Na zes seizoenen in het vagevuur keert Cercle Brugge terug naar de eerste klasse. Wat het daar kan betekenen met het huidige spelersmateriaal, is een open vraag. Cercle zoekt nog ervaring.
Sympathieke mensen zijn het nog altijd bij Cercle. Na de wedstrijd en het behalen van de titel in tweede klasse is er meteen champagne voor de pers en vanaf zes uur líters gratis bier voor “de supporters en de gelegenheidssupporters”. Het kan er allemaal wel af, met bijna 8000 toeschouwers voor de slotwedstrijd tegen Dessel. Zelfs voor het bekerduel eerder op het seizoen tegen Anderlecht kwam er niet zoveel volk opdagen. En dan waren er daar nog meer dan duizend uit Brussel bij, terwijl Dessel aan niet meer dan een stuk of zestig kwam.
Zes jaar in tweede klasse heeft het aantal groen-zwarte aanhangers niet doen afkalven. Integendeel. Vooral jong zijn ze, de nieuwe fans van Cercle. Vooral Brugs ook. Van de zeventien aangesloten supportersclubs zijn er veertien uit Brugge zelf. De verst afgelegen club komt uit… Diksmuide. Met nog twee clubs uit Oostende konden alle aanwezigen zondag na de wedstrijd de teksten van het Westvloms Gemingeld Vintekoar begrijpen. Ondertiteling overbodig.
Aan betere voetballers heeft Cercle wél behoefte, wil het straks in eerste klasse geen mal figuur slaan. Niet dat de andere tweedeklassers meer in huis hadden : iedereen is het er over eens dat de kampioen over de beste ploeg beschikte, al had hij door de zenuwen ook tegen Dessel niet veel overschot (2-1). Verliep de competitiestart nog moeizaam, dan maakte Cercle vooral na nieuwjaar indruk : in zijn laatste dertien wedstrijden verloor het niet meer. Van de laatste acht duels won het alleen dat vorige week op Zulte-Waregem niet.
De eerste jaren na de degradatie uit eerste klasse verkeek de tweede club uit Brugge zich nog op het voetbal in tweede afdeling. Waarna ze zich vruchteloos overgaf aan buitenlandse pistes met Brazilianen en een samenwerking met Udinese, tot het dit jaar de juiste mix vond tussen eigen jeugd (zeven jeugdspelers in de kern), buitenlanders (zeven) én een paar spelers die hun sporen al verdiend hadden. In die laatste categorie bevinden zich met de middenvelders Vital Borkelmans (39) en Roman Vonasek (35) de enige spelers met ruime eersteklasse-ervaring. Cercle wil graag met Tsjech, gehuurd van Lokeren waar hij einde contract is, rond de tafel gaan zitten, maar dan moet hij wel willen inleveren.
Ook als Vonasek blijft, zoekt Cercle nog minstens één ervaren prof in elke linie. Ervaring is bij de andere spelers immers beperkt. Verdediger Mohammed Kanu (35), vorig jaar de beste speler bij Cercle, proefde kort van eerste klasse met Eendracht Aalst en KV Oostende, en middenvelder Giovanni Dekeyser (26) speelde eerder met Cercle tegen de degradatie maar, maar kwam vorig jaar bij Antwerp nauwelijks aan de bak. Ook bij KV Oostende proefde verdediger Johnny Nierynck van het hoogste niveau, wat de 21-jarige rechtsback Kader Camara deed bij Harelbeke. Brusselaar Sébastien Stassin (24), broer van ex-Anderlechter Stéphane (nu Mönchengladbach), promoveerde met het Nederlandse RBC naar de eredivisie en kwam daar ook geregeld aan spelen toe.
In aanvallend opzicht blijft het afwachten hoe de Deense topschutter Ole Butz (23 jaar, 13 goals) zich verder ontwikkelt. Butz was topschutter in de Deense derde klasse, toen hij na de eerste speeldag op aangeven van ex-Cerclespeler Benny Nielsen in Brugge neerstreek – Ingelmunster vond hem te duur. Hij oogt wat stuntelig, maar scoort makkelijk en heeft een goed kopspel.
Dé speler die Cercle voorin nodig had, is een jeugdproduct van Club. Kristof Arijs brak er niet door, maar via omzwervingen bij Wetteren, Aalter, Torhout en Deinze geraakt de goalgetter nu toch in de top van het Belgische voetbal. Vorig jaar was hij met 19 goals (waaronder geen enkele strafschop) de tweede beste schutter in tweede klasse na Daniel Gomez van Virton. De 27-jarige leraar was in augustus al persoonlijk rond met groen-zwart, maar mocht toen niet weg bij Deinze, dat vier miljoen frank voor hem vroeg. Pas toen Deinze mathematisch zo goed als gered was (dankzij de dertien goals van Arijs), mocht hij voor flink wat minder geld toch naar Brugge. Daar maakte hij sinds de winter nog eens zeven doelpunten. Als Deinze Arijs al in augustus had laten vertrekken, is men in Brugge overtuigd, dan was Cercle al veel langer dan zondag kampioen geweest.
