Het wordt drummen tussen de palen van Anderlecht. En op alle andere posities. Verslag van de eerste trainingsweek van de titelverdediger. ‘Blij dat ik hier ben.’

Maandag 5 juli

Als één van de laatste clubs begint ook landskampioen Anderlecht aan het nieuwe seizoen. Reikhalzend kijken de supporters uit naar de twee nieuwe gezichten : Mbo Mpenza, die een reeks collega-internationals hartelijk begroet en al direct een plaatsje vindt aan het tafeltje van Pär Zetterberg, en de Fransman FabriceEhret die zijn eerste interviews geeft. Nenad Jestrovic neemt direct weer afscheid van zijn ploegmaats. Interlandverplichtingen in Japan. Wat gebleven is, is de knipoog. Transfer ? Knipoog. En dat we wel zullen zien, want alles kan heel snel gaan. Vandaag (woensdag) meldt hij zich, een jetlag rijker, in principe weer in Brussel voor de trainingen.

Ook van de partij : Marc Hendrikx, de enige uit de kern die weg mag. Deze week knoopt zijn zaakwaarnemer Dirk Degraen gesprekken aan met de clubs die de jongste tijd interesse lieten blijken : Vitesse, Roda JC, NAC Breda en in België Lokeren. Voor Walter Baseggio kwam het weer niet tot een transfer dit tussenseizoen, maar hij maakt daar geen punt van. “Ik heb een goed contract en ben hier graag.”

Bij gebrek aan nieuwkomers vallen de afwezigen nog het meest op. ArunaDindane komt een weekje later, Christian Wilhelmsson meldt zich morgen (donderdag), en op Ki-Hyeun Seol is het wachten tot 7 augustus. Martin Kolar is er wel, maar revalideert van een knieletsel : hem zullen we de komende weken nog niet op het veld zien. Tegen de zomerstage in het Nederlandse Oisterwijk, die zondag 18 juli begint, zal iedereen min of meer present zijn. Dan begint het serieuze werk, met daarna ook nog oefenwedstrijden tegen de Franse kampioen Lyon en het Engelse West Ham.

Belangrijk topic wordt het keepersvraagstuk. Daniel Zitka en Tristan Peersman kregen in mei van Hugo Broos te horen dat de voorbereiding bepaalt wie als nummer één aan het kampioenschap zal beginnen. Vorig jaar was dat Zitka, maar na zijn blessure greep Peersman zo hard zijn kans, dat hij zich recht naar het doel van de Rode Duivels keepte. “Wie straks bij Anderlecht nummer één wordt ?”, herhaalde Peersman anderhalve maand geleden na Nederland-België de vraag. “Ik zou het vreemd vinden mocht ik dat niet zijn, als doelman van de nationale ploeg.” Die zat. Want Zitka behoorde niet tot de Tsjechische kern voor het Euro 2004. De Peersman van vandaag klinkt zo : “Ik zenuwachtig ? Totaal niet. Nu toch nog niet. Ik slaap heel goed, tenzij de kleine me wakker houdt. ( Grijnst) Wordt dit het topic van de zomer ?”

In de hall kruisen we Zitka. Scherpe, geconcentreerde blik. Dat belooft.

Woensdag 7 juli

Eerste wedstrijd. Wolvertem heeft de eer om de eerste tegenstrever van Anderlecht te zijn, afgesnoept van het Grimbergen van Michel Verschueren. De weergoden laten in de uren voor de wedstrijd het water bij bakken naar beneden donderen, maar eens de voetbalgoden eraan beginnen, verlicht een schuchter zonnetje hun benenwerk.

