Kampioen KRC Genk won zijn eerste wedstrijd onder Hannes Wolf, maar blijft ploeteren in het sukkelstraatje.
Welke vooruitgang hij de afgelopen drie weken sinds zijn aantreden bij KRC Genk had gezien? Het was een vraag waar trainer Hannes Wolf zaterdagavond na de uitzege op Cercle Brugge even moest over nadenken en niet meteen een overtuigend antwoord op had. ‘Laat ons zeggen dat de inzet en de overtuiging die ik bij iedereen aantref enorm groot is’, gaf hij ontwijkend aan. Hij gaf wel toe dat Genk een erg lucky zege had behaald, de eerste in de vijf wedstrijden onder zijn leiding, en de eerste in negen competitiematchen. ‘Maar dat compenseert enkele van de vorige matchen, toen we nogal ongelukkig punten verloren.’
Binnen alle geledingen bij KRC Genk is men ondanks het uitblijven van de resultaten erg tevreden over de aanpak en de impact van de jonge Duitse trainer. Hij heeft zijn team met duidelijke boodschappen en opdrachten mee gekregen in zijn voetbalverhaal. Het komt goed, voelt iedereen, maar niemand weet wanneer. De symbiose tussen spelers en trainer tijdens de week uit zich nog niet in goeie resultaten en overtuigend voetbal. Dat moet Wolf wel gauw brengen, want na de bekeruitschakeling wordt de weg naar Europees voetbal wel erg lastig. Minimum play-off 1 halen blijft vooralsnog het streven van het Genkse bestuur, dat voorlopig niet van plan is de lat lager te leggen en te praten over een overgangsseizoen.
Net als zijn voorganger Felice Mazzu blijft het voor Wolf op het veld puzzelen, zoekend naar de juiste combinatie. Het vooruit schuiven van Carlos Cuesta naar het middenveld brengt daar meer stabiliteit, maar zijn minder goeie uitvoetballen beperkt de aanvoer naar voor. In drie competitiewedstrijden bracht Wolf al negentien spelers aan de aftrap, maar een winnende formule heeft hij net als zijn voorganger nog niet gevonden. Dat Genk over twee wedstrijden ruim twee derde van de totale speeltijd werd overklast door hekkensluiter Cercle, is veelzeggend. Ook in Brugge bleef meer dan de helft van de Genkse spelers ver onder het niveau van vorig seizoen en was het bij momenten alle hens aan dek.
De impact van de drie spelers die afgelopen zomer voor veel geld werden aangekocht en die een onmiddellijke meerwaarde moesten brengen, is nagenoeg nul. Patrik Hrosovsky werd aangekocht om de lijnen uit te zetten, maar hij kan het spel niet naar zich toe trekken en zit vaak op de bank; Paul Onuachu struikelt na een sterk debuut vaak over zijn eigen voeten; en Théo Bongonda slaagt er maar niet in de acties te maken die van hem als duurste aankoop ooit bij Genk mogen verwacht worden. Alleen Sander Berge blijft zoals de voorbije wedstrijden overeind, terwijl Junya Ito zaterdag de enige was die een actie kon maken. Het lichtpunt was het zoveelste product uit het eigen Genkse tuintje. De 17-jarige doelman Maarten Vandevoordt, ook onder druk een ijskonijn, miste zijn competitiedebuut niet. Dat verbaasde niemand bij Genk, al haastte iedereen zich na de wedstrijd om de sterke prestatie te relativeren, om niet te veel druk te leggen op de nog altijd frêle schouders van het grote talent.
Vandevoordt maakte al indruk toen hij twee jaar geleden mee mocht op trainingsstage in de winter en als vijftienjarige het al geringe vertrouwen van de toenmalige veldspelers helemaal wegnam door onmogelijke ballen te pakken. Toen al dook de vergelijking met Thibaut Courtois op. Vandaag haast men zich om die lof af te zwakken. ‘Hij heeft een goeie wedstrijd gespeeld’, antwoordde Wolf laconiek op de vraag wat hij van het competitiedebuut van zijn jonge doelman vond. ‘Belangrijk is de rust die hij op elk moment uitstraalt, ook als hij met de voet aan de bal is’, gaf keepertrainer Guy Martens na afloop aan, maar hij voegde er meteen aan toe: ‘Maar zo’n moeilijke match had hij nu ook weer niet.’ Terwijl de jonge doelman zijn ploeg wel degelijk op een paar cruciale momenten rechthield. Schrijf maar op: met Maarten Vandevoordt komt het wel goed. Met dit KRC Genk blijft dat vooralsnog een vraagteken.
