Koning Hakim en zijn gevolg

© belgaimage

Na twintig jaar afwezigheid is Marokko terug op het WK. De Leeuwen van de Atlas hebben met Nabil Dirar en Mehdi Carcela een Belgisch tintje, maar ze kunnen vooral rekenen op een legertje Nederlandse Marokkanen. Verslag vanuit Casablanca.

Aan de boulevard van Casablanca schittert een luxueus vijfsterrenhotel in de zon. Op het terras van het Four Seasons Hotel kijkt Hervé Renard (49) ontspannen voor zich uit. Het strand, de oceaan, iets naar links ziet hij het water tegen de rotsen uiteen spatten. De bondscoach heeft alle reden om even van zijn omgeving te genieten.

Vorig jaar was hij nog een trainer onder druk, nu is hij de gevierde man. Met zijn strakke discipline zette hij de nationale ploeg naar zijn hand, zoals de Fransman dat al zo vaak deed. Met Zambia schreef hij geschiedenis door in 2012 de Afrika Cup te winnen en daarmee alle grote voetballanden van het continent te kijk te zetten. Ook Ivoorkust leidde hij naar de Afrika Cup. Tel daar ervaringen als bondscoach van Angola, assistent-bondscoach van Ghana en trainer van de Algerijnse topclub USM Alger bij op en het geeft de rode draad in zijn trainerschap weer. Renard zwerft over het Afrikaanse continent, op jacht naar prijzen en euforie, en met discipline als heilig middel om dat doel te bereiken.

De coach eist van iedereen discipline. Wie niet mee wil, heeft een groot probleem.’ – Nordin Amrabat

Twintig jaar ontbrak Marokko op het hoogste podium. Talent was er voldoende, alleen de som der delen zorgde nooit voor een succesvolle eenheid. Individueel verdienden de spelers bij hun clubs geregeld een hoop lof, maar eenmaal in de nationale ploeg was er van eensgezindheid zelden sprake. Tót de komst van Renard.

Nordin Amrabat, een van de ervaren spelers in de selectie, kan het weten. Een paar tafeltjes van de keuzeheer vandaan begint hij aan zijn kenmerkende spraakwaterval vol enthousiasme en bevlogenheid. ‘Deze bondscoach trekt zijn eigen plan’, zegt de voormalige speler van Almere City FC, VVV-Venlo en PSV. ‘Hij eist van iedereen een bepaalde discipline en bakent dat af. Geen gekke dingen hoor, maar gewoon op tijd komen, goed en professioneel gedrag. Wie niet mee wil, die heeft een groot probleem. Mede daardoor is een hecht team ontstaan. Dat is in mijn ogen hét grote verschil met het verleden. Er is geen plek voor egootjes, dat weten de spelers maar al te goed.

‘Maar vergeet ook de president niet en zijn invloeden’, gaat Amrabat verder. ‘ Fouzi Lekjaa is nu vier jaar bondsvoorzitter en hij heeft voor een omslag gezorgd. Het geld blijft niet langer op zak, maar wordt geïnvesteerd in betere omstandigheden voor de selectie. Het vrijblijvende is eraf. Het voelt nog altijd speciaal om met Marokko op pad te gaan, maar het is geen uitje. Er moet gepresteerd worden en het succes spreekt veel spelers aan. Daardoor wil iedereen heel graag deel uitmaken van deze ploeg.’

Amrabat is een van de Leeuwen van de Atlas met Hollandse invloeden. Geboren in Naarden, opgegroeid in Huizen en groot geworden met een mix van Nederlandse en Marokkaanse gebruiken, normen en waarden. Via PSV zwierf hij door Europa, met successen in Turkije (Kayserispor en Galatasaray), Spanje (Málaga en Leganés) en Engeland (Watford). Het WK zorgt ook bij hem, als 31-jarige routinier, voor nieuwe prikkels. Vol genoegen luistert hij naar de verhalen van Mustapha Hadji, die inmiddels ook is aangeschoven.

Hakim Ziyech is nu ontegensprekelijk de populairste speler van Marokko.
Hakim Ziyech is nu ontegensprekelijk de populairste speler van Marokko.© belgaimage

Een van de grootste spelers uit de Marokkaanse voetbalgeschiedenis is een van de assistenten van Renard. Al snel wordt duidelijk dat hij voor de glimlach zorgt. De voormalige topspits was in de jaren negentig een gevierde glamourboy. In 1998 werd Hadji onder meer gekozen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar. Dat was ook het jaar waarin Marokko voor het laatst op het WK, in Frankrijk, actief was, met Hadji uiteraard in een hoofdrol. De ex-speler van onder meer Deportivo La Coruña, Sporting Lissabon en Aston Villa, strooit met anekdotes. Over het bewuste WK in Frankrijk tot aan zijn periode als voetballer waarin hij ook nadrukkelijk van het nachtleven genoot. Amrabat neemt alle ervaringen in zich op, voordat hij zich aan het einde van de middag richting de eetzaal haast. Want: te laat komen is geen optie.