De eerste Brusselse goal van het seizoen komt op naam van Mbo Mpenza. Die tafelde eerder op de middag uitgebreid met Pär Zetterberg. “Hij kent het huis en maakt me wegwijs”, grijnst de Rode Duivel. “Ik ben blij dat ik hier ben. Hopelijk zal ik hier verder doorgroeien en de club wat bijbrengen. Van concurrentie ben ik niet bang, anders was ik beter bij Moeskroen gebleven waar ik zeker was van mijn plaats. Maar als je zevenentwintig bent, mag je daarmee niet tevreden zijn. De lat mocht wat hoger. Voorlopig ben ik spits, bij gebrek aan aanvallers. De concurrentie zal hard zijn, maar een seizoen is lang en er zullen geblesseerden zijn, jongens zullen moe worden, anderen misschien nog vertrekken. Het voordeel van deze ploeg is dat iedereen mekaar heel goed kent. Het is aan ons, de twee nieuwelingen, om zo snel mogelijk onze plaats in die groep te vinden.” De trainingen zijn zwaar, maar gedoseerd. “Máár twee keer per dag”, glimlacht hij. “Van Emile hoor ik dat ze drie keer per dag trainen in Hamburg.”

De basisopstelling tegen Wolvertem bevestigt de pikorde van vorig seizoen. Peersman in doel, Zewlakow, Kompany, Tihinen, Deschacht achterin, Lovre, Hasi, Baseggio, Ehret op het middenveld, Iachtchouk en Mpenza voorin. Vallen in aan de rust : Mark Deman voor Kompany en Anatoli Gerk voor Mpenza. De rest van de kern kijkt toe vanaf de tribune. Broos heeft zijn eigen aanpak van dergelijke oefenwedstrijdjes : geen dertig spelers laten opdraven en er een wisselfestival van maken, maar elke match hoogstens veertien, vijftien man in actie laten komen. De volgende wedstrijd mogen dan de anderen aan de bak. Zo krijgt iedereen direct tegen een gezapig tempo – er is eerder die dag door zij die niet spelen twee keer en zij die wel spelen één keer getraind – negentig minuten in de benen.

Nieuwkomer Ehret krijgt al direct een kans, maar schiet hoog over en naast. Bij zijn volgende balcontact springt de bal van de voet. De eerste dubbelpass met Deschacht mislukt, de eerste dribbel ook. Ai, ai, ai, weerklinkt al het gemor in de tribune en op de staanplaatsen. Maar dan, kort voor het halfuur, vertrekt er een lage voorzet van zijn voet die door Mbo aan de eerste paal voorbij de keeper wordt gedevieerd. Een paar minuten later verlaat Ehret trekkebenend het veld en wordt hij vervangen door Marc Hendrikx. De gevolgen van een kleine verrekking die hij daags voordien opliep. Duidelijk is dat Ehret, met zijn 1m84 een beetje traag ogend, conditioneel nog met een achterstand worstelt na de laatste maanden niet gespeeld te hebben bij zijn vorige club Straatsburg. Door de blessure van Kolar moet Broos hopen dat dit tegen de competitiestart helemaal verleden tijd is. Met Hendrikx in de ploeg gaat het direct een stuk sneller. Na de rust maakt Wolvertem gelijk en pas vlak voor het einde tekent Gerk de 1-2 aan.

Vrijdag 9 juli

Regen blijft de troepen geselen. Daniël Zitka maakt zich op voor zijn eerste match, ’s anderendaags in Knokke. Professioneel als hij is, hield hij zich strikt aan het individuele programma dat elke speler meekreeg. Wat lopen, wat krachttraining, en daar bovenop strandvolleybal en tennis. Het EK volgde hij amper, tenzij de wedstrijden van Tsjechië. Maar de laatste, de halve finale, miste hij. “We waren net met de wagen onderweg naar België.”

In de weken die komen, gaat het tussen Peersman, die zich nergens druk om lijkt te maken, en Zitka, de Tsjech die soms een overgeconcentreerde indruk maakt, een trainingsmaniak is, zijn mindere klasse compenseert met hard werk, maar af en toe onder de druk nog wel eens wankelt. “Iedereen weet waarvoor we gaan”, beseft hij. “Ik concentreer me op de voorbereiding. Zenuwachtig ben ik niet. Als ik train zoals het moet, zal het niet mijn fout zijn als de keuze uiteindelijk niet op mij valt.”

