Tachtig jaar geleden werd KSK Beveren opgericht. Naar aanleiding daarvan schreven drie diehardsupporters een tweedelig encyclopedisch boek over de rijke geschiedenis van de Wase club met stamnummer 2300. Een gesprek in de schaduw van het Freethielstadion.
Er hangt elektriciteit in de lucht tijdens de fotoshoot aan de Freethiel. Het boek is uitgegeven door Yellow Blue SK Beveren, de club die werd opgericht uit protest tegen het verdwijnen van KSK Beveren in 2010 en haar wedstrijden speelt op een bijveld. Van de drie auteurs is alleen Rudiger Beck abonnee van Waasland-Beveren. Zijn zoon Robin gaat slechts sporadisch kijken en Geert Van den Broeck is zo gedegouteerd dat hij sindsdien geen stap meer binnen zette in het stadion. De relatie met Waasland-Beveren, de hoofdhuurder van de gemeentelijke infrastructuur, is na vijf jaar nog altijd gespannen.
GEERT VAN DEN BROECK: ‘Er is zelfs geprobeerd om de publicatie van het boek te verhinderen. Daarvoor gaf het bestuur de opdracht aan de juridische dienst. Waasland-Beveren claimt de geschiedenis van KSK Beveren, maar heeft met de club noch met haar geschiedenis iets te maken. Waasland-Beveren speelt onder het stamnummer 4068 van Red Star Waasland. Waasland-Beveren is Red Star Waasland, er is in de naam alleen Beveren bijgeplakt om de supporters te paaien. Als zij rechten zouden hebben op KSK Beveren, dan OHL, Anderlecht of FC De Kampioenen ook. Wij kregen trouwens in 2005 al officieel de toelating om het boek uit te brengen. YB SK Beveren is ontstaan omdat wij vinden dat je supporters niet zomaar een andere club door de strot kunt rammen. Supporters zijn niet te koop. Zelfs voor een riant maandloon krijgen ze mij niet naar wedstrijden van Waasland-Beveren.’
ROBIN BECK: ‘Yellow Blue is honderd procent eigendom van de supporters.’
RUDIGER BECK: ‘Het opdoeken van Beveren was een politieke beslissing.’
ROBIN: ‘Het was alleszins geen financiële kwestie. Voor amper een paar honderdduizend euro schulden hou je niet op te bestaan.’
RUDIGER: ‘Met de bouw en de afbetaling van een nieuw stadion wou de politiek niet in derde gaan spelen. Daarom werd er gekozen om een sterke tweedeklasser als Red Star Waasland op de Freethiel te laten spelen.’
ROBIN: ‘Nochtans waren we op dat moment niet gedegradeerd. Er kwam nog een eindronde met derdeklassers aan, waarin we ons hadden kunnen redden. Maar er was bewust voor gekozen om stilzwijgend geen licentie voor tweede aan te vragen. Opeens werd er op een persconferentie aangekondigd dat de zogenaamde fusie getekend was.’
GEERT: ‘Nadat er maandenlang staalhard was ontkend dat er een ‘fusie’ in de maak was.’
ROBIN: ‘En nadat een supportersactie om de club te redden 100.000 euro had opgebracht.’
GEERT: ‘De supporters werden voor schut gezet. Het gaat ook niet om een fusie. De damesploeg speelt nog met stamnummer 2300. Het argument dat de gemeente te veel geld in de club moest steken, is intussen ook achterhaald. In de nieuwe club die gecreëerd werd, wordt drie keer zo veel geld gestoken.’
ROBIN: ‘Subsidies, leningen, borgstellingen… Plus leningen aan privépersonen. Het is overleven.’
GEERT: ‘Er is ook niks van schaalvergroting. Het opzijschuiven van onze club leverde dus niets op. Zoals wij voorspelden.’
RUDIGER: ‘Er komt minder volk kijken: 6500 man op een moment dat ze goed spelen, dat is 3000 a 4000 te weinig.’
ROBIN: ‘Veel supporters willen uit principe geen voet meer op de Freethiel zetten.’
GEERT: ‘Dat zijn mensen die desnoods liever naar derde waren gezakt en daar met dezelfde passie zouden zijn blijven supporteren.’
RUDIGER: ‘Ik ben jaloers op Racing Mechelen, Union en Berchem, traditieclubs die wel naar lagere reeksen zakten en zichzelf bleven.’
ROBIN: ‘Hét voorbeeld is KV Mechelen: niet zagen, maar zakken en terug knokken.’
BOEREN
Het eerste deel van de geschiedenis van KSK Beveren werd voorgesteld in aanwezigheid van onder meer de drie Gouden Schoenen: Jean Janssens, Wilfried Van Moer en Jean-Marie Pfaff. Iedereen was enthousiast, behalve laatstgenoemde?
RUDIGER: ‘Jean-Marie Pfaff was ontgoocheld omdat hij in de speeches volgens hem iets te weinig aan bod was gekomen, terwijl hij toch de man is die het maakte op wereldvlak.’
