Met ongemeen veel bravoure presenteerde Vincent Kompany zich vorige week op zijn eerste persconferentie van Anderlecht. Hij sprak helder en overtuigend, ging geen enkele vraag uit de weg en schakelde moeiteloos over van het Nederlands naar het Frans en Engels. Naast hem zat Marc Coucke te glunderen van trots. Voorbij leek alle ellende van vorig seizoen, alle beschimpingen en beledigingen.
Het moet nog maar zelden gebeurd zijn dat één man het beeld bij een club zo wijzigt als Kompany bij Anderlecht. Hij twijfelt er geen seconde aan dat hij in zijn opdracht zal slagen, maar in die zelfverzekerdheid zit geen arrogantie. Net zoals zijn leermeester Pep Guardiola wil Kompany spelers een houvast geven. Veel meer dan in geld was hij tijdens zijn eerste gesprek met Anderlecht geïnteresseerd in de visie en het project van de club.
Er bestaat geen enkele twijfel over dat Vincent Kompany door zijn uitstraling en aanstekelijke gretigheid de spelers zal meekrijgen in zijn verhaal. De vraag is alleen welke spelers. Bij Anderlecht mag zowat iedereen vertrekken, maar de belangstelling is zeer laag. En nieuwe spelers zijn er, op Kompany na dan, vooralsnog ook niet. Het is ook een uitloper van het catastrofale seizoen dat Anderlecht achter de rug heeft.
Of dat op korte termijn zal veranderen, moet worden afgewacht. Vincent Kompany geeft Anderlecht internationale allure, zoals onder meer ook uit de aanwezigheid van de buitenlandse pers op die persconferentie blijkt. Maar alleen dat opent niet de deur naar een nieuwe ploeg. Anderlecht moet eerst verkopen om te kunnen kopen. Een economische realiteit waaraan vrijwel geen enkele club in dit land ontsnapt. Intussen heeft paars-wit een veel te grote selectiegroep en zullen er straks spelers naar de B-kern afvloeien. Die lijkt bij wel meer clubs groter te worden aan ooit te voren. Ze geraken maar moeilijk verlost van wat zij als ballast beschouwen.
Van alle topclubs toont Standard zich op dit moment het meest slagvaardig op de transfermarkt, maar ook de Rouches waren afhankelijk van de ruim 35 miljoen euro die er voor Razvan Marin en Moussa Djenepo werden geïncasseerd om versterkingen aan te trekken en nu ook Zinho Vanheusden vast te leggen. Met intussen een resem nieuwe spelers wil Michel Preud’homme vuur en passie in de ploeg krijgen, nadat hij vorig seizoen te vaak sakkerde over de ingesteldheid van sommige spelers.
De economische realiteit blijft: eerst verkopen, dan kopen.
Met vrijwel dezelfde selectiegroep tekent ook Club Brugge een nieuwe koers uit, waarbij Philippe Clement wil dat twee systemen perfect worden beheerst. Club mag in de opvolging van Wesley geen inschattingsfout maken en moet zich afvragen of je met een niet altijd overtuigende doelman als Ethan Horvath het seizoen in kan. KRC Genk dreigt na LeandroTrossard effectief nog meer steunpilaren te verliezen en rekent naast de wisselvallige Theo Bongonda op het Zweedse toptalent Benjamin Nygren en de Nigeriaanse spits Stephen Odey om de leemtes op te vullen. Dat is op dit moment nogal mager om de vraagtekens rond de ontwikkeling van de ploeg weg te wissen.
En de andere topclubs? KAA Gent gaat uiteindelijk door met Jess Thorup die vreemd genoeg op een persconferentie liet horen dat hij met zijn ploeg in de top drie wil eindigen. Als trainer hoef je een bestuur geen stok te geven om je te laten slaan. Zeker niet in Gent waar de ambities na het binnenhalen van de titel in 2015 en de fraaie campagne in de Champions League altijd groter zijn geweest dan de werkelijkheid.
En Antwerp houdt zich voorlopig relatief gedeisd op de transfermarkt, maar dat gaat ongetwijfeld veranderen. Luciano D’Onofrio wil daar met de ambitieuze Paul Gheysens hetzelfde doen als bij Standard. Maar is zijn adressenboekje nog altijd even uitgebreid als toen?
