Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

“We zaten op dezelfde school in Kristiansand, in het zuiden van Noorwegen, de stad waar ik vandaan kom. Benedikte woonde in Oslo, maar was voor drie jaar naar Kristiansand gekomen om er te studeren. Voor bepaalde vakken zaten we in dezelfde klas. Later ben ik naar Oslo verhuisd, omdat ik er ging voetballen voor de eersteklasser V°alerengen, Benedikte keerde een half jaar later ook terug naar haar familie in Oslo en zo bleven we in contact.”

Wat beviel je het meest aan Benedikte ?

“In de eerste plaats vond ik haar een knappe vrouw. Uiteindelijk is dat toch het eerste wat je ziet. Nadien leerde ik haar waarderen om haar interessante meningen en haar sociale vaardigheden. Ze is heel lief, open en zeer hulpvaardig. Ik vond het ook een groot pluspunt dat ze niets van voetbal kende.”

Hoelang zijn jullie nu al samen ?

“Zeven jaar en sinds drie jaar zijn we getrouwd. Een traditionele trouwpartij in de kerk van Kristiansand. Eigenlijk was dat wel bijzonder, want in Noorwegen is het een traditie dat de bruiloft in de geboortestad van de vrouw plaatsvindt, maar Benedikte heeft zowat overal in Noorwegen gewoond, dus ze had niet echt een hometown. In Noorwegen zijn kerk en staat niet gescheiden, iedereen wordt er als rooms-katholiek geboren. Later, na de verplichte katholieke lagere school, staat het wel iedereen vrij om te beslissen of hij katholiek blijft of niet.”

Noorwegen staat op nummer één in de wereldranglijst van beste landen om te wonen. Merk je een groot verschil inzake mentaliteit met de Belgische bevolking ?

“Eigenlijk niet. Het klopt dat de Noren als een zeer rustig en vriendelijk volk worden beschouwd, maar diezelfde kenmerken vind ik hier, in België, terug. Ik vind de Belgen zelfs nog iets opener en socialer, meer zuiders. Wij, Noren, zijn uiteindelijk toch een koel volk en leven meer op onszelf. Ik moet wel zeggen dat Noorwegen een prachtige natuur heeft.”

Was je een natuurmens ?

“In feite niet. Mijn hele jeugd stond in het teken van voetbal, ook al omdat mijn hele familie voetbalgek was. Ik heb een jongere broer (23) en twee zussen (18 en 26 jaar), en die speelden allemaal voetbal. Als er toernooien in het buitenland waren, trokken we met de hele familie Haraldsen op reis, dat waren erg gezellige familie-uitstapjes.”

Voetballen je broer en zussen nog?

“Mijn broer speelt nog in de Noorse tweede klasse, maar mijn zussen zijn gestopt. Maar goed ook : ze waren geen echte talenten en ik vind hoe dan ook dat vrouwen geen voetbal horen te spelen. Hoewel vrouwenvoetbal heel populair is in de Scandinavische landen, maar de meesten haken toch af eens ze achttien worden en andere interesses krijgen… (lachje).

Je bent behalve profvoetballer ook een ijverig student.

“Ja, terwijl ik voor V°alerengen voetbalde, studeerde ik rechten. Een interessante richting omdat je er overal gebruik van kan maken. En het helpt je bij het onderhandelen van contracten, mij kunnen ze niet gemakkelijk meer bedotten (lacht) ! Mijn diploma heb ik nog niet, daarvoor moet ik nog enkele examens afleggen, maar in Oslo heb ik toch gedurende drie jaar met succes de combinatie voetbal-studies gedaan. Ik hoop in de zomer wat tijd te vinden om eindelijk die laatste examens af te leggen.”

Heb je buiten voetbal en je studies nog hobby’s ?

“Er kruipt al zoveel tijd in het voetbal en mijn gezin, dat er niet echt veel overblijft. Ik ben niet zo’n film- of muziekliefhebber.”

door Matthias Stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content