KRC Genk blijft Europees én in de competitie een ploeg met twee gezichten. De puzzel is nog niet af.
Het verschil tussen de Champions League en de Jupiler Pro League? Voor de wedstrijd tegen CL-winnaar Liverpool ontving KRC Genk 231 aanvragen voor persaccreditaties, inclusief 54 uit Liverpool. Voor de competitiematch tegen Cercle, de laatste uit de Jupiler Pro League, waren dat er 43.
Verschillende werelden.
Voor het Champions Leagueduel vorige woensdag moesten net voor de aftrap nog gauw de twee ploegfoto’s gemaakt worden. Bij KRC Genk duurde het toch even eer iedereen zijn positie had ingenomen en waren er enkele positiewissels nodig. Bij Liverpool stonden ze binnen de twee seconden in de juiste pose, en één seconde later stormden ze weer het veld op. Een machine, terwijl de regerende Belgische kampioen er nog een in wording is.
Na de overtuigende 1-4 zege van The Reds besloten enkele Engelse journalisten onder elkaar dat het toch maar een friendly game geweest was. Die indruk hadden ze bij KRC Genk niet. Na de blunder die tot de 0-1 van Oxlade-Chamberlain in de tweede minuut had geleid, voetbalden de Limburgers voor de rust drie à vier mooie kansen bijeen. Niet slecht tegen misschien wel het beste clubelftal ter wereld. Alleen benutte KRC Genk die kansen niet. Het gevolg? Liverpool schrok na de rust wakker en maakte uit drie open kansen evenveel goals.
Efficiëntie is ook een kwaliteit, en niet de minst belangrijke in het topvoetbal. Efficiënt toonde Stephen Odey zich in de slotfase wél. De 21-jarige Nigeriaan, die KRC Genk met veel verwachtingen overnam van FC Zürich, kreeg in zijn eerste tien speelminuten in een officiële wedstrijd één kans. En trapte die prompt binnen.
Niet dat er geen andere positieve lessen te trekken vielen. Les één: het verdedigende duo Jhon Lucumi en Carlos Cuesta stond er gewoon , op de wereldgoal van Mohamed Salah na, toen hij tussen de twee verdedigers indook – één centimeter ruimte was voldoende. Les twee: de inbreng van een tweede spits, Paul Onuachu, zorgt voor meer gevaar in de box. Voorheen dook daar vaak alleen Ally Samatta op, maar met Onuachu krijgt KRC Genk er een bonk bij die ook elke keer de verdedigers bij de les houdt. Zodra de automatismen met de voorzetten beter op zijn spelstijl afgestemd zijn (de 25-jarige Nigeriaan is zowel sterk met de voet als met het hoofd), gaat Onuachu ze binnentrappen.
twijfels
De omzetting van de 4-3-3, waarmee KRC Genk in de lijn van vorig seizoen aan deze voetbaljaargang begon, naar de 4-4-2 van de twee wedstrijden van afgelopen week heeft wel enkele gevolgen op het middenveld. De eerste keer toen Felice Mazzù naar die formule greep ging dat ten koste van Bryan Heynen, tot dan nochtans een van de meest regelmatige spelers. Het leek logisch dat centraal op het middenveld gekozen werd voor het duo Sander Berge– Patrik Hrosovsky. Berge is hét talent van Genk dat straks de duurste uitgaande transfer in de clubgeschiedenis moet worden. En met de ervaren Slowaak haalde technisch directeur Dimitri de Condé de enige speler met Champions League-ervaring binnen.
Later schakelde Mazzù opnieuw om naar een 4-3-3 om plaats te bieden aan Ianis Hagi en diens creativiteit. Maar tegen Liverpool stond, opnieuw in een 4-4-2, verrassend Heynen naast Berge. En zaten Hrosovsky, die toch vijf miljoen euro kostte, en publiekstrekker Hagi, ook goed voor vier miljoen, op de bank, samen met kapitein Sébastien Dewaest.
Het geeft aan dat Felice Mazzù stilaan keuzes durft te maken. Dat was ook wat Hein Vanhaezebrouck op woensdag in Het Nieuwsblad aanhaalde: ‘Hij zit met twijfels en ik vrees dat dat nog een tijdje kan duren’, vond Hein. ‘Als ik hem één tip kan geven: ga er voor, toon lef. Ik vind dat Mazzù meer zijn eigen keuzes moet durven te maken. Ik hoop vooral dat de twijfels die ik soms in zijn ogen zie niet in zijn groep sluipen. Dat hij tegenover zijn spelers wél die overtuiging uitstraalt. Bij KAA Gent heb ik tijdens onze CL-campagne gemerkt dat zoiets je ploeg echt vooruit helpt.’
Keuzes maakte Mazzù ook afgelopen zaterdag, toen hij voor zijn doen flink roteerde en tegen Cercle liefst vijf andere spelers aan de aftrap bracht in vergelijking met vorige woensdag.
Storck
Alleen: de namen veranderden, de vaststelling blijft dezelfde. Behalve tegen Napoli, toen het negentig minuten lang een constant hoog niveau haalde, toont KRC Genk in haast elke wedstrijd twee gedaantes. De match tegen Cercle illustreerde dat perfect. Voor de rust stond er geen maat op de thuisploeg die kans na kans afdwong en achterin geen steek liet vallen. Alleen een beresterke Cercledoelman Guillaume Hubert hield de thuisploeg van meer doelpunten. De Genkse aanhang smaakte vooral het optreden van Onuachu, die zich in elk duel helemaal geeft, voor elke bal kampt en er meestal ook iets goeds mee doet.
Des te verbazender was het gelaat van de thuisploeg na de rust. In plaats van moed te putten uit de voorsprong kroop het tegen de hekkensluiter steeds verder achteruit en bleven de mooie combinaties achterwege. Bij Cercle gingen ze, eenmaal hun verbazing verwerkt, prompt zelf aan het voetballen, met het meeste balbezit en de meeste kansen tot gevolg. Met een zucht van opluchting aanhoorden de thuisspelers én de thuisfans het fluitsignaal van de ref.
Pluspunt voor Genk was dat het dit keer, in tegenstelling tot op STVV, wel standhield. Minder goed nieuws: voor de zoveelste keer speelden de Limburgers na een goeie eerste helft een mindere tweede helft, zoals ook al op Standard en STVV en thuis tegen KV Oostende. Enkel op Club Brugge liep het omgekeerd, terwijl net die prestatie de Genkenaars het gevoel gaf dat het allemaal goed komt. Terwijl nu de twijfels blijven.
Het omgekeerde doet de man die zaterdag voor de andere dug-out stond. Bernd Storck maakte in geen tijd van Cercle uit een hoop los zand iets wat sterk op een ingespeeld team begint te lijken. Een trainer die nota bene bijna voor de andere dug-out gestaan had. Afgelopen zomer was hij een van de twee andere trainers met wie KRC Genk contact had, om na de eerste gesprekken voluit voor Mazzù te kiezen.
Alleen al daaruit moet de Genkse trainer de overtuiging putten dat hij gewoon moet doen wat hij in gedachten heeft. Zodat niemand in de eretribune zich straks gaat afvragen: wat zou Bernd Storck uit deze kern gehaald hebben?
