Een snuifje nostalgie, gekoppeld aan veel talent en een goeie mentaliteit. Wat kan Laurent Depoitre betekenen voor AA Gent?
Ontspannen stond hij donderdagavond in de catacomben van de Ghelamco Arena, de eenmalige international van KAA Gent. Laurent Depoitre, ooit basisspeler in Andorra en daar meteen doelpuntenmaker. Het waren zijn hoogdagen als voetballer, succesrijk bij Gent en in de brede kern van de nationale ploeg, ergens tussen Brazilië en Frankrijk in. Zijn hoofd groot op de gevel van zijn Arena, na de titel. Laat aan de top geraakt, maar er wél gesmaakt, zowel intern als extern. Een knuffelbeer, in de media wat terughoudend maar in de kleedkamer een vrolijke jongen die voor sfeer zorgde.
Zijn clubcoach van toen was zondagavond lovend. ‘Een spits met heel veel kwaliteiten’, zei Hein Vanhaezebrouck tijdens zijn eerste optreden als analist op Vier: ‘Sterk, groot, een ongelooflijk goeie conditie, kan mee druk zetten als je hoog wilt druk zetten, kan één op één spelen als het moet, je ontlasten als je onder druk staat, is heel snel. Iemand met kwaliteit, een goeie keuze van Gent.’
Filosofisch
De voorbije drie jaar testte Depoitre, die in december 31 wordt, zijn sportieve grenzen af. Eerst een jaartje bij Porto, vervolgens twee bij Huddersfield. Portugal was maar zozo, amper gespeeld, wel veel geleerd, ver van huis, aan de absolute top. Dan liep het in Engeland veel beter, in de kelders van de Premier League. Andere stijl van voetballen, beter op zijn lijf geschreven. Het eerste seizoen was goed, alle nuances in acht genomen. Het tweede een drama, met voortdurend verlies. Toen de degradatie vaststond, riep de coach hem in zijn bureau. Dat hij mocht blijven meetrainen, maar spelen zou hij niet meer doen. Het nieuwe seizoen in The Championship moest worden voorbereid en voor Lo-Lo was daar geen plaats. Donderdag bleef hij daar filosofisch onder. Dat is Engeland, het is er vaak ook maar wat je plan trekken.
Het was de voorbije maanden kiezen wat een volgende bestemming kon worden. Iets anders in The Championship was een optie, maar nooit concreet. Een transfer naar de MLS leek er lange tijd wél in te zitten. De competitie kent er een heropleving en wat Frédéric Brillant, zijn maatje bij Oostende, er meemaakte, sprak hem aan. Maar uiteindelijk mondden de contacten ook daar niet uit in een contract. Restte België als optie: Anderlecht, Standard, Club Brugge, Gent: allemaal toonden ze interesse. Vorige week hakte hij de knoop door. Het werd Gent, voor drie jaar. Omwille van wat nostalgie, aan beide kanten. Brecht Dejaegere en Nana Asare begroetten hem met open armen, net als Ivan De Witte. Na een lastig jaar kan hij een toegevoegde waarde brengen. Ook bij de fans. Meer kwaliteit, vroeg Vadis Odjidja. Met Kubo en Depoitre, en een zich steeds beter ontwikkelende David, is die er. Zeker offensief.
Targetman
Wat is de toegevoegde waarde van Depoitre, die sinds februari geen competitieduel meer speelde en balgevoel mist? Hein schetste het al, Jess Thorup herhaalde het donderdag: het blijft de bedoeling om met twee spitsen te spelen. Tegen Viitorul was dat met Kubo naast Jaremtsjoek en dat werkte uitstekend, Gent flitste 45 minuten. Twee snelle, beweeglijke spitsen, die afwisselend de ruimte zochten en als die er niet was, met de ene als targetman en de andere als beweeglijke pion rond hem. Als ze zoveel ruimte krijgen, is de toegevoegde waarde van Depoitre miniem. Maar zoveel ruimte gaat er niet altijd zijn. En Jaremtsjoek, overigens vanop afstand gevolgd door Galatasaray, zal niet altijd wegen als targetman. Dan komt Depoitre wél in beeld. Als alternatief voor de 23-jarige Oekraïner, of naast hem. Het is immers ook de bedoeling van Thorup om in bepaalde wedstrijden hoge pressing te spelen met twee fysiek sterke profielen.
