Met een krappe en slaapverwekkende 0-1-zege bij buur RWDM lanceerde Anderlecht het seizoen van de wederopstanding. Relaas van de eerste vertoning van de Kompany kids.
Anderhalf uur voor de wedstrijd worden de straten rond het Edmond Machtensstadion overspoeld door in voetbalshirts getooide dagjestoeristen. Aan Café Le Stade, op de hoek van de Louis Mettewielaan en de De Koninckstraat, is het over de koppen lopen. Tientallen mannen en vrouwen showen zonder schroom hun retroshirts van RWDM en slaan geen acht op de silhouetten in paarse outfit die hun pad kruisen. De schunnige opmerkingen en priemende blikken richting Anderlechtsupporters die zich op vijandelijk gebied durven te vertonen blijven uit. Op enkele uitzonderingen na tolereren de twee clans elkaars aanwezigheid. RWDM en Anderlecht zijn al lang geen sportieve rivalen meer, maar ze blijven door hun Brusselse roots op de een of andere manier emotioneel met elkaar verbonden. Voor de meest fanatieke Brusselse fans staat wel de eer van de hoofdstad op het spel. Anderlecht is al 22 jaar ongeslagen tegen RWDM – de laatste nederlaag dateert al van de beruchte match met vier wissels in de zomer van 1997 – en de komende jaren zal dat record nog even standhouden.
Tot twee jaar geleden opende Anderlecht traditiegetrouw zijn seizoen in het mondaine Knokke, waar oud-voorzitter Roger Vanden Stock een pied-à-terre heeft. Sinds Marc Coucke de grote baas is op Neerpede kiest Anderlecht ervoor om de campagne te beginnen in de eigen achtertuin. En voor het tweede jaar op rij is de Brusselse affiche tussen Anderlecht en RWDM een voltreffer. Ondanks de afwezigheid van Vincent Kompany verschijnen de Anderlechtsupporters zelfs massaal op het appel. De gemiddelde fan van de Belgische recordkampioen vertoont blijkbaar nog geen burn-outverschijnselen. ‘De meeste frustraties zijn weg’, merkt sportief directeur Michael Verschueren op. ‘Iedereen gelooft in het project van Vincent. En vooral: de supporters verwachten dat Anderlecht weer zichzelf wordt.’
Een kwartier voor de aftrap openen de ultra’s van Mauves Army, gewapend met enorme vlaggen, de debatten en weergalmt ‘ We are Anderlecht‘ een eerste keer door het stadion. De Bxl Boys in de tribune L’Ecluse staan erbij en kijken ernaar. Tijdens de match zou de harde kern van RWDM terugslaan met een vernuftig spandoek. ‘ Meulebeek, les Brusseleirs savent pourquoi‘. Een verwijzing naar het marginale aandeel Brusselse supporters bij Anderlecht.
Een derde fractie heeft zich intussen ook in het feestgedruis gemengd: het zijn de zware mannen van de Amsterdamse F-Side, de natuurlijke bondgenoot van de Anderlechtse hooligans. Met hun breedgeschouderde torso en tatoeages in de aanslag vallen ze meteen op wanneer ze de tribune bestijgen, maar meer dan een cameo wordt het niet voor de Amsterdammers. Driekwart houdt het voor de rust al voor bekeken en verdwijnt op die manier uit het gezichtsveld van de ordediensten.
NIEUWE LICHTING
De eerste match van het tijdperk Kompany doet denken aan het startschot van de tandem Marc Coucke- Luc Devroe. Dag op dag een jaar geleden had Landry Dimata tegen RWDM zijn teller geopend voor Anderlecht en de Brusselaars op weg gezet naar een 0-1-zege. Deze keer was het Pieter Gerkens die na een sublieme actie van Adrien Trebel, voor de gelegenheid de nummer tien van Anderlecht, het enige doelpunt voor RSCA scoorde. Van de 23 spelers die twaalf maanden geleden op het veld verschenen, kwamen er afgelopen zaterdag 7 in actie: Pieter Gerkens, Adrien Trebel, Sven Kums, Thomas Didillon, Edo Kayembe, Hannes Delcroix en Emmanuel Sowah. En net als toen is het spektakel niet op de afspraak. De enige die een hoogdag beleeft is de Spaanse kledingsponsor JOMA, die in een klap de nieuwe truitjes van Anderlecht en RWDM in de etalage kan zetten.
