve te hopen dat Jos Heyligen, de nieuwe coach, wel met vedetten kan omgaan, al is het twijfelachtig of hij daarop is gescreend. Bij zoverre dat nodig zou zijn want Baranyos is inmiddels alweer vertrokken. En Heyligen, ooit een begenadigd voetballer die vroeger wel eens de fout maakte zijn eigen kwaliteiten op anderen te projecteren, zal vlug genoeg merken dat op technisch vlak niemand van de selectie van Lommel tot aan zijn enkels reikt. De bevrijdende 1-0-zege van zaterdag tegen Standard verandert daar niets aan.
Ook in deze tijd van communicatie slagen clubs er maar niet in de sfeer van hypocrisie die rond ieder ontslag hangt weg te blazen. In een kort en koud telefoontje kreeg Van Veldhoven na meer dan zestien jaar clubliefde te horen dat hij mocht opkrassen, nadat voordien de indruk werd gewekt dat hij het verdere vertrouwen genoot. Voetbal presenteert zich graag als een bedrijfstak, maar in vele clubs ligt de macht nog altijd in handen van hobbyisten die zichzelf in het bestuur parachuteren en hun best doen om zo belangrijk mogelijk te zijn. Ook als daarvoor intern ordinaire dorpsruzies moeten worden uitgevochten. Benieuwd of Jos Heyligen voldoende ruggengraat zal tonen in deze club waar sommige mensen de trainer graag in het oor zouden blazen wie wel of niet moet spelen en waar de financiële toestand volgens insiders zorgwekkende proporties heeft aangenomen. Ook al wordt dat door het bestuur glashard ontkend. Maar wie hecht nog geloof aan dat soort verklaringen in een club waar vorige maandag nog met klem werd tegengesproken dat er een trainerswissel op til zou zijn ? Vierentwintig uur later werd Van Veldhoven gedumpt nadat de onderhandelingen met Jos Heyligen al weken geleden waren opgestart.
Bij het vallen der bladeren liggen een aantal trainers per traditie in de vuurlijn van de kritiek. Jan Ceulemans slaagt er niet in richting te geven aan het stuurloos ronddobberende Westerlo. Zijn krediet, zo weet ook de recordinternational, zal niet eindeloos zijn. En hoe gaat AA Gent om met de Nederlander Jan Olde Riekerink die met frisse ideeën het Ottenstadion leek binnen te waaien en van wie werd verwacht dat hij de verstarring met innoverende ideeën zou doorbreken ? Hoe teleurstellender is het daarom om nu te moeten constateren dat Olde Riekerink tot dusver alleen opviel door zijn arrogantie en de hautaine manier waarop hij zich op persconferenties vaak gedraagt. Zelfs op de onschuldige vraag dat AA Gent met acht punten in degradatiegevaar komt, liet hij anderhalve week geleden horen ook wel te kunnen tellen. Vreemd want geeft Ajax zijn werknemers geen mediatraining ? Bijzonder wrang blijft Olde Riekerinks optreden na de thuisnederlaag tegen Lierse toen hij de scheidsrechter hekelde, onder meer omdat die Jacky Peeters uitsloot nadat de rechtsachter de doorgebroken Stein Huysegems van achteren meedogenloos tackelde. Olde Riekerink vond de uitsluiting te zwaar omdat Huysegems volgens hem een beweging in de breedte wilde maken en niet in de diepte. Alsof zo’n grove overtreding het ene moment dus wel geoorloofd is en het andere moment niet. Van iemand met een Ajax-cultuur verwacht je andere opvattingen.
Jan Olde Riekerink doet er vooral goed aan te kijken naar zijn eigen werk. Na tien wedstrijden heeft hij in Gent de juiste formule nog niet gevonden. Zaterdag op Germinal Beerschot was het weer pijnlijk om zien hoe simpel de ploeg achteraan wordt uitgespeeld.
Bestuursleden blijven graag belangrijk.
