De dijken breken bijna in het Waasland. Nu het schip dreigt te vergaan, is de eenheid ver te zoeken bij KSK Beveren. Veel onrust ging aan het cruciale duel tegen Lierse vooraf.

Onafhankelijk van elkaar bevestigden vorige week maandag twee bestuursleden van KSK Beveren dat Walter Meeuws ondanks een 6 op 36 en een 0-5 tegen Genk gehandhaafd zou blijven. “We zakken met Meeuws of we redden ons. Maar aan het roer blijft hij.” Zeker, er lagen ook financiële motieven aan de basis van die stelling. Met een bruto jaarsalaris van ruim 420.000 euro zou voortijdig afscheid nemen van een trainer-technisch directeur niet goedkoop zijn, zeker niet nu het ontslag een jaar geleden van de vorige staf volgens de rechtbank 300.000 euro blijkt te kosten.

Maar in deze gaf niet alleen het financiële de doorslag, ook het sportieve. De zware nederlaag tegen Genk wijt men aan een uitschuiver, in voorgaande matchen bleek de coach wél nog over alle vertrouwen van de spelers te genieten. Met tien tegen elf terugvechten tegen buur Lokeren, kans na kans afdwingen op Charleroi en daar ongelukkig een strafschop missen, de grip op het geheel was Meeuws volgens zijn voorstanders niet kwijt.

Een bijna-coup

Maar peis en vree is het dus allerminst in het Waasland. Ook niet in het bestuur, dat tegen de wil van de overkoepelende vzw in de trainer de hand boven het hoofd houdt. In principe kan iedereen lid van die vzw KSK Beveren worden, voorlopig zelfs zonder een financiële tegemoetkoming. Je moet alleen door de andere leden worden aanvaard. De leden van de vzw kiezen daarop het bestuur, al heeft iemand die financieel in de club investeert wel een voetje voor. Voorzitter van de club is Frans Van Hoof. Maar die functie betekent niet dat hij alle macht heeft. Zo was Van Hoof vorige zomer een voorstander van het terughalen van Jos Daerden. Toch werd Meeuws tijdens een vakantie van de voorzitter aangesteld tot nieuwe coach. En die nieuwe coach haalde eind vorig jaar een bijna-coup uit die niet veel voorzitters zouden slikken. Het is bekend dat Van Hoof een stap terug wil zetten als iemand in de club komt investeren. Maar is het omwille van die eerdere oppositie bij zijn aanstelling dat Van Hoof een paar maanden geleden volledig buiten een overnamepoging werd gehouden ? Begin november kwam spelersmakelaar Felix Seghers met Canadese overnemers aanzetten. De burgemeester werd met een bezoekje vereerd, er werd gesproken met Meeuws, maar Van Hoof wist nergens van. Tot die tijdens de winterstop één en ander aan elkaar knoopte. Als technisch directeur woont Meeuws de vergaderingen van het bestuur bij en daar had hij al een paar keer aangedrongen op het van de hand doen van Davino Verhulst. Te veel overgewicht, moeilijk coachbaar… Terwijl Meeuws tijdens de winterstop in het Midden-Oosten zijn zoon ging bezoeken, ging het bestuur in op zijn verzoek. U kan zich dan ook hun verwondering inbeelden toen de trainer bij zijn terugkeer wild amok maakte, omdat alles achter zijn rug zou zijn gebeurd. Meeuws bood zelfs zijn ontslag aan, maar dat werd geweigerd. Had hij dan niet zelf zoiets gevraagd ? Van Hoof zag vervolgens een Canadese keeper verschijnen, hoorde her en der wat, paste de puzzelstukken in elkaar en ontdekte plots de waarheid : hoe Canadese spelersmakelaars zich in de club hadden willen inkopen. Uiteindelijk bloedde die piste dood, al zit Beveren inmiddels met de gebakken peren. Er werd als teken van goodwill een Canadese doelman aangeworven. Waarop de voorzitter zich in de zak gezet voelde en in een Antwerpse colère schoot.