De povere eerste helft staat in contrast met de vergevingsgezindheid van de bezoekende fans: zelfs bij de zoveelste mislukte actie van Ivan Santini of Antonio Milic wordt het gefluit achterwege gelaten. De supporters gunnen hun spelers klaarblijkelijk een tweede kans. Maar hun geduld wordt rijkelijk beloond wanneer ze kennis mogen maken met de opvolgers van Sebastiaan Bornauw, Yari Verschaeren, Francis Amuzu en consoorten. Door omstandigheden smijt trainer Simon Davies bij het begin van de tweede helft tien jongens het veld op die geboren zijn in 2000, 2001 en 2002. De nieuwe lichting youngsters made in Neerpede doet de slaapverwekkende eerste helft snel vergeten. Al is het niet de bedoeling om na de zware instroom van jeugdspelers vorig seizoen opnieuw een handvol jeugdspelers in de kern te droppen. ‘Het was leuk om die lads te zien voetballen’, aldus Davies. ‘Hoeveel jongeren er straks definitief bij de A-kern mogen blijven? Voorlopig wil ik zoveel mogelijk spelers op het veld zien. Iedereen moet opnieuw van het spelletje genieten.’
Opbouwen van achteruit, uit de pressing proberen te komen, op een agressieve manier druk zetten en de backs achterin houden bij een aanval om niet gecounterd te worden. Dat is de theorie waar Davies zijn voetbal op baseert. De Welshman heeft zijn tactiek in een slagzin gebald: take control and keep possession. Met welke spelers dat straks moet gebeuren, is een groot vraagteken. Maandag was Kompany toe aan zijn eerste officiële werkdag op Anderlecht en dat was ook het sein om de omvangrijke manoeuvres in gang te zetten. Na de stage in het Nederlandse Venlo (1 tot 5 juli) en de match tegen Ajax (6 juli) wordt er een eerste schifting verwacht en zal Kompany moeten beslissen welke 20 tot 25 spelers in de kern mogen blijven. Jongens die uit de boot vallen, zullen daarna sneller geneigd zijn om te vertrekken. Vanaf midden juli staat er heel veel te gebeuren, beseft ook Davies. ‘We moeten vooral heel geduldig zijn. Het bestuur is bezig met transfers. Ik weet een ding: we zullen altijd handelen in het belang van de club.’
LUCKY SHOT
Hoewel de eerste oefenmatch niet veel voorstelde, is het enthousiasme bij de aanhang groot. Na het laatste fluitsignaal in het Edmond Machtensstadion volgt er een verbroedering tussen spelers en fans en worden Verschueren, Kums, Didillon en Trebel overstelpt met aanvragen voor selfies. Verschueren blijkt immens populair te zijn en lijkt over oneindig veel krediet te beschikken. Het meest catastrofale seizoen van Anderlecht in een halve eeuw is zo te zien al verteerd. Verschueren: ‘Ik ben er pas sinds december en de supporters beseffen wellicht wat ik op die korte tijd gedaan heb. Vincent was een lucky shot waar Coucke veel verdienste aan heeft, maar ik heb onder andere de jeugdwerking bestendigd naar de toekomst toe. De supporters zien ook dat er een nieuwe wind waait binnen de club – er worden niet holderdebolder nieuwe spelers gekocht – en ze staan achter dat bewind. Dat is toch wat ik ervaar. Nu moet we het op het veld laten zien. Als dit seizoen tegenvalt, zal mijn kop ook rollen. Maar het komt wel goed. Want hebben een goed plan en een uitstekend project.’
