De nieuwe Alberto Contador is (nog) niet de oude.

Als een uit ballingschap bevrijde vorst werd de Vueltawinnaar dit weekend in zijn geboortestreek feestelijk onthaald. Alberto Contador is terug. De vraag blijft echter of hij ook nog ooit terugkeert in vol ornaat.

Het interesseerde El Pistolero niet om in Madrid tweede, vierde of zevende te worden. Alleen de eindzege telde. Een mentaliteit die haaks staat op de rekenkundige aanpak van Bradley Wiggins tijdens de jongste Tour. Alleen renners die het hoofddoel van hun carrière al bereikt hebben, durven te kiezen voor de dood of de gladiolen. Je zag het ook in de Tour, toen Cadel Evans in een Alpenrit op meer dan zestig kilometer van de finish de aanvalstrom luidde. Ook al was zijn offensief geen lang leven beschoren, vóór zijn Tourzege had het prototype van de niet-aanvaller zich aan zoiets nooit gewaagd.

Contador leek in de Vuelta bergop te dansen als vanouds, vuurde aanvallen af op het ritme van een mitrailleur, maar zijn voorsprong behouden – laat staan uitdiepen – zat er nooit in. Tot de negende aankomst boven duurde het voor de kopman van Saxo Bank – Tinkoff Bank afstand kon nemen van Joaquím Rodríguez, die in de Tour nooit hoger eindigde dan de zevende plaats. Zelfs na zijn reconquista vanuit de Picos de Europa, de rit van de omwenteling, hield hij aan de aankomst amper zes seconden over op een ontketende Alejandro Valverde.

Hoezeer hij ook voor spektakel zorgde, Contador is lang niet meer zo dominant als weleer. Voor de tweede grote ronde op een rij kwam hij in een positie terecht die hem verplichtte om alles of niets te spelen. In de Tour vorig jaar mondde dat uit in een kamikazeactie op weg naar l’Alpe d’Huez. Contador bracht er even Evans mee aan het wankelen, maar moest in Parijs vrede nemen met de vijfde plaats.

De Tour van 2013 zal uitwijzen of het de barsten zijn van een koninkrijk dat op zijn laatste benen loopt of als Contador alleen maar twee keer de tol betaalde van een verre van ideale voorbereiding. Zijn Tourprestatie vorig jaar moet je ook beoordelen in het licht van de monsterachtig zware Giro die hij al in de kuiten had. Voor de voorbije Vuelta had de Spanjaard zich door zijn dopingschorsing enkel warm kunnen draaien in de Eneco Tour.

Hoe dan ook is Contador nog voor zijn dertigste verjaardag al zijn aura van onaantastbaarheid kwijt. Sinds de Tour van vorig jaar leeft bij zijn concurrenten het idee dat hij te bekampen valt. Tegelijk blijft na de Vuelta vooral ook het beeld hangen van een kampioen die zich nooit gewonnen geeft. Contadors mentale veerkracht stond in schril contrast met de manier waarop Jurgen Van den Broeck de Vuelta aanpakte. De vierde van de Tour kwam tot de conclusie “dat je er de Vuelta niet zomaar bij neemt zonder specifieke voorbereiding en je fysiek en mentaal topfit aan de start moet staan.” VdB is negen jaar prof.

door benedict vanclooster