4 december 1980 – Dendermonde – Voetballer bij Beveren

“Het was vrij snel duidelijk dat ik heel graag voetbalde. Ik weet nog dat mijn buurman aandrong om me bij een voetbalploeg te laten inschrijven, omdat ik hem irriteerde door altijd tegen een muur te shotten. Ik was pas vijf toen mijn vader me bij Heikant Zele aansloot. Hij voetbalde zelf ook. Die liefde is gebleven, ook al ging het héél goed op school. In het middelbaar onderwijs heb ik vier jaar Latijn-wiskunde gedaan en twee jaar wiskunde-wetenschappen. Het jaar dat ik stopte met Latijn, was ik de beste van de klas, ik deed er wel mijn best voor. Dat viel in feite allemaal te combineren met voetbal, ook al trainden we drie, vier keer per week. Voetbal was mijn passie, maar omdat de schoolcijfers goed waren, hebben mijn ouders daar weinig opmerkingen over gemaakt. Ik had een fijne, gezonde hobby die hen ook interesseerde. Daarna trok ik eerst naar Lokeren, maar die deden het toen heel slecht, bengelden onderaan in tweede klasse en er was niks in orde qua trainingsmateriaal. Omdat in Beveren de doorstroming naar de eerste ploeg beter was, leek me dat aanlokkelijk.

“Mijn beeld van het profvoetbal toen ? Ik vond het schitterend dat ik geld kon verdienen met iets wat ik graag en al lang deed. Daarnaast vond ik het als puber ook schitterend om wat in de publiciteit te staan, een keer op tv komen. Nu spreekt dat laatste me veel minder aan. Ik volgde destijds alles op tv, de eerste ploeg, de Europese matchen. Mijn twee idolen waren Marc Degryse en Emilio Butragueño, twee zeer aanvallend ingestelde voetballers. In de jeugd was ik altijd de verdedigende middenvelder die infiltreerde. Ik denk dat die rol me nog steeds het best ligt. ( Lacht.) Emilio Ferrera vergeleek me ooit eens met Paul Scholes.”

“Op mijn achttiende ben ik naar de Ehsal in Brussel getrokken, maar net dan hevelde Beveren me ook over naar de A-kern, zodat ik dagelijks moest trainen. Daarom heb ik de school vrij vroeg opgegeven. Niet dat ik er nu spijt van heb, maar ik zit toch een beetje met een leegte. Ik zou héél graag een diploma halen. Ik had destijds wel al een topsportstatuut, maar dat was niet perfect. De verplaatsing Brussel-Beveren was zeer moeilijk en zelfs al moest ik slechts een halve dag naar school, dan nog miste ik veel lesuren. Ik weet dat het nu allemaal nog flexibeler is geworden, dat er ook veel kan via avondschool, maar het is nog niet evident.

“Mijn beeld van het profvoetbal nu ? Financieel verdien ik beter mijn boterham dan vrienden van mij, zonder dat ik nu zeg dat ik nadien niet meer zal moeten werken. Op dat vlak is het vet van de soep. Het enige waar ik niet tegen kan, is dat ze je niet tijdig betalen. Wij zijn bezig met een bouwprojectje, dat zijn onze dromen, maar als je elke dag wordt geconfronteerd met de realiteit, dat er geen geld op je rekening komt terwijl je wel rekeningen moet betalen, dan wekt dat ergernis. Emotioneel vind ik het geen gemakkelijke wereld. Het kan heel snel op en af gaan.

“Ook qua persoonlijkheid evolueer je met de jaren. Ik kom van het platteland, mijn vader is heftruckchauffeur, ik kom uit een heel gewoon gezin en woon nu in Antwerpen. Dan merk ik toch een groot verschil in persoonlijkheid. Daaraan werken is geen makkelijke opdracht, terwijl je in het voetbal net vrij snel een persoonlijkheid nodig hebt. Dat er nu een topsportmanager is aangesteld, vind ik op dit gebied heel belangrijk. Ook qua begeleiding. Laat ons eerlijk zijn, je krijgt je geld en moet er je plan mee trekken. Is dat veel, is dat weinig ? De leeftijdsgenoot die naast je zit en wat meer van wanten weet, verdient misschien twee, drie keer meer. Op dat gebied mag er meer professionele begeleiding zijn, want je manager zal het zeker niet zeggen, denk ik, en zij die tegenover je zitten, zijn meestal wat hardere mensen.

“Toen ik mijn contract bij Lierse tekende, was ik 20, mijn ouders waren twee maanden gescheiden, ik was gevoelig en rapper tevreden met wat beter nieuws. Ik klaag niet, maar misschien had ik er meer uit kunnen halen. In de kleedkamer wordt over loon weinig gepraat. Het is wel een wereld waar je vriendschappen kan sluiten. In principe is het ieder voor zich, maar je kan er even goeie vrienden maken als op straat of school.”

door Peter T’Kint

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content