Komende zaterdag vindt de hoogmis van het Britse voetbal plaats: de Cup Final. Dit keer is er ook een Belg van de partij.
CUP FINAL, in de straten rond Goodison Park liggen die twee magische woorden op ieders lippen bestorven. Lange files bij de ticketverkoop en tientallen nieuwe eendagsgadgets in de clubshop geven aan dat de koorts rond de glamourous clash with Chelsea hoog oploopt. De Engelse beker was de laatste prijs die de Blues pakten, maar dat is inmiddels ook al van 1995 geleden. Zaterdag mag Marouane Fellaini mee proeven van een van de meest legendarische duels die in het voetbal bestaan. In zijn schitterende appartement in de hypermoderne docks kijkt onze landgenoot terug op een bewogen seizoen.
De Cup Final, dat moet voor de club en voor jou ongetwijfeld dé match van het jaar zijn.
Marouane Fellaini: “Pff. Hier speel je bijna elke week een echte topmatch. Maar precies in de FA Cup hebben we dit jaar straffe toeren beleefd. We schakelden achtereenvolgens Liverpool, Aston Villa, Middlesbrough en Manchester United uit om in de finale te geraken. Nu moeten we enkel nog de klus afmaken tegen Chelsea.”
Geen onmogelijke opdracht?
“Natuurlijk niet. Chelsea is favoriet, maar in de halve finale tegen Manchester United hadden we op papier ook geen enkele kans. We willen er alles aan doen om de fans, die al veertien jaar op een prijs wachten, een onvergetelijke dag te bezorgen. Het is wel spijtig dat Chelsea drie dagen voordien niet de finale van de Champions League speelt. Anders waren ze tegen ons vermoeid aan de aftrap gekomen. Het stond kennelijk in de sterren geschreven dat het een duel tussen Manchester en Barcelona moest worden, want de Noorse scheidsrechter hield Chelsea eigenlijk van een finaleplaats. Ik ken die gast trouwens goed: het is dezelfde die in de wedstrijden met Standard tegen Liverpool en met België tegen Spanje een goal van mij afkeurde.”
Je speelde de halve finale tegen Manchester United al op Wembley. Hoe was het om de eerste keer in dat stadion te spelen?
“Daar zijn geen woorden voor. Voor het eerst in mijn leven speelde ik voor 90.000 toeschouwers. Onze fans waren gewoon top. Die van Manchester hebben we die dag niet gehoord.”
De Mancunians traden wel met een B-elftal aan, zonder Edwin van der Sar, Cristiano Ronaldo, Wayne Rooney, Ryan Giggs, Michael Carrick…
“Dat kan best zijn, maar het blijft Manchester United hé. Kleppers als Rio Ferdinand, Nemanja Vidic, Carlos Tévez, Paul Scholes en Dimitar Berbatov waren er wel bij. Trouwens, dat speelt eigenlijk geen rol. Wij zitten in de finale en zij niet!”
Geloof van de coach
Waneer kreeg je het gevoel dat je getoond had dat je de 20 miljoen euro die Everton voor jou betaalde, waard was?
“Natuurlijk niet dadelijk, maar er waren verzachtende omstandigheden. Ik kwam in een ploeg terecht die Europees was uitgeschakeld door Standard en die de start van het seizoen gemist had. Toen ik de eerste weken eens naar België terugkeerde, las ik in alle kranten dat ik de grootste flop was uit de geschiedenis van Everton. Dat stoorde me geweldig want de Engelse pers was lang niet zo streng voor mij. Het was net alsof de media met opzet een foute vertaling gaven… Maar uiteindelijk kon ik dat allemaal snel van me afzetten.”
Ook bij Everton was er aanvankelijk toch veel scepticisme?
“Ik had het in het begin ook niet gemakkelijk. Maar door me toch dadelijk op te stellen, toonde de coach dat hij echt in mij geloofde. Ik kwam hier de donderdag aan en de zaterdag stond ik al in de ploeg.”
