Hoe gaat dat in een interview onder vrienden ? Er wordt eens een kwinkslag uitgedeeld, nog een anekdote verteld en steeds meer begrijpend gegrijnsd. Tot stilte volstaat omdat achteloos de kern van wat hen bindt, is blootgelegd : ‘Leve de boerenleute !’

Als ze zich alle vier gelijktijdig in de lederen fauteuils van de Belga Queen aan de Gentse Graslei neervleien, komt dat omdat Tim Matthijs ze samen is gaan ophalen en heeft gebracht. En wie hij als zijn beste vrienden zou uitnodigen, hij heeft er niet lang over moeten nadenken.

Tom Van Grembergen voetbalt bij tweedeprovincialer FC Velzeke en kent Tim Matthijs sinds hij in de jeugd van Zottegem voetbalde. Later trokken ze ook in hun vakanties samen op.

Davy Minnaert hoopt dezer dagen op een debuut als trainer, ontfermde zich over Tim Matthijs bij zijn debuut in de eerste ploeg van Zottegem en maakte zijn overgang naar AA Gent mee. Hij speelde zelf ook ooit voor AA Gent.

Nicolas Lombaerts voetbalt bij AA Gent en raakte daar met Tim Matthijs bevriend toen ze allebei hun eerste stappen in de hoogste klasse zetten.

Was het vroeger al te vermoeden dat Tim ooit zou staan waar hij nu staat ?

Tom Van Grembergen : “Tot bij de scholieren viel hij eigenlijk niet echt op. Maar op het eind begon hij ertussen uit te springen. Hij is maar een jaar junior geweest en meteen naar de beloften overgestapt. Dan duurde het niet lang of hij zat al in de eerste ploeg.”

Davy Minnaert : “Ik was kapitein van Zottegem en ineens zat er daar zo een klein ventje naast mij in de cabine.”

Tim : “Davy is een voorbeeld geweest voor mij omdat hij ervaring in de eerste klasse had. Ik keek daarnaar op en ik probeerde daarvan te leren. Daardoor ben ik ook fysiek sterker geworden. Want Davy was nogal een doorbijter op training. Op het moment dat ik er na een loopoefening door zat, riep hij : ‘ Allez komaan, hé, kleinen, nog efkes.’ En dan ging ik in zijn spoor mee.”

Davy : “Dat is zeker in die reeksen ook je taak als oudere speler. Daar in de eerste ploeg spelen is toch anders dan bij de jeugd. Het is geen speeltuin meer, het gaat om het geld. Dat heb ik Tim proberen duidelijk te maken.”

Zat hij bij wijze van spreken nog te veel in de speeltuin ?

Davy : “Neen, want Tim is zeer leergierig. Die probeert altijd van iedereen iets op te steken. Tim was bijvoorbeeld zeer snel, dat was het eerste wat mij opviel. Ik was verbaal redelijk sterk, dus ik kon hem wel wat bijsturen om in wedstrijden initiatief te nemen. Je ziet nu dat hij ook al vrije trappen neemt. Vroeger zou hij zich opzij laten zetten hebben.”

Tim : “Ik herinner mij wat dat betreft één moment nog altijd heel goed : de tweede competitiewedstrijd op Merelbeke. We staan daar in de laatste minuut 1-0 achter en we krijgen een vrije trap aan de rand van de zestien. Davy, onze vaste vrijetrapnemer staat klaar achter de bal, ik kom even nieuwsgierig kijken en ik zeg dat ik hem vandaar misschien ook nog wel binnen zou kunnen trappen. ‘Maar hij moet wel binnen zitten’, zei Davy. Dus ik dacht : amai, ik mag die dus geven ! En ik trapte hem binnen, waardoor we in de laatste minuut 1-1 spelen. Dat omvat een beetje welke betekenis Davy voor mij had en heeft. Nicolas heb ik van in mijn eerste jaar als prof leren kennen : we zijn samen bij Gent gekomen, hadden nog alles te bewijzen en dan zoek je mekaar op. Na de training gingen we samen iets eten, een pitaatje als het eten niet lekker was op de club (grijnst).”

Nicolas Lombaerts : “Over het eten gaan we zwijgen, hé. Ik eet het nog iedere dag (grijnst).”

Traantje

Was hij bij Gent ook het ‘kleine ventje’, Nicolas ?

Nicolas : “Ik denk dat ik zelf nog een klein ventje was (lacht). Maar we hebben elkaar direct opgezocht en we konden het goed vinden met elkaar. Je zag dat er iets in zat, maar de eerste weken was er toch wel een niveauverschil : alles gaat sneller, een beetje steviger ook.”

Tom : “Je ziet dat hij wat meer beer geworden is, zal ik maar zeggen. Hij staat scherper dan bij Zottegem ook.”

