Vrijdag is er de eerste zitdag van de openbare verkoop van het stadion van KV Mechelen.

Vorige week besliste de rechter dat Willy Van den Wijngaert de 11,6 miljoen euro die hij naar eigen zeggen in KV Mechelen stopte vóór de club eind 2002 in vereffening ging, niet kan terugvorderen van de nieuwe vzw Yellow Red KV Mechelen. Tenzij beide partijen onderling nog tot een akkoord komen over de verkoop van het stadion, staan de ex-voorzitter en de nieuwe vzw vrijdag weer publiekelijk tegenover elkaar. Beiden willen de tot nu door de vereffenaar beheerde clubinfrastructuur.

“Het stadion was vroeger van de oude vzw KV Mechelen”, aldus Thierry Lammar, advocaat van de club. “Er rustten twee kredieten op. Die waren gehypothekeerd door twee banken. Na de vereffening loste Van den Wijngaert die kredieten ten opzichte van de banken in, waardoor hij in hun plaats kwam als hypothecair schuldeiser. Anderhalf jaar geleden legde hij verzoekschriften neer om tot een verkoop aan zichzelf te komen. Er ontstonden biedingen tussen hem enerzijds en KV Mechelen en bevriende investeerders anderzijds.”

KV Mechelen wil niet dat Van den Wijngaert het stadion verwerft. Lammar giet de pistes die hij ziet in de opzet van de ex-voorzitter in twee vragen. Eén: “Wil hij het geheel om er in de toekomst een meerwaarde uit te halen?” Daarbij denkt Lammar aan een verkoop, waarmee de ex-voorzitter mogelijk hoopt nog een stuk van die 11,6 miljoen te recupereren. Twee: “Wil hij de club een hak zetten omdat het oude KV hem in zijn ogen niet goed bejegende?” Daarbij denkt Lammar aan een scenario waarbij de ex-voorzitter huur zou vragen die veel hoger ligt dan wat de club nu elk jaar aan de vereffenaar betaalt.

Noch Lammar noch Herman Braeckmans en Stefan Lossy, advocaten van Van den Wijngaert, zijn blij met de openbare verkoop. Ze vrezen dat fans chaos zullen veroorzaken. Lammar: “Er kan ook een opbodscenario ontstaan waarbij het over sommen gaat die niet meer realistisch zijn.” Lossy: “De beslagrechter vond dat dit de grootste garantie biedt op de beste prijs, wat in het belang is van alle schuldeisers van de oude vzw.”

Lammar rekent: “Van den Wijngaert betaalde de banken 2,8 miljoen euro. Tel daarbij de intresten en je bekomt 3,4 miljoen. Als hij dat ontvangt, heeft hij terug wat hij gaf.” Lossy is het niet eens met het startbedrag van Lammar. “Maar of we op de hypothecaire vordering 2,8 of 3,4 miljoen kleven,” zegt hij, “is een foute discussie. KV Mechelen creëert een verkeerd beeld door te zeggen dat onze cliënt betaald is als hij 3,4 miljoen krijgt. Dan blijft 11,6 miljoen onbetaald. De uitspraak van de rechter, waartegen we in beroep gaan, doet daar geen afbreuk aan. In die zaak was de vraag níét of onze cliënt schuldeiser is voor 11,6 miljoen plus hypothecaire vordering. Dat betwist niemand. De vraag was of de nieuwe vzw verplicht is de schulden van de oude te betalen. Volgens ons zegt het reglement van de voetbalbond dat dat moet. In die zin overstijgt dit dossier het particuliere belang van KV Mechelen.”

Lossy besluit: “Onze cliënt is kop-van-jut omdat hij terugvordert waar hij recht op heeft. Blijkbaar zou een voetbalclub, omdat die het publiek achter zich heeft, minder gehouden zijn aan de regels van de rechtsstaat dan een ander.” Lammar: “Wij moeten niet opdraaien voor een door Van den Wijngaert zelf gecreëerde schuld van de oude vzw. Zijn investeringen waren volgens hem realistisch, maar objectief gezien buitenissig.”

DOOR KRISTOF DE RYCK

‘Wil Van den Wijngaert de club een hak zetten?’

Thierry Lammar,

advocaat van KV Mechelen