Wat was dit seizoen je beste wedstrijd?
“Moeilijk te zeggen. Misschien wel ons gelijkspel tegen Manchester United. We stonden 0-1 achter en op het uur scoorde ik de gelijkmaker.”
Coach David Moyes wil het nieuwe Everton rond jou bouwen en je teamgenoot Leon Osman verklaarde dat geen enkele tegenstander tegen jou goed kan spelen…
“Het doet altijd deugd om zulke dingen te horen, maar dat zal me niet naar het hoofd stijgen.”
Je bent ook topscorer bij Everton. Niet slecht voor een verdedigende middenvelder….
“Ik heb vaker als offensieve middenvelder gespeeld dan als defensieve middenvelder. Dat verklaart mijn statistieken.”
Te veel geel
Werpt het feit dat je zoveel gele kaarten kreeg geen schaduw over je eerste seizoen?
“Het toont vooral dat ik nog veel moet leren. Ik dacht eerst dat hier meer toegelaten was dan bij ons, maar dat klopt niet. Als je een fout begaat om een tegenaanval van de tegenstrever halt toe te roepen, krijg je geel. Daar kan je donder op zeggen. Nu heb ik dat door en let ik beter op. De jongste weken kreeg ik minder vaak geel. Ik vind het wel spijtig dat dit zo’n item is in België. In de maandagkranten staat dan iets in de trant van ‘Fellaini speelde 90 minuten en kreeg geen geel’. Alsof dat een mirakel zou zijn. Ik verwachtte inderdaad niet vijftien keer een geel kartonnetje onder de neus te zien, maar dat heeft echt met de aanpassing aan deze competitie te maken. Volgend seizoen zal ik op dat vlak proberen beter te doen, maar gedane zaken nemen geen keer.”
In België zei je dat de refs je zochten, maar hier kende men je niet en toch kreeg je ook dadelijk veel kaarten…
“Misschien hebben de Belgische refs wel hun Engelse collega’s ingelicht. ( lacht) Nu ik de zaken op enige afstand kan bekijken, moet ik zeggen dat de Belgische scheidsrechters zo streng nog niet waren. In twee seizoenen met Standard pakte ik als pure verdedigende middenvelder telkens een tiental kaarten. Ik moet nog vooruitgang boeken op dat vlak en zuiverder leren spelen. Ik moet leren om efficiënt te zijn zonder te veel fouten te maken. Een beetje zoals Xabi Alonso, Michael Essien of Paul Scholes.”
David Moyes zei op een gegeven ogenblik dat je psychologische hulp nodig had omdat je al die gele kaarten moeilijk kon verdragen.
“Toen ik mijn 10e kaart had gekregen, hebben we daar een lang gesprek over gehad. Ik kreeg een schorsing en miste daardoor twee matchen tegen Liverpool. Prettig is anders natuurlijk. Moyes en ik vroegen daarna een onderhoud met de leden van de disciplinaire commissie van de voetbalbond. Na het bekijken van de beelden zegden ze dat vier van de tien kaarten niet terecht waren. En die mannen weten waarover ze spreken, want ze zijn zelf scheidsrechter geweest in de Premier League. Ze stelden me voor om mijn boodschap en mijn onbegrip te melden aan de refs.”
Volgens één bepaalde krant ligt het aan je kapsel: omdat je zo opvalt, vallen ook je overtredingen meer op en heb je meer kansen om een kaart te krijgen…
“Door mijn lengte en mijn kapsel val ik inderdaad meer op dan een kleine speler met kort blond haar.”
Een andere krant schreef dan weer dat het er niets mee te maken heeft, want op de Olympische Spelen kreeg je rood tegen Brazilië toen je haar nog heel kort was…
“Mijn haar was toen ook al redelijk lang. Het bewijst dat de kranten vaak om het even wat schrijven.”
Fraai stukje komedie
Volgens The Sun behoor je tot de ergste bad boys van het Engelse voetbal….
