Zondag speelt KV Kortrijk op het veld van Anderlecht. Voor Pablo Chavarría en Dalibor Veselinovic, de twee paars-witte huurlingen van Kortrijk, een speciale wedstrijd. ‘Een echte kans heb ik nooit gekregen.’

In het ideale scenario dat Dalibor Veselinovic (23) en Pablo Chavarría (23) hadden uitgetekend stonden ze dit weekend allebei op het veld in het Constant Vandenstockstadion. Niet met Vasco, maar met BNP-Paribas op de borst. Niet hopend op een stunt, maar rekenend op een logische thuisoverwinning.

Ideale scenario’s zijn echter zeldzaam in het voetbal: Chavarría probeert zondag bij de tegenstander vooral het ongelijk van Ariël Jacobs te bewijzen en Veselinovic zal noodgedwongen zitten te knarsetanden op de tribune ( zie actua p. 18). Het verhaal van twee spitsen die vertrokken langs de achterdeur in Brussel, maar door de grote poort binnenkwamen in West-Vlaanderen.

De koele kikker

De scouts in het Molenbeekse Edmond Machtensstadion kwamen vorig seizoen vooral voor Dalibor Veselinovic: 28 goals in 43 matchen, gestalte, power en toch ook technisch vermogen. Aan de winterstop had de Serviër van tweedeklasser FC Brussels de clubs maar voor het uitkiezen.

Veselinovic koos om in de hoofdstad te blijven en verkaste naar Anderlecht. De stevige aanvaller werd spaarzaam gebracht: enkele goede invalbeurten in de reguliere competitie werden gevolgd door een wisselvallig niveau als titularis in play-off 1. “Dit seizoen wou ik me absoluut bewijzen bij Anderlecht,” zegt Veselinovic, “zeker nu ik ook de volledige voorbereiding kon meemaken.” Dat was echter buiten zijn opspelende enkel gerekend. “Het was frustrerend hoe ik door een lichte blessure aan mijn enkel meteen tien dagen achterstand had op de rest”, zegt hij daarover.

Half augustus maakte Anderlecht duidelijk dat het Veselinovic wou uitlenen aan een kleinere club in België. “Ze haalden twee extra spitsen, Dieumerci Mbokani en Milan Jovanovic. Ik was ontgoocheld dat er voor mij geen plaats was in de kern, maar dat is voetbal.”

Nu kan de Serviër relativeren, maar in eerste instantie wilde hij niet zomaar meewerken aan een uitleenbeurt. “Ik ging niet meteen akkoord om naar Kortrijk te komen. Niet omdat ik daar geen zin in had, maar omdat ik nog drie of vier andere mogelijkheden had. Ik wilde eerst heel duidelijk weten waar ik aan toe was. Ik ging praten met Cheikhou Kouyaté ( die in 2009 door Anderlecht aan Kortrijk werd uitgeleend, nvdr) en hij vertelde alleen maar positieve dingen over deze club. Ik ben dan op zoek gegaan naar beelden van vorig seizoen. Om te weten hoe KV Kortrijk meestal speelt en in welk systeem ik zou terechtkomen. Zo kon ik ook zelf mijn speelkansen inschatten.”

En spelen lijkt Veselinovic wel voldoende te zullen doen. In de succesvolle driemansvoorhoede waar Hein Vanhaezebrouck mee uitpakte tegen STVV (4-0) kreeg de boomlange spits de centrale rol, die hij met succes vervulde. “Een systeem dat me wel ligt”, vindt hij zelf. “Ik word goed omringd door vinnige en bewegende spitsen zoals Ernest Nfor of Chavarría. Het klikt prima op het veld en alle aanvallers willen voor elkaar werken.”

De Serviër scoorde als invaller op Sclessin en tegen STVV eiste hij – in zijn derde wedstrijd – meteen een strafschop op, die hij feilloos omzette. “Onze eerste indruk is dat Dalibor een koele kikker is, hij lijkt mentaal heel sterk”, lacht de Kortrijkse assistent-trainer Yves Vanderhaeghe. Veselinovic bevestigt met veel overtuiging in zijn stem: ” Life is a fight and I’m a fighter.”

En toch schuilt er achter die vastberaden houding ook wat twijfel in het hoofd van de sterke beer. Kan hij echt niet mee bij Anderlecht? Of was de stap van de middenmoot in tweede klasse naar de top van eerste gewoon te groot? “Ik heb nooit spijt van mijn keuzes, maar met die vragen loop ik wel al een tijdje rond. Langs de andere kant: ik kon in de winterstop kiezen uit de drie Belgische topclubs: Standard, Anderlecht en Club Brugge. Ze wilden me alle drie meteen halen. Dan denk je als speler toch niet meer aan een tussenstap? Mijn objectief is nu om hier in Kortrijk te slagen en veel doelpunten te maken. Terugkeren naar Anderlecht? Dat zien we wel na het seizoen.”

