Het was waarschijnlijk niet gemakkelijk om je huwelijk voor te bereiden, terwijl je in België was.

De administratieve formaliteiten hebben we met Kerstmis geregeld. Voor de directe voorbereidingen ben ik drie weken naar Praag getrokken. En mijn moeder heeft ons veel geholpen.

Een lange huwelijksreis zit er niet in.

Neen. Lucas is geselecteerd voor de nationale ploeg. De bondscoach had alle begrip voor onze situatie, maar Tsjechië speelde op 5 juni. Nadien trekken we voor een week naar Mallorca. Niet langer dan een week. We willen een huis kopen op een paar kilometer van Praag en we staan dus voor veel kosten. De rest van de vakantie brengen we naar jaarlijkse gewoonte door in een huisje in de bergen in de buurt van Praag.

Wat bevalt je het meest aan Lucas ?

Zijn vriendelijkheid. Hij heeft geen dikke nek zoals sommige andere voetballers. Lucas is bijzonder attent. Absoluut geen machotype, anders zou ik zeker niet met hem getrouwd zijn. Wanneer hij vermoeid is en zich een paar dagen minder met mij bezighoudt, biedt hij me achteraf zijn excuses aan. We doen alles samen. Als hij van de training terugkomt, doen we samen boodschappen of we gaan wandelen in het bos – daar houden we allebei van. In Brussel is er altijd veel te veel volk. We houden het graag rustig, daarom geven we de voorkeur aan het platteland. Tijdens onze vakanties in Tsjechië gaan we samen fietsen en in een meer zwemmen, want het kan ginds ’s zomers snikheet zijn. Of Lucas gaat lopen om zijn conditie te onderhouden, en dan rijd ik op mijn fiets met hem mee.

Je lijkt zelf een sportief type.

Dat is zo. Mijn broer heeft me karate geleerd. En ik heb altijd tennis gespeeld, maar louter voor mijn plezier. Dat blijf ik samen met Lucas doen. Ik heb veel beweging nodig. Terwijl Lucas gaat trainen, doe ik het huishouden maar eigenlijk ben ik daar vlug mee klaar en dan kan ik er niet alleen op uit trekken omdat ik geen auto heb. Onze vrienden wonen allemaal tamelijk ver. Na de vakantie ga ik me laten inschrijven in een fitnessclub. Lucas en ik spelen ook samen snooker. Snooker is in Tsjechië een populaire sport. Voor voetbal interesseer ik me pas sinds ik Lucas ken.

Hoe ziet jullie dagelijkse leven eruit ?

We leiden een kalm leven. Soms gaan we iets drinken of een hapje eten in een taverne. Maar nooit duur, we moeten sparen. Geregeld gaan we naar de bioscoop. Ik heb een zwak voor horrorfilms. Het geeft me een kick om in angst naar een film zitten te kijken. Maar een komedie gaat er ook best in, hoor. Lucas heeft het meer begrepen op actiefilms : Schwarzenegger, Stalone. We kijken veel televisie, ik vooral. Naar muziek luisteren we ook veel, al verschillen onze smaken. Ik ben weg van zwarte muziek, van rap bijvoorbeeld. Lucas hoort graag chansons.

En shopping ?

Eén of twee keer per maand doe ik inkopen. Lucas vergezelt me. ( Lucas: “Ik verveel me steendood terwijl ze een uur in een winkel rondhangt, maar als ze iets graag ziet, krijgt ze het altijd van mij.”) We kopen niets dat de ander niet bevalt. En Lucas waakt over de financiën. Hij houdt de rekeningen bij. Soms stellen we een aankoop enkele weken uit. Ik denk dat we heel complementair zijn. Niemand zal de andere domineren, ik vind ons een evenwichtig koppel.

Komen er kinderen ?

Ja, maar niet meteen. We willen niet dat hun jeugd en hun schooltijd overschaduwd wordt door verhuizingen. In Tsjechië is er schoolplicht vanaf zeven jaar. Als we nu al een kind zouden hebben en Lucas speelt tot hij 30 of 35 jaar is, dan moet dat kind om de haverklap van school veranderen. Of Lucas moet beslissen om zijn carrière in Tsjechië te beëindigen. Dat zou nog niet zo’n kwaad idee zijn, we zouden dat het voetbal kunnen combineren met een winkel, als we daar genoeg geld voor hebben.

door Pascale Piérard