“Dat wist ik niet. Nochtans heb ik dit seizoen geen enkele keer rood gekregen. Ik kan je de namen noemen van jongens die ook niet te beroerd zijn om iemand onderuit te halen. Nemanja Vidic en Rio Ferdinand zijn niet bepaald koorknapen. Dat heb ik als aanvallende middenvelder in de halve finale van de Cup aan den lijve ondervonden. Vidic heeft echt van niets schrik. Als het niet loopt zoals hij wil, durft hij gerust iemand op de enkels te trappen.”
Volgens de Britse pers ben je iemand die graag elleboogstoten uitdeelt…
“Wie zich hier niet beschermt, krijgt zelf klappen. Ik had al een blauw oog, een gekloven wenkbrauw, een dikke neus. Maar vlak voor de halve finale tegen Manchester bevestigde de BBC dat Everton officieel had gereageerd tegen de beschuldiging dat ik te vaak mijn ellebogen gebruik. Op den duur leidt zoiets onterecht een eigen leven.”
Philippe Albert gaf commentaar bij die wedstrijd en zei dat je voor je elleboogstoot aan Rio Ferdinand geen geel verdiende maar rood.
“Ik zweer op het hoofd van mijn moeder dat hij enkel mijn hand in zijn gezicht kreeg en niet mijn elleboog. Hij voerde een fraai stukje komedie op. Ik heb hem trouwens gezegd dat hij daarmee moest ophouden.”
Everton wil zo snel mogelijk bij de top vier geraken, maar dat zal dit seizoen nog niet lukken!
“Zonder de compleet gemiste start van het seizoen was het wel gelukt.”
Kan een club als Everton echt de strijd aangaan met Manchester United, Arsenal, Liverpool en Chelsea?
“Tja, dat is moeilijk hé. Dat zijn immers niet alleen de grootste vier van Engeland, maar van heel de wereld. Manchester United is echt puissant rijk en wil nu 20 miljoen euro betalen voor de Ecuadoriaan Antonio Valencia die bij Wigan speelt. Bij ons was dat bedrag voor mij een record, bij Manchester is het als het ware de minimumprijs van alle spelers. Toch hebben we in de competitie gelijkgespeeld tegen alle vier de toppers en we hebben één keer gewonnen tegen Liverpool. Dat bewijst dat onze kern in ieder geval potentieel genoeg heeft.”
Tasjes van Vuitton
Je reist met de Rode Duivels niet mee naar Japan…
“Dat is niet mogelijk aangezien ik de Cup Final moet spelen.”
Komt het je goed uit dat je zo die reis mist?
“Neen, ik was er graag bij geweest.”
Meen je dat?
( schatert) “Na zo’n lang seizoen snak ik alleen naar rust. We spelen een heel seizoen onder hoogspanning. Heel leuk allemaal, maar er komt toch een moment dat je ernaar verlangt om er even de riem te kunnen afleggen.”
De Belgen zullen alvast kunnen rusten tijdens het WK van 2010…
“Doodzonde. Temeer omdat we voor de wedstrijden tegen Bosnië sterk gestart waren. Ik vind dat we niet alle schuld bij René Vandereycken mogen leggen. Het is ook onze schuld dat we tegen de Bosniërs niet agressief genoeg waren. Toen we in Genk toch de situatie nog leken te kunnen rechtzetten, maakten hun fans dan weer oorlog. De supporters van de Belgen moeten ophouden met al die kritiek op de Rode Duivels. Waren ze die avond talrijker aanwezig geweest, dan was het misschien toch nog goed gekomen.”
Is er nu echt sprake van een generatieconflict?
“Ik ben nog maar 20, dus ik hoor bij de jonge gasten, maar laten we toch ophouden met die spelletjes te spelen. Als het oudere spelers niet aanstaat dat sommige jongeren een tasje hebben van Vuitton, dat ze dat dan in de kleedkamer zeggen, maar niet tegen de pers. We moeten toch mans genoeg zijn om dat als grote jongens onder elkaar uit te praten.” S
door pierre danvoye