UITZWAAIWEDSTRIJD

De volgende bestemming op deze zonnige dag in Marokko is het Stade Mohammed V. Onderweg regeert de chaos. Casablanca telt 3,3 miljoen inwoners en helemaal niemand lijkt ooit een examen voor zijn rijbewijs te hebben afgelegd. Iedereen rijdt kriskras door elkaar heen, stoplichten staan er voor de sier en lange files vol toeterende auto’s bepalen het straatbeeld. Stappen is het enige alternatief en dat blijkt een prima oplossing.

De lichtmasten van de voetbaltempel wijzen de weg. Het Stade Mohammed V is voor stadionfetisjisten een niet te missen doel. De klassieke sintelbaan, de hoge tribunes, de 68.497 mensen die erin kunnen; het komt allemaal samen nabij het centrum van Casablanca. Op deze lenteavond is het hier dat de Marokkanen nog een laatste keer het eigen publiek verwennen, alvorens het eigen grondgebied te verlaten op jacht naar roem en glorie in Rusland. Oezbekistan is de gewillige tegenstander van de uitzwaaiwedstrijd. De keuze voor de Aziaten was een bewuste, met het oog op de eerste opponent in Rusland, want op 15 juni wacht Iran. Met Oezbekistan, een land uit dezelfde zone, hoopte Renard weerstand te krijgen waar hij wijzer van kan worden.

Dat blijkt maar beperkt van toepassing. Marokko wint eenvoudig met 2-0, waarbij de Oezbeken slechts één noemenswaardig schot tussen de palen afvuren. Wat beklijft is niet zozeer het voetbal, maar de sfeer in het stadion. Het volkslied wordt door alle toeschouwers hartstochtelijk meegezongen. Ook al staat er in het oefenduel niets op het spel, het fanatisme is massaal hoorbaar.

De populairste speler bij de Marokkanen is zonder enige twijfel Hakim Ziyech. Bij elk balcontact gaat er een golf van verwachting door het stadion. Ook Nordin Amrabat merkt hoe geliefd hij is, maar wel op een opvallende wijze. De aanvaller krijgt rust van Renard en loopt ontspannen in de pauze langs de volle tribunes als uit het niets verschillende telefoons voor zijn voeten worden gegooid. Als hij ze opraapt, ziet hij de afzenders. Een uitzinnige menigte, die dolgraag met hem op de foto wil. Geduldig en met zijn kenmerkende glimlach maakt Amrabat selfies met de supporters op de achtergrond. Om vervolgens de telefoons weer terug in het publiek te gooien. Het levert hem een staande ovatie op.

Wanneer het laatste fluitsignaal heeft geklonken, volgt een ereronde langs de uitzinnige fans. Shirts worden uitgedeeld en de helden van Marokko worden luidkeels toegejuicht. Het is een laatste ode aan het elftal. Na twintig jaar aast Marokko in Rusland op eerherstel en wil het zich laten gelden. Iran, Portugal en Spanje staan op het menu. Het dromen van de volgende ronde is in Marokko al maanden aan de gang.

Hakim Ziyech – Het creatieve brein uit Dronten

Van potentiële Oranjester tot Leeuw van de Atlas. Van paria tot voetbalkoning van Marokko. Alles wat het volk verlangt van een speler, vindt het in Hakim Ziyech terug. Overal waar de 25-jarige middenvelder opduikt in zijn tweede vaderland, is dat te merken.

Wie de populariteit van de technicus in Marokko ervaart, kan zich nauwelijks voorstellen dat hij vorig jaar op dit tijdstip voor Renard nog een persona non grata was. De bondscoach liet Ziyech links liggen. De Fransman miste een klik met de speler, kon zich niet vinden in zijn gedrag en negeerde hem in zijn selectiebeleid.

‘In het begin kwam er ruis op de lijn, het wilde niet echt vlotten tussen ons’, zegt Ziyech nu. ‘Ik was vlak voor een interland geblesseerd geraakt en moest me afmelden. De bondscoach geloofde het niet en dat bracht ergernis met zich mee. Hij had geen medische verklaring van Ajax ontvangen, dus was duidelijk in zijn oordeel. Volgens hem wilde ik niet voor Marokko spelen. Onzin natuurlijk, maar het zorgde wel voor een breuk tussen ons.’

