Minder spectaculair
Na vier succesvolle jaren onder WouterVrancken begint KV Mechelen aan een nieuwe cyclus. Dat kan kansen bieden en voor frisheid zorgen, zoals clubicoon Piet den Boer terecht opmerkt, maar in en rond Malinwa zorgt het toch eerder voor lichte twijfel. Zo was Mechelen een van de weinige stabiele eersteklassers die bezwaar aantekenden tegen het nieuwe competitieformat waarbij er komend seizoen drie mogelijke dalers zijn uit 1A. Toch niet zo zeker van hun stuk dan? Ook dat er midden in de voorbereiding plots beslist werd om drie oefenwedstrijden te schrappen, deed wenkbrauwen fronsen. De nieuwe coach Danny Buijs achtte het immers meer opportuun om met een vaste (afgeslankte) kern aan automatismen te werken in plaats van iedereen stelselmatig aan het werk te zien. Het wijst er op dat hij snel doorhad dat de kwaliteitsverschillen binnen zijn groep te groot zijn: met name de jongeren zijn niet klaar voor het potige JPL-voetbal, oordeelt Buijs. Dat bovendien heel wat spelers met (lichte) blessures kampten tijdens de voorbereiding hielp ook niet voor de gemoedsrust. Het gevolg van het vertrek van de gewaardeerde fysiekcoach Glenn Van Ryckeghem, die met Vrancken mee richting Genk trok?
KV speelt als blok lager dan onder Vrancken om het gebrek aan snelheid in de verdediging te compenseren.
Verdedigend blok
Dat er enige nervositeit heerst Achter de Kazerne is ook niet onlogisch, als je ziet voor welke uitdagingen ze staan. Hun succescoach is weg, maar ook de sterkhouders Cuypers en Souza. Bovendien aast Storm nog op een transfer en is Mrabti na een knieoperatie nog maanden out. Om nog te zwijgen van de anciens Kaya en De Camargo, die allebei hun voetbalpensioen aankondigden. Hoewel ze op het veld steeds minder van belang waren, waren ze dat des te meer in de kleedkamer.
Het is een rekensom die Buijs ook maakte. Een defensieve organisatie neerpoten, is nu zijn prioriteit. Met Walsh, Vanlerberghe, Peyre, Bijker, Van Horenbeeck en Wouters kan dat compartiment wél nog rekenen op de nodige automatismen. Met nieuwkomer Lavalée – die zich zeer vlot integreerde in de ploeg – als extra buffer voor de verdediging, toonde KaaVee zich defensief alvast solide in de oefencampagne. Ze spelen als blok lager dan onder Vrancken, voornamelijk om het gebrek aan snelheid bij de centrale verdedigers te compenseren en om de linies kort bij elkaar te houden. Offensief looft hij de ijver van zijn nieuwe spitsen Ngoy en Malede, maar dat zij – onder meer omdat ze wedstrijdritme ontberen – nog tijd nodig hebben om echt gensters te slaan, heeft Buijs al ingecalculeerd. Het is vooral rekenen op de bevliegingen van Shved en de gerevalideerde Engvall… en hopen dat Storm blijft.
Slaan en zalven
Het zal dus allemaal wellicht minder spectaculair ogen dan de voorbije seizoenen, minder driehoekjes en positiewissels. Maar Buijs bewees bij Groningen iemand te zijn die met beperkte middelen resultaat kan boeken. Een karakterman, iemand die slaat en zalft. We zijn benieuwd hoe dat bij deze groep zal aanslaan, want in slechte momenten kan dat ook averechts werken. Assistenten Steven Defour en Fred Vanderbiest – ook al twee karaktertjes – moeten mee voor de continuïteit zorgen en hun nieuwe T1 wegwijs maken in de JPL.
Sportief directeur Tom Caluwé bewees de vorige jaren dat hij telkens weer de juiste spelers kan aantrekken, ook al zitten daar zelden ‘namen’ tussen. Ngoy, Malede en Hérnandez zijn er al, maar lijken ons geen potentiële sterkhouders. Misschien kan de Nederlander Da Cruz, die Buijs nog kent van een jaartje bij Groningen, dat wel worden, maar een echte afwerker is hij evenmin. Eerder een vervanger voor Mrabti of Storm, mocht die vertrekken. Met Bolingoli (ex-Club Brugge en STVV) werd snelheid toegevoegd op de flank, alleen is hij een linkspoot en daar zijn toch al wat opties. Er moet dus dringend nog een spits bij met direct rendement en liefst een centrale verdediger met wat snelheid.