De derde aanvaller is de Fransman Mohammed Berthé (28). via West Ham en Heart of Midlothian vorig jaar bij Strombeek beland en daar op aanraden van ex-trainer Dennis van Wijk weggehaald. Op de bank begonnen, toonde hij zich met zijn fysieke kracht achter de spitsen één van de gangmakers van groenzwart de laatste maanden. Eigenlijk werd daar de 18-jarige Slowaak Tomas Labun verwacht. Het grote talent testte vorig jaar nog bij Parma, maar koos onder aansporing van Paul Courant van het makelaarskantoor SEM, ook een ex-Cerclespeler, voor de weg der geleidelijkheid. Labun bleek echter te frêle voor het gevechtsvoetbal in tweede klasse en kwam amper aan 19 selecties en 754 speelminuten. Verwacht wordt dat de technisch vaardige middenvelder beter uit de verf komt in de hoogste afdeling.
Van de andere jonge talenten blijft de groeimarge onbekend. Dat geldt voor doelman Ricky Begeyn (26), net als Arijs een Clubproduct dat via Racing Gent naar Cercle kwam, twee jaar geleden voor de centen naar Roeselare verhuisde, maar dit seizoen wat graag naar Brugge terugkeerde. Dat geldt ook voor de ambitieuze bakkerszoon en universiteitsstudent Bram Vandenbussche (21), een toegewijde mandekker. Ook linksback, kapitein en kinesitherapeut Denis Viane (25) weet niet of hij zich het nieuwe niveau eigen kan maken, evenmin als linkerflankspeler Kristoff Van Robaeys (25) in wie Borkelmans iets van zichzelf herkent. Ook achter rechtermiddenvelder Sam De Meester (21) staat nog een vraagteken. Hij werd samen met Cercleproduct Thomas Buffel door Feyenoord uitgeleend aan eerstedivisieclub Excelsior, maar kwam daar vorig jaar niet zo vaak aan spelen toe.
Voor het de markt optrekt op zoek naar ervaren en betaalbare profs, wil Cercle duidelijkheid over de trainerskwestie. Met Franky Van der Elst is nooit gesproken. Sportief beheerder Filip Ducheyne ontmoette de ontslagnemende trainer van GBA dit seizoen één keer : bij de kapper. Trouwens, heet het, waarom zou Jerko Tipuric geen tweede kans verdienen in eerste klasse ? Ook al heeft een deel van de media wel eens nostalgie naar Dennis van Wijk, die op elke vraag minstens tien minuten uitweidde, terwijl Tipuric antwoordt in twee zinnen. Maar Van Wijk kreeg, ondanks het aanwezige talent, Cercle in drie en een half jaar tijd niet uit tweede klasse en is nog altijd in proces met zijn ex-club over de invulling van zijn ontslagvergoeding.
Daverde het onder Van Wijk wel eens in de kleedkamer, dan gaat Tipuric in alle omstandigheden uit van het positieve in de mensen met wie hij werkt. “Voetballen in tweede klasse is 34 keer koorddansen”, zegt hij. “Als iedereen aan de kant staat te roepen dat je er niets van kunt, duikel je sneller naar beneden. Als iedereen je aanmoedigt, haal je het.” Zijn opdracht dit jaar omschreef hij als het “wakker houden van de spelers”. De voormalige verdediger vindt zich als trainer veranderd tegenover een paar jaar geleden : veel rustiger, niet meer gestresst noch uitsluitend gefocust op het resultaat. “Ik zie al mijn spelers graag. Zij moeten mij niet graag zien, ze moeten me enkel respecteren.”
Typerend voor de veranderde Tipuric is hoe hij na het gelijkspel in Zulte-Waregem, waardoor de promotie werd uitgesteld, weigerde in te gaan op de betwiste arbitrage. “Wat win ik erbij de scheidsrechter te bekritiseren ?”, vroeg hij zich af. “Hij staat alleen, net als de doelman en de trainer. Iedereen is tegen hem omdat hij een makkelijke prooi is. Ik respecteer hem. Alleen zo kan je iemand helpen.”
Eén van deze dagen weet Tipuric of het respect en het vertrouwen dat hij naar het bestuur uitsprak, ook wederzijds is.
door Geert Foutré
‘Ik zie al mijn spelers graag.’ (Jerko Tipuric)