Peersman zegt : “Ik sta in het doel bij de nationale ploeg, dus is het logisch dat ík het word”.

Zitka : “Tristan mag zeggen wat hij wil. Ik ook. Ik ga geen commentaar geven op zijn commentaar.”

Vorig seizoen stond jij tussen de palen in de goede periode van de ploeg, hij onderscheidde zich in de mindere tweede helft.

“Tristan had misschien wat meer werk in de terugronde. Anderzijds : in de goeie periode stonden wij nooit onder druk, maar kwamen de kansen van de tegenstander op de counter. Ik denk dat ik het toen niet slecht heb gedaan. Charleroi had één kans en ik belette hen te scoren. Genk had er een paar, maar wij wonnen. Ik denk dat ik er stond wanneer het moest. Ik heb mijn stijl, probeer dingen te voorkomen, de diepe ballen te onderscheppen. Tachtig procent van de wedstrijd speelt Anderlecht op de helft van de tegenstander en dan moet je anticiperen.”

Is er iets veranderd in jullie relatie ?

( Denkt na) “Je voelt dat de concurrentie scherper is dan vorig jaar. Tristan kijkt anders, maar we praten nog steeds zoals altijd. Als ik mijn voorbereiding tegen honderd procent doe, zal alles in mijn kop oké zijn. Ik ga altijd tot het uiterste, ben een werker, ik ga nu niks veranderen aan mijn manier van aanpakken.”

Doet dit je terugdenken aan je strijd met Filip De Wilde ?

“Met Filip was al vanaf de eerste match tijdens de voorbereiding beslist dat hij de nummer één was. Dat moet je aanvaarden of anders vertrekken. Ik heb dat toen aanvaard.”

Zou je dat nu ook kunnen ?

“De voorbereiding is nog maar pas begonnen. Ik ga nu geen verklaringen afleggen, maar wachten op de beslissing van de trainer. Dan zal ik moeten zien wat ik doe. Ik ben een normaal mens, met gevoelens. Als de beslissing in mijn nadeel uitvalt, zal ik me bezinnen. Ze aanvaarden of vertrekken, een andere mogelijkheid is er dan niet. Ik ga hier geen grote woorden gebruiken. Ik ben Zitka en ik moet spelen. Of zoiets. Zo zit ik niet in mekaar. Ik wil spelen, Tristan ook. Maar dat ook gaan roepen, is niet mijn stijl. Ik slaap goed, word alleen af en toe wat vroeger wakker, om een uur of zes, wanneer mijn dochter haar vader wil zien. Ik ben gezond en klaar voor de strijd.”

Zaterdag 10 juli

Knokke-Anderlecht 0-9. Zitka in doel, Vanden Borre, Deman, Tihinen en Zewlakow achterin, Junior, Vanderhaeghe, Zetterberg en Hendrikx op het middenveld, Mpenza en Gerk voorin. In de rust maken Mpenza, Tihinen en Zewlakow plaats voor Iachtchouk, Hasi en Baseggio, kort erna wijkt Gerk ook voor Deschacht. Zetterberg scoort drie keer, waarvan twee keer uit penalty, en levert twee assists. Ook Iachtchouk treft drie keer raak, plus één assist. Andere doelpunten van Hendrikx, Gerk en Deschacht – zijn eerste treffer ooit voor de A-ploeg. Geen Kompany in Knokke, wat last van de lies, zodat Deman plots veel speelminuten krijgt en Hasi zelfs een helft centraal achterin speelt.

Conclusie na één week : iedereen werkt ontspannen naar een belangrijke augustusmaand toe. Zonder veel druk. Voorlopig nog.

door Peter T’Kint

‘Zenuwachtig ? Neen. Nog niet.’ (Tristan Peersman)

‘Ik wil spelen. Tristan ook.’ (Daniël Zitka)