‘Kortrijk herinnert mij aan mijn roots in Cardiff’

© belgaimage - christophe ketels

Jonathan Walters en zijn zoon Matt zijn KVK-supporters uit het Engelse Hereford. Zij houden van de authentieke voetbalbeleving in het Guldensporenstadion. ‘Jammer dat Teddy Chevalier weg is.’

We ontmoeten Jonathan en Matt Walters in de lounge van Hotel Ibis in het centrum van Kortrijk. Ze zijn net aangekomen na een lange trip vanuit hun woonplaats in Hereford in West Midlands. ‘We vertrokken gisteren om vier uur in de namiddag, overnachtten nabij de Engelse Zuidkust om ’s anderendaags de Eurotunneltrein te nemen. Maar door een vertraging van drie en een half uur waren we hier pas om vier uur.’ Het is de zaterdag van de streekderby tegen Zulte Waregem en ze weten wat dat betekent. ‘We zitten al heel de tijd door het raam te kijken om de tractors met prei te zien passeren’, lacht Jonathan.

Hij is afkomstig van Cardiff en woont intussen zo’n honderd kilometer van de Welshe hoofdstad, maar hij en zijn zoon zijn nog altijd abonnee van Cardiff City en gaan ook vaak naar uitwedstrijden kijken. ‘Al mijn hele leven ben ik Cardiff Cityfan. Mijn vader ging als teenager in de jaren vijftig al kijken. Toen ik nog klein was, nam hij mij mee en nu ga ik samen met Matt. Zaterdag is bij ons altijd voetbaldag geweest. Het is een familietraditie.’

Supporter van KV Kortrijk zijn ze pas sinds vier jaar. ‘We waren in 2015 op vakantie in Bredene en op een ochtend stonden we daar voor een bakkerij toen er een man naar buiten kwam die het embleem van Cardiff op het broekje van Matt zag en ons daarover aansprak. Het bleek een supporter van Kortrijk te zijn. We kenden al wel de link tussen beide clubs door de gemeenschappelijke eigenaar, Vincent Tan, maar sindsdien zijn we Kortrijk echt beginnen te volgen.’

Eind oktober 2016 zijn ze voor het eerst naar een wedstrijd in het Guldensporenstadion komen kijken, tegen Eupen, en dat werd een geweldige ervaring. ‘De sfeer herinnerde mij aan mijn roots’, zegt Jonathan. ‘Aan het oude stadion van Cardiff destijds en andere stadions die ik in de jaren tachtig en negentig met Cardiff bezocht. Aan de tijd dat nog niet iedereen keurig moest neerzitten en je nog een biertje kon meenemen in de tribunes. Het heeft ook te maken met die speciale sfeer van avondwedstrijden, met de duisternis en de stadionverlichting, en met het luidruchtige publiek dat dicht tegen het veld zit.’ Vijftien euro voor een ticket is ook weinig geld, merkt hij op. ‘In de Premier League is er nu wel een prijsplafond van 30 pond, maar dat geldt niet voor het Championship. Als wij naar Leeds gaan, betalen we 40 pond.’ En zover is Kortrijk voor hen nu ook niet, lacht hij. ‘Voor ons is het maar 25 kilometer verder dan naar Newcastle. Het gaat ons om de totaalervaring. We voelen ook een connectie met de stad. Toen een Antwerpse vriend ons uitnodigde voor het Lentefeest van zijn dochter, ben ik van via Kortrijk van Calais naar Antwerpen gereden. Ik wou mijn vrouw en mijn dochter per se de stad laten zien. We zijn er zelfs blijven lunchen.’

Als ze in België zijn, proberen ze ook nog andere wedstrijden mee te pikken. ‘We zijn ook al in Waasland-Beveren, Club Brugge, Lokeren, Gent en Moeskroen gaan kijken, en naar Deinze-Lierse. In Roeselare zagen we zelfs Club Brugge-Genk voor beloften. Dit seizoen zijn we ook al in Schotland naar wedstrijden gaan kijken. We houden ervan eender waar voetbal te zien. Old Trafford is een indrukwekkend stadion, konden we vorig seizoen ter plaatse vaststellen, maar ik geniet er ook van om ergens herinnerd te worden aan de voetbalbeleving uit mijn jeugdjaren.’

Dat is wat hem met het Guldensporenstadion bindt, ook omdat de supportersbeleving er verwant is aan die in Cardiff. ‘De fans houden er niet zo van tikitakavoetbal’, getuigt hij. ‘Velen van hen zijn afkomstig van de valleien van Zuid-Wales, een industriegebied met een geschiedenis van koolmijnen en ijzer- en staalindustrie. Voor hen gaat het vooral om: alles geven, spelen voor het shirt. Het zijn mensen die tijdens de week hard werken en zich in het weekend echt uitleven op het voetbal.’

Teddy Chevalier was hun favoriete speler. ‘Jammer dat hij weg is’, vindt Jonathan. ‘In een wedstrijd in Lokeren die we live zagen, was hij fantastisch en maakte hij het enige doelpunt. We hielden ook van de manier waarop hij op het veld interacteerde met de fans en achteraf op de omheining de gezangen leidde. Van Gary Kagelmacher apprecieer ik dat hij er op tijd stond en er een goeie tackle uitgooit ( lacht).’

Vader en zoon Walters hopen ooit in Brussel een bekerfinale met KVK te kunnen meemaken. ‘Het zou ook geweldig zijn, mocht Kortrijk eens in de Europa League kunnen spelen’, bedenkt de vader. ‘Vooral tegen een tegenstander van het Verenigd Koninkrijk’, aldus de zoon. Voor de rest hopen ze dat de Brexit niet doorgaat. ‘Mocht dat wel gebeuren, dan verhuizen we naar Kortrijk’, lacht Jonathan.

Lang zal het niet duren voor ze nog eens naar het Guldensporenstadion komen afgezakt. Want de derby tegen Zulte Waregem beviel hen enorm. ‘ We had a great night! Matt zet die zelfs in zijn top drie van mooiste voetbalervaringen, naast de overwinning van Cardiff City vorig seizoen in Old Trafford.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content