Davy : “Op één jaar tijd heeft hij, zeker in de benen, eens een enorme sprong gemaakt qua spiermassa. Ik weet nog dat hij in het eerste jaar in Zottegem frêle was, maar daarna werd hij zoals hij nu is.”

Tom : “Vroeger, en nu soms nog, maar minder, lag hij meteen op de grond als hij een duw kreeg. Een beetje show verkopen ook.”

Tim : “Nu sta ik al wat meer op mijn poten. Ik had vroeger eigenlijk altijd schrik van de duels. In mijn eerste jaar kreeg ik schoppen, dat ging er soms hard aan toe. Als spits, zeker als je een paar keer scoorde, begonnen ze je aan te pakken. Davy moest dan wel eens naar de scheidsrechter roepen : ‘Hoe zit het, ga je nog kaarten trekken ?’ Sinsdien is het wel geëvolueerd. Maar de opleiding die Nicolas kreeg, heb ik niet gehad, dus het was in het begin vooral zoeken door de snelheid van uitvoering en, zoals Leekens zei, de eerste controle. Ik heb daar lang last mee gehad. Dit jaar is er, misschien door meer te spelen, eigenlijk een déclic gekomen. Voor mij is dat een motivatie.”

Davy : “Had Tim die bagage van Nicolas in zijn opleiding meegekregen, dan zou hij nu nóg verder staan. Dan had Gent hem zeker niet laten gaan.”

Nicolas : “Dat hij rap in de A-kern van Zottegem zat, heeft er waarschijnlijk wel goed aan gedaan. Met die viriliteit maak je dan toch eerder kennis dan bij de jeugd. Dat is een goed punt om mee te nemen naar de eerste klasse. Zijn eerste basisplaats ga ik nooit vergeten. Tegen Brussels. Fenomenaal, hé. Direct een hattrick. We hadden geen aanvallers meer, want iedereen was geblesseerd en alle hoop was gevestigd op Tim. En hij heeft het gedaan. Ik denk dat ik een van de eersten was om hem te gaan feliciteren en hem een traantje te zien wegpinken. Hij was zodanig geëmotioneerd door zijn eerste doelpunt in de eerste klasse en, echt, ik was zelf ook geraakt. Als er één iemand was die ik het gunde, was hij het wel. Het is eigenlijk een van de mooiste momenten uit mijn eigen carrière.”

Tim : “We hadden het er daarvoor nog over gehad. Stel je voor, je zou eens moeten scoren. En hij stond daar effectief als eerste toen ik er een binnen trapte, want normaal doet hij dat niet, lopen als er iemand scoort.”

Nicolas : “Normaal rust ik dan uit (grijnst).”

Davy : “Iedereen die Tim een warm hart toedraagt, heeft dan volop ge-sms’t.”

Tim : “Na mijn drie doelpunten tegen Wenen waren dat nog altijd dezelfde mensen van vroeger die mij een berichtje stuurden. Ik kom met die mensen nog altijd overeen, dat vind ik wel belangrijk.”

Tom : “Tim komt ook nog vaak kijken naar de derdeprovincialer waar ik speel. De hele ploeg komt ook geregeld naar zijn wedstrijden kijken. We hebben bijvoorbeeld veertig kaarten besteld voor de UEFA Cup. We zijn ook met hele bussen naar de bekerfinale gereden. Tim is zo simpel gebleven als voorheen. Daarom kan iedereen het nog altijd goed met hem vinden.”

Wat is het eerste wat jou te binnen schiet als je aan de Tim van vroeger terugdenkt, Tom ?

Tom : “Een reis naar Spanje die we samen gemaakt hebben, naar Lloret de Mar. Dat gaan we nooit vergeten, want we hebben al dikwijls tegen elkaar gezegd : ‘Zouden we dat niet nog eens doen ?'”

Vrouwen, drank en rock-‘n-roll ?

Tom : “Ja, maar daar mocht ik niet over uitweiden, heeft Tim mij gezegd (lacht). We waren allebei achttien en geen van ons had een vriendin.”

Tim : “Met vrienden samen het vliegtuig op en je tien dagen aan een stuk amuseren. Daar bestaan nog foto’s van, van die mooie strandmomenten die we hebben beleefd. Elk op zijn eigen manier dan.”

Nicolas : “Ja, daar gaan we even niet dieper op in (hilariteit).”

Foto’s

Hoe goed is Tim voor zijn vrienden ?

Davy : “Tim zal nooit veranderen, hij zal altijd Tim blijven. Of hij nu bij AC Milan of Real Madrid speelt, hij zal elk weekend naar derde provinciale gaan kijken. Hij zal zijn vrienden nooit vergeten en omgekeerd ook. Voor heel Zottegem en omstreken, de hele Vlaamse Ardennen, is Tim Matthijs een grote naam, en nu ook voor België en Europa, maar hij is een simpele jongen gebleven.”

Tom : “Als je hem nodig hebt, staat hij er.”

