“Ik bekijk het voetbal nu vooral vanaf de zijlijn, sinds ik op het einde van het seizoen 2001/02 stopte bij Fenerbahçe en terugkeerde naar Göteborg”, vertelt de ondertussen 39-jarige Zweed Kennet Andersson, die tussen 1991 en 1993 voor KV Mechelen voetbalde. “Voor Canal + in Zweden volg ik de eigen competitie, maar analyseer ik ook wedstrijden uit Italië – waar ik zelf speelde van 1995 tot 2000 – en Engeland. Zo blijft de band toch ook bestaan.” Daarnaast is de ex-aanvaller aandeelhouder van een voetbalmagazine, Offside, dat elke twee maanden verschijnt. “Ik zit in de directie en geef eigenlijk alleen maar advies over de inhoud. Een beetje superviseren. Zelf schrijven is veel te moeilijk ( lacht). Verder dan het beantwoorden van wat vragen van lezers kom ik voorlopig niet. Wij kunnen uitpakken met lange reportages en mooie foto’s, wat toch een grote troef is.”

Zelf trainer worden, was nooit een optie. “Eigenlijk interesseerde me dat totaal niet, ik wilde een andere richting uit”, verklaart de 83-voudige international, die daarbij 31 keer scoorde. “Misschien kan ik in de toekomst werk maken van de begeleiding van mijn eigen 3-jarige zoon. Hij is nu al bezeten van voetbal. Ik kan hem wat handige tips geven om te overleven in de jungle.”

Zijn Belgische passage was niet de leukste tijd. “Enorm hard, zeker omdat het niet echt klikte met Georges Leekens“, herinnert Andersson zich. “Het was ook mijn eerste buitenlandse ervaring. Ik was een held bij IFK Göteborg, maar moest mezelf opnieuw bewijzen in een vreemde competitie, met andere vereisten voor een centrumspits. In het begin had ik wat problemen met zijn aanpak, want hij eiste volledige inzet en vooral fysiek engagement. Het was een goede leerschool, waarbij ik vooral mentaal sterker werd. Ook dankzij Fi Vanhoof. Ik was nog wat jong en eigenwijs, maar pikte heel wat zaken op voor later. Het zorgde er toch voor dat ik nadien nog bij Rijsel, Caen, Bari, Bologna, Lazio en Fenerbahçe mijn waarde kon bewijzen en er financieel niet armer van werd.”

Het hoogtepunt in zijn carrière vormde het WK van 1994 in de Verenigde Staten, waar Andersson met Zweden verrassend de bronzen medaille veroverde. ” A big memory, an unforgettable and wonderful experience“, zegt hij. “We wonnen de troosting met 4-0 van Bulgarije. Ik maakte er in totaal vijf doelpunten, eindigde daarmee als derde in de topschutterslijst, samen met Jürgen Klinsmann, Roberto Baggio en Romario. Fantastisch. Anderzijds zorgde onze niet-plaatsing voor het EK in 1996 en het WK van 1998 voor een zware ontgoocheling, want toen beschikten we over een beter team.”

FV

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content