ROBIN: ‘Ik keek het nog eens na: in de speech van Raf Willems is zeven of acht keer zijn naam genoemd!’
GEERT: ‘En alleen al in het eerste deel van het boek staan 22 foto’s van hem, dat is meer dan van eender wie.’
Is Jean-Marie Pfaff dé exponent van 80 jaar KSK Beveren?
RUDIGER: ‘Ik vind van wel.’
GEERT: ‘Hij is de enige die bij een Europese topclub geraakte. Het is niet omdat hij tijdens de voorstelling van ons boek iets minder vaak werd genoemd dat we zijn prestaties niet naar waarde schatten. Integendeel. Alleen ging het die middag vooral over de club.’
ROBIN: ‘Toen ik deze zomer in Monaco zijn handdruk zag staan op de Champions Parade,dacht ik: een manneke van Beveren dat het schopte tot aan Grimaldi Palace, dat is geweldig. Jean-Marie is echt een legende van het wereldvoetbal. Maar voor mij staan mensen als Jean Janssens meer symbool voor de aard en de ziel van Beveren. Die zal eerder over zijn duiven beginnen dan over zijn voetbalcarrière. Jean-Marie daarentegen vindt altijd dat hij miskend wordt.’
RUDIGER: ‘Zeker in Beveren.’
ROBIN: ‘Het is wel zo dat het Beverense publiek altijd zeer kritisch is geweest, maar tegenover iederéén. Bert Cluytens is hier drie jaar scheef bekeken geweest omdat hij naar Anderlecht was gegaan, terwijl dat toch een logische stap was.
Waarom zijn ze in Beveren zo kritisch?
ROBIN: ‘Daar speelt de verhouding met Antwerpen volgens mij een belangrijke rol in. Voor een Beverenaar is een Antwerpenaar een dikke nek. Hij zegt: wacht tot het oorlog is, dan moet je bij ons, boeren, komen schooien om eten.’
RUDIGER: ‘Beveren is de club van de gewone mens, de ploeg van de boer eigenlijk. Op Waasland-Beveren zingen ze nu: ‘Wij zijn boeren, we zakken niet!’ Dat is het wel een beetje denk ik. Tijdens de oorlog zijn hier nog mannen training komen geven in ruil voor vlees en patatten.’
ROBIN: ‘Als wij met Yellow Blue scoren, zingen we uit volle borst: ‘Boeeeeren, boeeeeren, boeeeeren!’ In Antwerpen is dat een scheldwoord, wij zijn daar zeer trots op. Wij vinden het belangrijk dat je als kleine mens de wereld kunt veroveren. Ik ben zo: uw club, dat is een deel van uw leven. Het is als familie.’
RUDIGER: ‘Ik speelde bij Beveren in de jeugd van mijn tien tot mijn zestien jaar. Toen al ben ik beginnen te noteren en verzamelen, en ik ben dat blijven doen. Vanaf 1967 heb ik thuis alle verslagen en krantenknipsels die over de club zijn verschenen.’
ROBIN: ‘Dat gaat heel ver hoor. Iemand die hier ooit speelde, blijft hij volgen tot zijn dood.’
GEERT: ‘Daardoor staan er zoveel anekdotes in het boek.’
ROBIN: ‘Zo vond hij dat Gustavo Lisazo, een Argentijn die hier eind de jaren zeventig speelde, nu in Zuid-Amerika een wereldberoemde acteur is met miljoenen fans.’
RUDIGER: ‘Ik blijf ook alles van Waasland- Beveren en van Yellow Blue verzamelen. In de kelder staan zeker 150 archiefdozen per seizoen geklasseerd.’
ROBIN: ‘Mijn moeder wordt gek! Hij houdt zelfs alles van testspelers, transfergeruchten en ploegen waartegen we ooit speelden bij. Wie weet er nog dat Gilles De Bilde en Kenneth Perez hier ooit zijn komen testen?’
RUDIGER: ‘Met de computer en de sites is het wel makkelijker geworden.’
ROBIN: ‘Maar toch: alles wat in kranten en online verschijnt, wordt geprint en geklasseerd.’
RUDIGER: ‘Daar ben ik elke dag minstens een uur mee bezig. Het is een hobby. Ik kom uit Sint-Pauwels, maar toen ik zeven was, in 1967, moest mijn vader voor zijn werk dichter bij Antwerpen komen wonen en is hij een huis in Beveren gaan zoeken. Dat deed hij voor het voetbal: hij was supporter en de club was net gepromoveerd naar eerste klasse. Ik ging naar de broederschool, waar toen nog vijf of zes broeders leefden. Die waren echt fan van Beveren. Er logeerde zelfs ooit een seizoen een speler in een van hun kamertjes. Dat was Serge Kresic, die later in Spanje een bekende coach is geworden. Af en toe kwam hij een kijkje nemen op de speelplaats en dat vonden wij natuurlijk geweldig. Het was de tijd dat de spelers voor de wedstrijd nog honderd meter ver doorheen weilanden met koeien moesten om zich op het tweede veld te gaan opwarmen. Er was toen ook nog geen verlichting. Daarom werden de eerste Europese wedstrijden op het Kiel en de Bosuil gespeeld. Daar gingen mijn vader en ik dan met de bus heen. Ik deed daarna ook alle grote verplaatsingen. Zelfs naar Akranes wou ik meegaan. Maar die reis ging niet door, omdat er maar twaalf supporters ingeschreven waren. Jammer.’