Waar Veselinovic de deur naar Anderlecht duidelijk op een kier houdt, ziet de wereld voor Pablo Chavarría er helemaal anders uit. De Argentijnse aanvaller, die nog maar een dik jaar in België is, wordt nu al voor de tweede keer op rij uitgeleend. “Een échte kans heb ik bij Anderlecht nooit gehad”, blikt Chavarría terug. “Eén keer mocht ik starten en voor de rest moest ik het doen met vier invalbeurten, hoogstens voor twintig minuutjes.”

Bij Eupen, waar Chavarría na de winterstop werd gestald, kwam de snelle spits wel aan de bak en kreeg hij de twijfelachtige eer om zich met een paar knappe goals de topschutter van play-off 3 te mogen noemen. “Individueel deed ik het niet slecht in Eupen, maar een echt positief gevoel gaf dat niet, want collectief gingen we ten onder.”

Terug naar het Astridpark dan maar, al was de ontvangst niet meteen hartelijk. “Ik was letterlijk de énige speler van heel de A-kern die niet mee mocht op oefenstage naar Portugal. Zonder verklaring, want uitleg van de trainer heb ik nooit gekregen. Ariël Jacobs had op zijn minst kunnen zeggen waarom ik volgens hem tekortschoot. Dat is helaas nooit gebeurd. Zero diálogo.

Anderlecht zocht een oplossing voor de spits en parkeerde hem dit keer in het Guldensporenstadion. “Ik wil hier tonen wat ik allemaal in mijn mars heb”, zegt Chavarría. “Weer de Pablo Chavarría worden van mijn laatste jaren in Argentinië. Kortrijk is een aanvallende ploeg die altijd zelf het spel wil maken en dat ligt me wel. Onze kern heeft veel potentieel, ik denk voldoende om play-off 1 te halen.”

De seizoensstart heeft Kortrijk alvast niet gemist en daar heeft ook Chavarría zijn steentje toe bijgedragen, oordeelt Yves Vanderhaeghe. “Hij was nog maar een paar dagen bij ons en door schorsingen moesten we hem op Westerlo meteen in de ploeg droppen. We lopen er tegen twee rode kaarten aan, maar slepen met zijn negenen nog een punt uit de brand. Pablo scoorde toen niet, maar liep zich wel te pletter voor de ploeg. In zijn eentje hield hij voortdurend twee à drie Westerloverdedigers aan de praat.”

Chavarría’s inzet typeert de Argentijn. In de vorige match, tegen STVV, werd hij als vleugelspeler in de 4-3-3 uitgespeeld, maar dat lag hem zichtbaar minder. “Eigenlijk voel ik me best in een tweespitsensysteem, wanneer ik min of meer een vrije rol achter een diepe spits krijg,” vertelt hij, “maar ik zal me altijd 120 procent inzetten, waar de trainer me ook neerzet.” Yves Vanderhaeghe beaamt: “Pablo’s acties waren tegen STVV niet altijd even gelukkig, maar dat compenseerde hij wel met zijn inzet en loopwerk.”

In tegenstelling tot Veselinovic mag Chavarría zondag wel aantreden tegen de club waar hij nog steeds onder contract ligt, maar daar blijft hij kalm onder. “Ik zal me zoals in elke match honderd procent geven. Ik speel voor de ploeg en niet voor mezelf. Maar als ik kan scoren, des te beter natuurlijk. Voor de Anderlechtbank gaan vieren en het ‘heb-je-dat-gezien-gebaar’ maken? Neen, dat lijkt me geen goed idee…”, grijnst hij.

Anderlecht verrassen

In het vorige decennium speelde Yves Vanderhaeghe om en bij de 150 competitiewedstrijden voor Anderlecht. De assistent van Vanhaezebrouck kent dus het huis. “Als Anderlecht twee van zijn spitsen bij ons stalt, dan spreekt daar ook een zeker vertrouwen uit”, aldus Vanderhaeghe. “De sportieve leiding van Anderlecht weet dat er in Kortrijk goed gewerkt wordt. Veselinovic zal sterker willen terugkeren en voor Chavarría is het meer een kwestie om zijn carrière uit het slop te halen.” Het huurcontract voor de Argentijn bevat geen aankoopoptie, maar toch laat Vanderhaeghe een ballonnetje op: “Wie weet kan Kortrijk hem volgende zomer wel definitief inlijven?”

Met de twee Anderlechtspitsen erbij kijkt de sportieve staf van Kortrijk tevreden naar de kern waarmee ze aan de slag kunnen. “We hebben offensieve mogelijkheden die ik de laatste jaren bij Kortrijk nog niet heb meegemaakt”, zegt Vanderhaeghe. “Onder Georges Leekens deden we het veertig matchen met het duo Ibou Sawaneh Christian Benteke en vorig jaar waren we sterk afhankelijk van Giuseppe Rossini. Ik wil geen halleluja kraaien, maar nu kan Kortrijk veel meer variëren in zijn spelpatroon en proberen om de tegenstander eens te verrassen. Te beginnen nu zondag op Anderlecht!”, lacht hij.

DOOR JAN HAUSPIE, BREGT VERMEULEN EN ANDRIES LEPOUTRE

“Toen Anderlecht Mbokani en Jovanovic haalde, wist ik hoe laat het was.” Dalibor Veselinovic

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content