Zoals wel vaker in Marokko kwam ook de politiek zich moeien met de Ziyechsoap, tot de hoogste functionarissen van de bond aan toe. Renard kwam meer en meer onder vuur te liggen, het volk koos massaal de kant van de speler, waarna bondsvoorzitter Fouzi Lekjaa constructief handelde. Hij raadde Renard aan om zijn ego opzij te zetten, in het belang van het Marokkaanse voetbal, en pakte afgelopen zomer samen met de bondscoach het vliegtuig naar Amsterdam.

‘We hebben anderhalf uur met elkaar gesproken en alles uitgepraat’, herinnert Ziyech zich nog goed. ‘Het was echt niet direct zand erover, daarvoor was er te veel gebeurd. Na anderhalf uur zaten we weer op één lijn en sindsdien gaan we prima met elkaar om.’

Ziyech, opgegroeid in Dronten, kijkt uit naar het WK in Rusland. Als hangende rechtsbuiten krijgt hij in balbezit een vrije rol, maar bij balverlies moet hij mee verdedigen. ‘De back van de tegenstander moet ik opvangen, waar ik op dat moment ook ben uitgekomen. Die discipline heeft de bondscoach erin gekregen en niemand verzaakt. In de kwalificatiegroep hebben we niet één doelpunt tegen gekregen. Dat zegt wel voldoende. Het zit gewoon goed in elkaar.’

Koning Hakim en zijn gevolg
© belgaimage

Karim El Ahmadi – De regisseur uit Enschede

Karim El Ahmadi is al een decennium lang een zekerheid in de selectie van Marokko. De 33-jarige middenvelder van Feyenoord groeide op in zijn geboorteplaats Enschede, maar stond al op jonge leeftijd op de radar van de Marokkaanse bond. Hij speelde voor de vertegenwoordigende jeugdelftallen van het land, onder meer op het WK U20 in 2005, waar hij met Marokko de halve finale haalde. In 2008 maakte hij zijn debuut voor de Leeuwen van de Atlas.

Koning Hakim en zijn gevolg
© belgaimage

Mbark Boussoufa – De balvirtuoos uit Amsterdam

Mbark Boussoufa groeide op in Amsterdam en speelde vijf jaar in de jeugdopleiding van Ajax, maar tot een duel in de Nederlandse competitie is het nooit gekomen. Als zeventienjarig talent kaapte Chelsea hem weg uit de hoofdstad, maar de ondertussen 33-jarige middenvelder brak pas echt door in ons land, bij AA Gent en Anderlecht. Daarna streek hij neer in Rusland (Anzji en Lokomotiv Moskou) om uiteindelijk te belanden in Abu Dhabi. Sinds 2016 speelt hij er voor Al Jazira.

Koning Hakim en zijn gevolg
© belgaimage

Nordin Amrabat – De avonturier uit Huizen

Nordin Amrabat kent een opvallende loopbaan. Op zijn twintigste speelde hij nog in de Jupiler League bij FC Omniworld in Almere. Op dat moment had ook de aanvaller zelf niet kunnen vermoeden dat zijn toekomst hem zou brengen tot de internationale top.

De creatieve vleugelflitser werd een bepalende speler bij PSV, alvorens naam te maken in Turkije, Engeland en Spanje. Het leverde hem eveneens een belangrijke rol op in de nationale ploeg. Tien jaar geleden, in 2008, zat Amrabat nog in de voorselectie van Jong Oranje voor de Olympische Spelen in Beijing. Hij viel af, om vervolgens met Marokko in 2012 alsnog naar de Spelen in Londen te gaan. Daar stond hij tijdens de drie groepsduels in de basis. Op zijn 31e maakt hij nu ook een WK mee.

Koning Hakim en zijn gevolg
© belgaimage

Sofyan Amrabat – Het talent uit Huizen

Het WK in Rusland wordt voor Sofyan Amrabat een grote ervaring. De 21-jarige middenvelder is een van de jongste spelers van Marokko die zichzelf bij bondscoach Hervé Renard in de kijker hebben gespeeld. Onlangs liet de Franse trainer zich na het oefenduel met Oezbekistan lovend uit over de speler van Feyenoord.

‘Hij is zo sterk, zowel fysiek als technisch’, aldus Renard. ‘En het voordeel is dat hij niet alleen als middenvelder maar ook als rechtsback uit de voeten kan. In die rol heb ik hem bij Feyenoord ook goed zien spelen tegen Manchester City. Sofyan is nog jong, maar al heel sterk. Hij is een garantie voor de toekomst van het Marokkaanse voetbal.’

Geboren in Blaricum, opgegroeid in Huizen. Een jaar geleden was er nog kort sprake van dat ook een toekomst bij Nederland tot de opties behoorde, maar Marokko sloeg snel zijn slag. Samen met zijn oudere broer en mentor Nordin wacht in Rusland een nieuw hoogtepunt in zijn carrière.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content