Misschien kan het na de ontluisterende afgang in Finland en net voor de cruciale wedstrijd tegen Schotland voor de Rode Duivels een geruststelling zijn : nooit werd het belang van vriendschappelijke wedstrijden zo gerelativeerd als in deze periode. Nederland walste een paar weken geleden als een tornado over Engeland en vijzelde zo het al aanzienlijke vertrouwen voor de wedstrijd in Ierland nog verder op. Al met het oog op het WK nam bondscoach Louis van Gaal zelfs de geblesseerde Frank de Boer en de geschorste Edgar Davids mee naar Ierland.
Die overmoed werd zwaar afgestraft. Weinig ploegen waar de spelers zo meester zijn over de bal als de Nederlandse, maar weinig teams ook waar het nationaal gevoel zo weinig brandt als bij Oranje. De door geld verzadigde ploeg, vroeger altijd een haard van onrust als er over premies moest worden gedebatteerd, zag de deur naar het WK voor zich dichtklappen. Een penibel moment voor de blufferige en arrogante Louis van Gaal. Toen hij zijn contract als bondscoach ondertekende, had de Amsterdammer zijn doel kort en krachtig ontvouwd : hij zou Nederland naar de wereldtitel leiden.
Een paar uur later werd het door Nederland groggy gemepte Engeland dan weer de hemel ingeprezen. De historische 1-5-overwinning in Duitsland onderstreept de competentie van de rustige Zweedse bondscoach Sven-Göran Eriksson, die heel slim David Beckham tot aanvoerder bombardeerde. Beckham liep zich in het Olympisch Stadion van München uit de naad en toonde een gretigheid die hij bij Manchester United nauwelijks nog etaleert. Hij leidde het team naar een luid bejubelde overwining. De Duitse bondscoach Rudi Völler stak daarbij een handje toe door in de rust verdediger Christian Wörns te vervangen door de aanvallende middenvelder Gerald Asamoah. De defensieve middenvelder Dietmar Hamann trok hij achteruit. Dat had als gevolg dat er geen enkele balrecuperatie meer was op het Duitse middenveld en iedere Engelse voorzet in de diepte voor paniek en gevaar zorgde. Völler keek ernaar en greep niet in. Niemand van de Duitse media die daar achteraf een vraag over stelde. De realiteit van de Duitse nationale ploeg is onrustwekkend : de ploeg bestaat vrijwel uitsluitend uit lopers. Zonder tactische discipline stort ze als een kaarthuisje in elkaar.
Juist die collectiviteit blijft het handelsmerk van de Rode Duivels. Toen de nationale ploeg door Robert Waseige uit het moeras van de berusting werd gesleurd, wekte de uitstekende voorbereidingsperiode op het Euro een (te) hoog verwachtingspatroon. De ontnuchtering tijdens het EK was groot. Sindsdien legt de nationale ploeg nog weinig glans in zijn spel en dreven de technische beperkingen soms op een pijnlijke manier aan de oppervlakte. Het waren die mankementen die uiteindelijk ook de als bondscoach sterk begonnen Georges Leekens fataal werden. Het lijkt erop dat de bondscoach in dit land een motivatiekunstenaar is wiens rijk maar een beperkte tijd duurt.
Toch blijft Robert Waseige werken met de gedrevenheid van een beginnende coach. Het debâcle in Finland kwam net op tijd om iedereen wakker te schudden. Waseige deed het op de eerste training in de aanloop naar de wedstrijd tegen Schotland, toen hij een te grote laksheid in de groep bespeurde. Dat getuigde niet bepaald van professionalisme in een groep die na Finland onder de kritiek was bedolven. Sommigen zetten zich daar op een kinderlijke manier tegen af. Zoals Johan Walem, die nogal wat moeite had met de analyse die dit blad maakte. Walem vindt dat hij door de Vlaamse pers onheus wordt bejegend. Sommige voetballers verschuilen zich graag achter dat soort communautaire kwesties om hun onvermogen te camoufleren. Veel beter doen ze eraan iedereen het zwijgen op te leggen met prestaties.
De wedstrijd tegen Schotland biedt velen de kans op eerherstel. Met bezieling en discipline moeten ze de bikkelende en schoffelende Schotten van zich af kunnen schudden en zo de basis leggen voor een zesde opeenvolgende WK-kwalificatie. Dat is een prestatie voor een land dat kreunt onder de amateuristiche denkbeelden. Te vaak hebben de successen in het verleden verblindend gewerkt. Naast, maar ook op het veld. Terwijl het credo van de ploeg heel eenvoudig is : alleen hard werken loont. Zelfs dan als het hele land vanavond weer in een opperste staat van opwinding verkeert, mag dat nooit uit het oog worden verloren.
door Jacques Sys
