Elke week verzamelt Sport/Voetbalmagazine meningen over een pertinente vraag.

KV Kortrijkvoorzitter Joseph Allijns, die bondsvoorzitter wil worden om het Belgisch voetbal nieuwe impulsen te geven, noemde de verkoop van zijn club aan de Maleisiër Vincent Tan fantastisch nieuws. Is het dat wat het Belgisch voetbal nodig heeft?

Trudo Dejonghe

“Ik vrees van niet”, zegt sporteconoom Trudo Dejonghe. “Veel goede voorbeelden van een dergelijk systeem zag ik nog niet. Als ik zie wat er in Lierse is gebeurd, in Eupen, en met Visé, Tubize, White Star,… dan denk ik niet dat dit de oplossing is voor het Belgisch voetbal. In Nederland zijn ADO Den Haag en Vitesse ook niet echt goede voorbeelden. In Zwitserland is Neuchâtel moeten stoppen en in Engeland is het met Portsmouth fout gelopen. Hopelijk krijg ik ongelijk, maar in het slechtste geval zie ik Kortrijk een tweede Lierse worden: een vreemdelingenlegioen. Want in België kan alles en dan wordt het soms een klucht. Die Tan bezit al Cardiff City, maar in Engeland kun je niet zomaar spelers binnenbrengen. De voorwaarden zijn er zéér streng. En in Nederland bijvoorbeeld moet je een speler die niet uit de Europese Unie komt 350.000 euro betalen. In België is er geen beperking op het aantal niet-EU-spelers én moet je die ook maar 80.000 euro of zo betalen. Dat is héél weinig. Voor anderhalf miljoen euro heb je al een ploeg plus wisselspelers. Dan haal je spelers uit de Balkan, uit Afrika of uit Zuid-Amerika en probeer je die te verkopen met winst. Ik vrees dat het in Kortrijk een dergelijk systeem wordt. Die mannen zoeken ook altijd zwakkere ploegen: Eupen, Tubize, Brussels… Het voetbal op zich interesseert hen niet zo, het gaat om een doorverkoopsysteem. Maged Samy sprak wel van kampioen worden toen hij aankwam, maar als dat er ooit van komt, zal het in tweede klasse zijn. Het geld dat zogezegd wordt geïnvesteerd, blijkt vaak geleend te zijn en zo stapel je als club de schulden op en word je nog meer afhankelijk van zo’n man. Als die dan stopt, is het helemaal gedaan. En dat blijft nooit duren. Wat er nu bij Kortrijk gebeurt, is dat het infuus wordt aangelegd. Eigenlijk wordt het oude, traditionele KVK begraven. Ik vind dat erg voor die fans die daar in weer en wind staan, ik vrees voor de gevolgen voor de eigen jeugd en ik vrees dat de ziel uit de club zal verdwijnen. In het begin wordt meestal gezegd dat de raad van bestuur mag blijven, maar hoeveel blijven er bij Lierse nog over en wie heeft het daar voor het zeggen? Ik verwacht dat er bij KV Kortrijk een vazal van die Tan binnengebracht zal worden, een vazal van een makelaar ook, en dan begint het. Maar ik herhaal: ik hoop voor de club en voor het Belgisch voetbal dat ik mij vergis.”

Pierre François

“Dat is niet per definitie goed of slecht”, zegt Pierre François, de nieuwe CEO van de profliga. “Het hangt van het project af, meer dan van de nationaliteit van de investeerder. Lille OSC bijvoorbeeld, dat is Rijsel – het buitenland – maar het ligt veel dichter bij Moeskroen dan Antwerpen. Is een toenadering dan niet natuurlijker? Je kunt niet zeggen dat de impact van overnames van Belgische clubs door buitenlanders sowieso positief is, maar evenmin dat die sowieso negatief is. Het belangrijkste vind ik dat er respect is voor de karakteristieken en het DNA van de club, en dat de intentie is om de club in de goeie richting te laten evolueren. Een nieuwe buitenlandse eigenaar impliceert ook niet automatisch meer buitenlandse nationaliteiten op het veld en als die al een club in het buitenland bezit en hij leent goeie spelers uit aan zijn Belgische club, dan is dat toch goed voor onze competitie? Het gemarchandeer met stamnummers en clubs die van regio verhuizen, lijkt mij essentiëler om te bestuderen en om daar in het bondsreglement iets aan te doen. Dat choqueert mij meer dan de overname van Kortrijk door een Maleisiër.”

Ivan De Witte

“Ik ben helemaal tegen”, zegt AA Gentvoorzitter Ivan De Witte. “Bij ons is dat ook niet mogelijk. In de statuten staat dat wij gedurende vijftig jaar het exclusieve gebruik hebben van het nieuwe stadion, maar ook dat er geen financiële inbreng kan zijn vanuit het buitenland én dat de club sowieso niet overgenomen kan worden. De club moet in handen blijven van de bestaande vzw. Wij willen dat AA Gent geassocieerd blijft met de Gentse gemeenschap, met zijn supporters, zijn sponsors en zijn eigen structuur. De algemene vergadering is trouwens samengesteld uit alleen maar personen van die gemeenschap. Een buitenlandse investeerder zoekt over het algemeen een return. Dat is normaal, het voetbal is een business zoals een andere. Maar die return moet hem door de gemeenschap niet toegekend worden onder de vorm van terbeschikkingstelling van politie of van fiscale voordelen. Want hij is geen Belg, dus heeft hij daar geen recht op. Ik stel ook vast dat die buitenlandse investeringen maar een tijd duren. We zagen het nogmaals met Mouscron-Péruwelz en Lille. Het maakt je kwetsbaarder dan een lokale investeerder. Zodra Lille zich terugtrok, stond Mouscron op verdwijnen. Men zegt nu dat de club gered is, maar volgens mij is dat verhaal nog niet afgesloten en zal het weer actueel worden.”

Abbas Bayat

“Ik ben in 2000 de eerste buitenlander geweest die durfde een Belgische club te kopen, maar ik zie tegenwoordig in buitenlandse overnames geen voordeel voor de Belgische competitie”, zegt Abbas Bayat, gewezen eigenaar van Sporting Charleroi. “Dat is niet goed. Als een buitenlandse eigenaar al een club bezit in een ander land, is het waarschijnlijk dat hij zich op de Belgische markt richt om er spelers te plaatsen die in zijn andere club niet spelen door hun nationaliteit of het niveau dat ze maar halen. Hij zal proberen om ze in België vooruitgang te laten maken, hun waarde te laten stijgen en ze dan te gebruiken voor zijn club in het buitenland of ze met winst te verkopen aan een andere club. Het is goed voor hemzelf. Ik kan mij voorstellen dat de motivatie van de nieuwe eigenaar van Kortrijk dezelfde is, want hij is ook eigenaar van Cardiff. Meer buitenlandse eigenaars betekent onvermijdelijk meer buitenlandse spelers, terwijl het voor jonge Belgische spelers nu al zo moeilijk is om door te breken. Mijn motivatie om Charleroi te kopen was totaal anders. Ik deed het om twee redenen: omdat Henegouwen de provincie was waar ik het meest flessen Chaudfontaine verkocht en omdat ik een club wilde redden die op het punt stond te verdwijnen.”

DOOR PIERRE DANVOYE & CHRISTIAN VANDENABEELE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content