Hoog in de lucht, in het vliegtuig tussen Brussel en Barcelona, stond Kevin De Bruyne op een gegeven moment op en stapte naar Marc Wilmots. De Rode Duivels waren op weg naar Andorra en De Bruyne wilde even iets zeggen tegen de bondscoach. Als enige van alle internationals. François De Keersmaecker zat vooraan in het toestel met een gelukzalige glimlach om de lippen, de andere dirigenten verheugden zich op deze trip, het binnenhalen van een EK-ticket in de dwergstaat zou een formaliteit worden, er viel alvast bij hen geen enkel teken van stress te ontwaren.

Dat uitgerekend De Bruyne even met Wilmots overlegde, zegt alles over de status van de middenvelder van Manchester City. Ook bij aankomst in Barcelona was er maar één voetballer met wie de Spanjaarden op de foto wilden. De Bruyne deed het welwillend. Terwijl Radja Nainggolan even een dutje deed op de… bagageband, poseerde De Bruyne keer op keer. Het is mooi met welke eenvoud hij door het leven stapt en meteen contact zocht met de Gentse nieuwkomers. Ook de sponsors, die met de spelers in het vliegtuig naar Barcelona zaten, keken er met verbazing naar. Met de onbekommerdheid van een schooljongen was De Bruyne op reis. Om zich op het veld te amuseren.

De centraal op het middenveld opererende Kevin De Bruyne vaak en snel aanspelen in Andorra, het was het order dat Marc Wilmots had gegeven. Dat kwam er aanvankelijk niet helemaal uit. Eden Hazard vroeg in zijn ijver om zich over zijn vormcrisis heen te tillen heel veel ballen op, maar het nam niet weg dat alles wat De Bruyne deed perfect was.

Rond De Bruyne moet deze ploeg met het oog op het EK worden gebouwd. Of beter: rond De Bruyne en Hazard, twee voetballers met een transferwaarde van samen tegen de 150 miljoen euro. Weinig landen die een deel van hun middenveld met dat kapitaal kunnen stofferen. Maar voorlopig is Wilmots er nog niet in geslaagd de beide paradepaarden optimaal naast elkaar te laten functioneren. Er zijn flitsen, maar er is geen continuïteit. Veel heeft ook te maken met het gebrek aan herkenbare patronen. Te vaak veranderde Wilmots op dat vlak van koers en was er sprake van wisselende opdrachten. Dat is vreemd, want de roep om automatismen klinkt al sinds het WK in Brazilië. Toch liet Wilmots al uitschijnen dat hij in de vriendschappelijke matchen die nu tegen Italië en Spanje volgen, zou durven grijpen naar een nieuwe invulling van het middenveld. Alsof hij er nog niet uit is wie daar de juiste pionnen zijn. Ook al lijkt Radja Nainggolan, de ruwe krijger die niet toevallig door vrijwel alle Italiaanse clubs werd begeerd, met zijn power, dynamiek en inzicht niet meer weg te denken uit dat middenrif. In Andorra was de voetballer van AS Roma veel meer aanwezig dan een opvallend ingetogen Axel Witsel. Die lijkt geen progressie meer te maken sinds hij in de trage Russische competitie voetbalt.

Deze luid bejubelde generatie reist over goed zeven maanden af naar het EK in Frankrijk. Een kleine volksverhuizing zal in hun spoor volgen, gegarandeerd slaat de voetbalkoorts dan weer in alle hevigheid toe. De verwachtingen zijn gigantisch, een plaats in de halve finale is het minimum. Dat mag je ook verwachten van een team met deze status en zo’n hoge klassering op de FIFA-ranking, hoe relatief dat ook mag zijn. Voor echte uitschieters hebben deze Rode Duivels amper gezorgd. Voor de kwalificatie voor het WK in Brazilië zat België niet echt in de zwaarste groep en nog gemakkelijker waren de tegenstanders op de route naar Frankrijk. Tijdens het WK zat de loting ook mee en werd de eerste echte grote test, tegen Argentinië, verloren.

Marc Wilmots is verplicht met deze uitzonderlijke lichting te presteren in Frankrijk. De bondscoach geldt niet echt als de vader van het succes. Hij heeft wél voor een klimaat gezorgd waarin de meeste internationals zich goed voelen. Dat is geen gemakkelijke opgave, want veel voetballers zijn exponenten van de ik-generatie. De vragen of Wilmots de juiste stuurman is, hoopten zich de laatste weken niettemin op.

Marc Wilmots geeft de indruk dat alle kritiek van hem afglijdt en dat hij resoluut zijn eigen weg gaat. Welke weg dat is, zal nog moeten blijken.

DOOR JACQUES SYS

‘Radja Nainggolan is uit deze ploeg niet meer weg te denken.’