ROBIN: ‘Als supporter ben ik misschien nog wel fanatieker dan mijn vader. De laatste vijf jaar van KSK Beveren miste ik maar drie matchen, uit en thuis, en dan nog omdat ik op reis was. Het laatste seizoen moest ik de dag van de match in La Louvière tegen Boussu Dour tot zeven uur naar school, maar ik ben toch nog geweest. Met de trein was ik anderhalf uur onderweg en kwam ik pas vijf minuten voor het einde in het stadion aan. Maar ik was er toch geweest. Dat zit in jezelf. Je wilt er hoe dan ook bij zijn.’
RUDIGER: ‘Ik nam hem al overal mee toen hij nog maar twee of drie jaar was.’
GEERT: ‘Bij mij was het mijn nonkel die mij als kind meenam. En het is altijd maar erger geworden. Thuis wisten ze al snel dat ze de familiefeesten aan de kalender van Beveren moesten aanpassen of dat ze het anders zonder mij zouden moeten doen.’
ROBIN: ‘Ik maakte hier ook de tijd van de Engelsen mee, de vier huurlingen van Arsenal. Elke week ging ik in de bibliotheek alle krantenknipsels over hen kopiëren en bundelen en gaf ik hen die. Vorig jaar zijn we in de Engelse vierde klasse eens naar Graham Stack gaan kijken, de doelman die ooit een Antwerpsupporter van het veld sloeg. Ik stond achter zijn goal met mijn geel-blauwe sjaal en hij herkende mij meteen.’
RUDIGER: ‘Hij onderbrak zelfs zijn opwarming om even een goeiendag te komen zeggen.’
ROBIN: ‘Dat is ook het mooie aan Beveren: je kunt hier echt heel close worden met spelers. Iemand als Joachim Van Damme bijvoorbeeld, die nu bij KV Mechelen speelt, is echt iemand van het volk. Die kun je hier op café of eender waar tegenkomen. Het is altijd zo geweest: de sterren die de halve finale van de Europabeker speelden, daar kon je na de match naast zitten om te lachen en te discussiëren.’
IDOLEN
Wie is in 80 jaar KSK Beveren jullie favoriete speler?
RUDIGER: ‘Voor mij is voetbal een ploegsport en zijn alle spelers belangrijk. Maar als ik moet kiezen, dan Jean-Marie Pfaff. En Erwin Albert, voor zijn inzet.’
GEERT: ‘Ik heb het meer voor stilisten als Heinz Schönberger. Dat is volgens mij een van de beste spelverdelers die er ooit in België rondliepen.’
RUDIGER: ‘Eigenlijk is het een schande dat hij nooit de Gouden Schoen won.’
ROBIN: ‘Mijn favoriete speler is Romaric. Een geweldige voetballer, met een geweldige linker en ook geweldig veel durf. Hij was achttien toen hij hier aankwam en in zijn tweede match kreeg hij het al aan de stok met zowat heel Anderlecht. Elke dag ging hij naar een frituur in Kruibeke waar ik ook geregeld kwam. Hij was verslaafd aan sateetjes. De fysiektrainer begreep er niks van, hij zei: ‘Romaric traint enorm graag, hij loopt het meest van alle spelers, maar ’s anderendaags komt hij toe met drie kilo overgewicht!’ Uiteindelijk lieten ze zijn broer uit Ivoorkust overvliegen om voor hem te koken.’ (lacht)
Deel 1 van 80 jaar KSK Beveren is te bestellen via www.80jaarkskbeveren.be. Het bevat de ontstaansgeschiedenis en de steile opgang naar eerste klasse. Met uiteraard aandacht voor de twee landstitels, waarmee KSK Beveren nog steeds Oost-Vlaams recordhouder is. Deel 2 verschijnt in het voorjaar van 2016. Het beschrijft de competitie vanaf de millenniumwisseling, de successen in Europa en de beker van België, en het bevat een apart hoofdstuk met uitgebreide statistieken en eindklassementen.
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S KOEN BAUTERS
‘Waasland-Beveren is Red Star Waasland, er is alleen ‘Beveren’ bijgeplakt om de supporters te paaien.’
‘Thuis wisten ze al snel dat ze de familiefeesten aan de kalender van Beveren moesten aanpassen.’
