Dennis Kimetto, de nieuwe wereldrecordhouder op de marathon, kwam met lege handen terug van het World Athletics Gala in Monaco, waar de IAAF het indoorwereldrecord van Renaud Lavillenie (6m16, één centimeter meer dan de legendarische Serhiy Boebka) net iets hoger inschatte en de Fransman tot World Athlete of the Year werd uitgeroepen. “Mijn tijd komt nog”, beweerde de 30-jarige Keniaan. “Ik kan zeker nog vijf, misschien wel tien jaar doorgaan.” Er verscheen een lachje op het gezicht van de marathonloper die eind september in Berlijn het wereldrecord van zijn landgenoot William Kipsang (2.03.23) verpulverde en als eerste atleet onder de magische twee uur en drie minuten dook (2.02.57).
In gebrekkig Engels blikte hij tijdens het gala op zijn uitzonderlijk parcours terug. Verlegen voor de camera’s, maar tegelijk vastberaden. “Ik wéét wat armoede is, wellicht is dat mijn sterkte. Thuis hadden we geen radio of televisie, zodat ik de finale van de 10.000 meter op de Olympische Spelen in Sydney op een klein scherm in het gemeenschapshuis van ons dorp moest volgen. De strijd tussen Paul Tergat en Haile Gebrselassie, die met amper negen honderdsten verschil won, heeft me geïnspireerd. Toen dacht ik: misschien kan ik ooit op dat niveau lopen.”
Kimetto groeide op in een gezin van bescheiden landbouwers, waar de vier jongens en drie meisjes elke dag de handen uit de mouwen moesten steken. Pas in 2008, wanneer hij al 24 jaar is, wil hij zijn leven een andere richting geven. “Toen ik zes jaar geleden aan mijn vader vertelde dat ik aan atletiek wilde doen, zei hij tot mijn verbazing: ‘Doe maar, maak ons trots. Misschien kan je met sport een beter leven opbouwen.’ Vanaf dan moest ik geen maïs meer oogsten of koeien laten grazen.”
In de heuvels rond Iten wordt hij opgemerkt door het elitegroepje van Kipsang en Geoffrey Mutai, winnaar van onder andere de marathons van Boston, New York en Berlijn. “Ze vroegen me om samen te trainen. Heel confronterend, ze waren gewoon veel te snel. Maar ik werd beter en beter.”
Mutai, die zijn mentor wordt, is onder de indruk van Kimetto’s debuutseizoen in 2011, wanneer hij in eigen land elf races wint. Het jaar erna breekt hij op de halve marathon van Ras al-Khaimah (Verenigde Arabische Emiraten) ook internationaal door. “Toen ik aan de start rond mij keek, werd ik bang. Al die grote namen…” Hij verplettert het deelnemersveld, onder wie Kipsang, en loopt amper zes weken later de halve afstand in minder dan een uur. Ook zijn marathondebuut, in december 2012 in Berlijn, is op zijn minst indrukwekkend: tweede plaats na Mutai, in 2.04.16. Zijn Nederlandse manager, Gerard van de Veen, is dan al overtuigd. “Hij wordt de nummer een van de wereld.”
In 2013 wint Kimetto de marathons van Tokio en Chicago (2.03.45, een nieuw parcoursrecord), met het prijzengeld van 141.000 euro krijgt ook zijn familie een nieuw leven. Van de Veen: “Dennis nam me mee naar de oude familieboerderij én zijn nieuwe huis. Hij was ongelofelijk trots dat hij zijn familie kon helpen.”
DOOR CHRIS TETAERT
Dennis Kimetto “Ik weet wat armoede is, wellicht is dat mijn sterkte.”