En zo zijn er nog mensen binnen de club woedend op de coach. Zo kreeg na het verlies in Charleroi ploegafgevaardigde Jef Van Goethem – zoals dat heet “een doodbrave mens” – de volle laag. Om zijn frustratie te ontladen had de trainer bij de terugkeer op de Freethiel in de kleedkamer al een deur ingetrapt en een fles kapot gegooid. Slecht tegen je verlies kunnen siert een sporter, maar dan ook nog eens mensen die er niks mee te maken hebben bij de zaak sleuren, is iets minder fraai. Inzet van de discussie was het aanduiden van Mama Dissa om de strafschop te trappen die Beveren op Mambour op 0-2 kon brengen. Sommigen hadden hier Mahan, de coolste aller Ivorianen verwacht, maar Meeuws koos voor een spits. Die miste, waarna de coach tegen de ploegafgevaardigde zei : “Ga je vriendjes maar zeggen dat Mahan het beter had gekund.”

Smossen met geld

Die vriendjes zijn mensen uit de overkoepelende vzw waarvan de ploegafgevaardigde inderdaad lid is, iets wat men in de toekomst overigens wil uitsluiten door een scheiding in te voeren tussen dienende en besturende functies. Binnen die vzw worden al sinds maanden vragen gesteld over het functioneren van de trainer. Als de resultaten uitblijven is dat zo. Vragen bij het transferbeleid onder meer. Enkele nieuwkomers vallen door de mand maar kosten de club pakken aan loon. Het gaat om de Kroaat Ivan Bozic, de Pool Pawel Buskewiecz en nu ook de Gambiaan Savaneh Ebrahim Ibou, erbij genomen op basis van één training en een week later door de coach intern “een faliekant uitgevallen gok” genoemd.

Na Nieuwjaar werden vragen gesteld bij de voortdurende aanwezigheid van spelersmakelaar Felix Seghers op de club. Zelfs bij het vakmanschap van de coach, die nauwelijks oog zou hebben voor de analyse van de fouten, voortdurend zwaaide met boetes en binnen de groep geen aandacht had voor de steeds groter wordende tweedracht tussen blank en zwart.

Alles is relatief. Groepjes zijn er bij alle eersteklassers, zeker als er taal- en cultuurverschillen in het geding zijn. En als een coach dan niet op training is… Dat was ook al het geval ten tijde van Herman Helleputte, toen die de Pro Licence-opleiding volgde, of toen Vincent Dufour de leiding had, maar toen viel daar zelden een opmerking over, tot in het geval van de Fransman de resultaten tegenvielen. Nu gebeurde het omdat de coach bureauwerk had. De technische staf hield geregeld planningvergaderingen en daarop werden trainingen uitgestippeld. Wie ze dan geeft, is niet zo belangrijk. Maar het is wel duidelijk : met een uitspraak als : “Ik ben hier de baas, zoals Jean-Marc Guillou, en wie het niet met mij eens is, vertrekt beter”, maakt niemand in Beveren zich populair.

Er werden ook uitspraken in de media opgetekend, zoals : “Als we zakken, ben ik weg.” Dat is, op zijn zachtst gezegd, weinig positief, vindt men. Of : “Toen ik begon, hadden we dertien spelers.” Dat was zo ten tijde van Helleputte, maar sinds twee jaar heeft Beveren op dat vlak zijn huiswerk iets beter in orde. Of nog dit stukje uit de krant, van vorige week : Meeuws kandidaat bij Germinal Beerschot. Allemaal druppeltjes…

Dit alles is de vzw al maanden een doorn in het oog. Daarom werd tijdens een vakantie van de voorzitter, die even ging uitblazen op Tenerife maar wel per sms van alles op de hoogte werd gehouden, de coach de wacht aangezegd. Van Hoof reageerde niet direct op het tekstbericht, maar even later bleek het bestuur de vraag tot ontslag niet te volgen. Meer nog, het sloot als tegenreactie een eigen ontslag niet uit.

In deze omstandigheden bereiden coach en spelers de wedstrijd tegen Lierse voor. Overal sijpelt het water door de dijken, nu voor velen het passeren van Walter Meeuws veel weg heeft van wat Katrina bij haar doortocht in New Orleans achterliet. Chaos en rampspoed. Op de keper beschouwd, vult Walter Meeuws met zijn ervaring en relaties alleen het vacuüm in dat Jean-Marc Guillou liet en dat de rest van het bestuur niet invulde. Maar het is de manier waaróp de Kempenaar regeert die zorgt voor veel onrust, op alle niveaus.

door Peter T’Kint