Nicolas : “Hij is de eerste om te bellen of een berichtje te sturen als we gewonnen hebben met de beloften of als ik een nationale selectie heb. Dat is leuk. Chapeau. Het is niet naar zijn hoofd gestegen. Voor Tim is iedereen gelijk, dus leve de boerenleute, zou ik zeggen (lacht). Hij zal altijd tegen iedereen goeiendag zeggen, zowel tegen de gewone mensen als tegen de vedetten.”

Tim : “Ik ben er zo mee opgegroeid ook : ik heb altijd een voorbeeld genomen aan spelers in provinciale.”

Welke gebreken zie je bij Tim ?

Davy : “Dat zou je misschien eens aan Vicky, zijn vriendin, moeten vragen (gelach).”

Tom : “Hij kan niet neen zeggen. Als iemand hem iets vraagt, probeert hij dat altijd te doen. Ook als het misschien tegen zijn goesting is.”

Tim : “Vicky zegt dat ook soms. In feite is dat wel een probleem. Dan vergeet ik wel eens dat ik iets anders te doen heb. Je hebt een weekendje vrij en dan kan ik het toch niet laten om ergens de aftrap te gaan geven of mijn hoofd te laten zien.”

Davy : “Omdat hij dan bang is dat ze hem een dikke nek gaan vinden als hij het ergens weigert en op een ander wel gaat. En pas op, onrechtstreeks ís dat zo, hé. Soms moet je je dat niet aantrekken en je goesting doen.”

Is hij stressbestendig ?

Nicolas : “Absoluut en dat bewijst hij : in zijn eerste competitiewedstrijd een hattrick, in zijn eerste Europese match een hattrick en in zijn eerste bekerfinale de winning goal.”

Davy : “Zo word je groot, hé. Ook in Zottegem kon je er op het goeie moment op rekenen dat hij er stond.”

Je bent niet snel onder de indruk, Tim ?

Tim : “In feite wel. Zeker weten. De eerste Intertotowedstrijd met Gent en als we met Zulte Waregem Europees spelen heb ik altijd mijn fototoestel mee. Omdat ik weet dat het misschien morgen gedaan kan zijn. Elke wedstrijd zie ik als een nieuw hoogtepunt in mijn carrière. In die mooie stadions kunnen spelen, ik ben daar altijd wel zwaar van onder de indruk. Maar eens de wedstrijd bezig is blijkbaar niet meer, want ik heb daar, toen ik die vraag eens kreeg, in feite zeer diep over moeten nadenken. Ik hou ook alles bij en als ik in mijn archieven kijk, heb ik inderdaad een pak beslissende doelpunten gemaakt en dat verbaast mij nog altijd. Ik dacht dat het na de bekerfinale wel eens gedaan had kunnen zijn met die beslissende momenten, maar het gaat maar door. Des te beter natuurlijk.”

Tom : “Hij plaatst die foto’s ook allemaal op zijn website.”

Davy : “Hij heeft maar één grote passie en dat is voetbal.”

Tim : “Mijn hobby is eigenlijk : mijn vrienden. En dat is zeer tijdrovend ook. Maar ik doe dat met plezier.”

Vicky

Zijn er nog zaken die we moeten weten ?

Nicolas : “Hij heeft een zeer knappe vriendin …”

Tom : “Die veel voor hem doet : als hij om halftwee ’s nachts thuiskomt, zal ze bij wijze van spreken nog opstaan om spaghetti te maken.”

Tim : “Ik heb het echt getroffen. We wonen nu een jaar en een paar maanden samen en dat loopt enorm goed. Het is echt een voetbalvrouw. Ze weet dat dat op de eerste plaats komt. Daarom voel ik ook niet de behoefte om van vrouw te wisselen.”

Davy : “Zo’n vrouw heb je nodig als voetballer.”

Tim : “Ze is al bij mij van in Zottegem en niet omdat ik in de eerste klasse voetbal. Ik leefde toen ook al voor het voetbal en als ik ’s avonds vroeg in bed lag, bleef ze bij mij. Ze ging niet in haar eentje weg.”

Hoe moet het nu verder met zijn carrière ?

Davy : “Hij heeft in vierde drie keer gescoord, in eerste, Europees, dus bij de nationale ploeg ook eens een hattrick scoren zou interessant zijn (lacht). Laat ons beginnen met een selectie. Ze zoeken nog scorende spitsen, dus waarom hem niet eens een kans geven ? Als je ziet dat anderen, waar ik mij vragen bij stel, die wel krijgen.”

Nicolas : “Als hij zich overal zo gemakkelijk aanpast, waarom niet ?”

Davy : “We zitten er eigenlijk allemaal op te wachten.”

Tom : “Niks ten koste van Vandenbergh, maar Tim is, denk ik, toch meer aanwezig in een wedstrijd. En hij scoort. Als hij dat blijft doen, kunnen ze er op den duur niet meer omheen.”

RAOUL DE GROOTE