De met veel grandeur aangekondigde aanwerving van Alain Courtois toont nog maar eens hoe Anderlecht zichzelf blijft achternalopen. Al jaren lijkt de club vooral behoefte te hebben aan een snel anticiperende manager met voetbalverstand, maar in plaats daarvan wordt er nu prioriteit gemaakt van het aantrekken van een commerciële man die zich op het terrein van Michel Verschueren moet gaan begeven. Niettemin glimden ze in het Brusselse voetbalbolwerk van trots na deze transfer, die volgens voorzitter Roger Vanden Stock had getoond dat er in het bestuur van de club geen senielen zitten. Zo ver is het dus kennelijk gekomen : dat Anderlecht handelt om de in tijden van sportieve crisis morrende buitenwereld de indruk te geven dat het aan de toekomst werkt.
Alain Courtois is ongetwijfeld een man met kwaliteiten. Het neemt niet weg dat niemand bij de voetbalbond rouwt om zijn vertrek. Na het Euro 2000 leek de drive bij hem weg. Aan moderne ideeën zal het Courtois bij Anderlecht zeker niet ontbreken, al bleek aan de Houba de Strooperlaan dat hij aanzienlijk beter was in het bedenken en aangeven van nieuwe plannen dan in de uitvoering ervan. Nu zal hij vooral op daden worden beoordeeld. In wezen past Courtois perfect in het profiel van de club : een tweetalige aristocraat, afkomstig uit de Brusselse beau monde, een man met een intellectuele achtergrond en veel communicatieve vaardigheden. Met zijn aangeboren charisma weet hij zich uitstekend te verkopen.
Courtois moet Anderlecht op commercieel vlak een eigentijds gezicht geven. Of dat in deze conservatief denkende club kan blijft af te wachten. En hoe de nieuwe topman moet harmoniëren met Michel Verschueren, die juist heel sterk was in de afhandeling van dossiers die Courtois nu in handen gaat krijgen, is al helemaal onduidelijk. De huidige manager sloofde zich de voorbije dagen uit om te roepen hoe blij hij wel was met de aanwerving van Courtois, die hem aanzienlijk zou ontlasten. Maar insiders weten beter : voor Verschueren, die het binnen de club gewoon was om alles te controleren, moet de komst van Courtois een kaakslag zijn. Zelfs dan als hij het na het ongeval van zijn vrouw iets rustiger aan wil doen, is de realiteit dat hij nu een groot deel van zijn macht inlevert. Tenzij de taken heel duidelijk worden afgebakend lijkt de kans op kortsluiting tussen deze karakteriële antipoden dan ook groot. Want het is duidelijk dat Alain Courtois niet naar Anderlecht komt om zich in een hoek te laten drummen.
N
a de aanwerving van Alain Courtois liet Anderlecht uitschijnen dat het daar niet bij zal blijven. De verhalen dat de club ook aan een technisch directeur denkt, circuleren al geruime tijd. Er zouden de afgelopen maanden gesprekken zijn geweest met Hugo Broos en Trond Sollied, al doet iedereen zijn best om dat glashard te ontkennen. Vooral het aantrekken van Sollied zou perfect passen binnen de filosofie van de club die ervan houdt om succesrijke mensen elders weg te plukken. Zonder zich de vraag te stellen of ze echt in het huis passen. Sollied ligt na dit seizoen nog een jaar vast aan Club Brugge, maar in zijn contract staat een opstapclausule.
In welke constructie Sollied eventueel moet functioneren is lang niet duidelijk. Tot voor kort werd de inbreng van Franky Vercauteren bij Anderlecht haast geïdealiseerd, maar inmiddels blijkt de hulptrainer hier en daar wat krediet te hebben verloren. Onder meer omdat er te veel aanvaringen zijn geweest met jonge spelers. Vreemd dat daar nu plots zo over wordt gedacht. Met zijn erfgoed is de kampioen nooit zorgvuldig omgesprongen : vorig seizoen werd het Russische supertalent Anatoli Guerk voor omgerekend 37 miljoen frank gestrikt. Hij verkommert nu bij de invallers en staat daar zelfs niet meer iedere week op het veld.
H
et probleem van Anderlecht blijft hem zitten in zijn familiale structuur. Die maakt een bedrijfsmatige manier van denken al even moeilijk als het functioneren van een manager met sportieve volmachten. Over transfers wordt als het ware in het familiecomité beslist. Naast Philippe Collin voert Constant Vanden Stock daar nog steeds het hoogste woord. De 87-jarige ex-voorzitter is nooit een gemakkelijk man geweest. Starheid nam in zijn beleid altijd de bovenhand op soepelheid. Dat is met ouder te worden niet verbeterd. Naar voetbalmensen als bijvoorbeeld Jean Dockx wordt wel geluisterd, maar als het erop aankomt hebben zij nauwelijks beslissingsrecht.
Vooral dat in de club vastgeankerde denkpatroon moet worden weggewerkt. Daarvoor is er veel meer nodig dan het aantrekken van iemand als Alain Courtois.
door Jacques Sys
