Sinds Patrick Vanoppen er in februari managing director werd, is niets op het Kiel nog zoals het was. Met een neus voor commercie en een grote mond jaagt hij zijn populariteit bij de fans de hoogte in. Maar blijft de geldkraan lopen en volgen straks ook de sportieve resultaten?

In een paars-wit berenpak ging Patrick Vanoppen vrijdag op de Grote Markt van Antwerpen het nieuwe logo van K Beerschot AC officieel overhandigen aan burgemeester en supporter Patrick Janssens. Zo kwam de managing director van Beerschot een belofte na die hij enkele dagen eerder maakte. De door hem gestelde voorwaarde was dat de nieuwe Facebookpagina van Beerschot tegen vrijdag ten minste vierduizend vrienden moest tellen.

Met zijn verkleedact sloeg Vanoppen twee vliegen in één klap. Enerzijds gaf hij de club op het internet een duw in de rug. Anderzijds loodste hij Beerschot weer eens pal in de kijker en vooral dat was natuurlijk de bedoeling. Als een clubleider met zo’n nieuw logo droogjes naar het stadhuis trekt, levert dat, in het beste geval, drie lijntjes op in de krant. Gazet van Antwerpen vond deze stunt “bereleuk” en wijdde er meer dan een halve pagina aan, Het Laatste Nieuws deed hetzelfde.

Bruisend product

Een voetbalclub moet in de ogen van Vanoppen een bruisend product zijn. Dat bruisende vertaalt de vastgoedmakelaar deels in entertainment naast het veld. Hij stak bijvoorbeeld niet alleen de overhandiging van het nieuwe clublogo in een origineel kleedje, maar ook de onthulling ervan, enkele dagen eerder. Dat gebeurde op de nieuwe website www.beerschot.be, op de dertiende van deze maand, om 13 u. 13m13s. Dertien was het stamnummer van het oude Beerschot en Vanoppen gelooft kennelijk dat ook de daaraan verbonden nostalgie de verkoop van zijn product kan stimuleren. Het nieuwe clublogo dat op het internet verscheen, was in stukjes verbrokkeld. Diegene die de puzzel het snelst kon leggen, won een jaarabonnement voor twee personen.

Zijn verkleedact, zijn oog voor sentiment en dat puzzelspelletje bewijzen eens te meer dat Vanoppen er bij de verkoop van zijn product op let om de taal van het volk te spreken. Enerzijds doet hij dat letterlijk, met soms stoere uitspraken. Die gaan er bij veel Antwerpenaars in als zoete broodjes. Anderzijds doet hij dat figuurlijk. Vrijdag stak Vanoppen voor het stadhuis plots één arm in de lucht en begon hij tussen enkele supporters te zingen: “Laat de beer nu maar los!” In geen tijd deden de omstanders mee.

Door zulke taferelen worden er weleens vraagtekens geplaatst bij het niveau van de managing director, maar Vanoppen vindt dat een clubleider zich voor het oog van de fans anders moet opstellen dan achter de deuren van een vergaderzaal. Zo kiest hij een andere weg dan pakweg Bart Verhaeghe, de CEO van Club Brugge, die zakelijkheid belichaamt. Een niet onbelangrijke kanttekening is evenwel dat het bij Vanoppen weleens misloopt als hij die spreidstand wil omzetten naar de praktijk, aan de onderhandelingstafel slaagt hij er niet altijd in om zijn vurige temperament onder controle te houden.

Doseren

Op een persconferentie zegt Vanoppen vaak: “We gaan nu nog niet alles verklappen, anders weten we volgende week niet meer wat te vertellen.” De managing director doseert de nieuwtjes die hij de wereld in stuurt, want ook belangrijk bij de promotie van zijn product is de wetenschap dat hoe vaker de club op een positieve of leuke manier in de schijnwerpers staat, hoe beter hij verkoopt. Wie drie boodschappen wil doen en daarvoor één persconferentie houdt, krijgt de volgende dag één bericht in de krant waarin al dat nieuws bij elkaar gepropt staat. Wie diezelfde boodschappen spreidt over drie verschillende dagen, haalt drie keer de krant.

In dat opzicht is het geen toeval dat Vanoppen het nieuwe logo niet op hetzelfde moment bekendmaakte als de nieuwe clubnaam, die overigens ook volledig past in het commerciële plaatje. Enerzijds klonk Germinal Beerschot te diffuus en onduidelijkheid is nooit verkoopbevorderend, anderzijds is Beerschot een sterkere merknaam omdat ook daarop een nostalgie kleeft die de fans dierbaar is.

Als de opwinding over de nieuwe naam en het nieuwe logo straks uitgedoofd is, zal Beerschot nóg eens de aandacht trekken, bij de presentatie van de nieuwe shirts. Daarvoor plant de club een actie met zogenaamde flashmobs. Een flashmob is een groep mensen die plotseling op een openbare plek samenkomen, iets ongebruikelijks doen en daarna weer snel uiteenvallen.

Behoud wat goed is

Vanoppen verandert niet alleen de outfits, het logo en de clubnaam, hij zorgt voor een tabula rasa in heel de club. Terwijl er in het nieuwe logo tene quod bene staat, Latijn voor ‘behoud wat goed is’, zijn in het stadion verbouwingen bezig, verdwijnen in de clubstructuur zowat alle vertrouwde gezichten en duiken overal nieuwe namen op, namen van mensen die Vanoppen vertrouwt. Zo is Jacques Vanderveren nu de nieuwe gerechtigd correspondent en algemeen secretaris van de club, terwijl Tony Vermeulen de nieuwe commerciële man is.

De samenwerking met Steven Van Beethoven, wel nog een oude bekende op het Kiel, die Vanoppen op 6 mei 2011 nog voorstelde als de nieuwe operationeel manager, is intussen vroegtijdig stopgezet. Ze duurde ongeveer een maand. Zijn afscheid versterkte de indruk dat de medewerkers van Vanoppen strak in de pas horen te lopen.

Als mensen uit zijn omgeving hem typeren, wordt Vanoppen vaak een man met veel kwaliteiten genoemd, en dan volgt er een dikke máár. Zijn bruuskheid wordt weleens als arrogant ervaren, wat niet altijd helpt om van mensen zaken gedaan te krijgen. Door die spagaat weet niemand welke richting het de komende maanden met Beerschot zal uitgaan, het is moeilijk te voorspellen welke kant van de figuur Vanoppen de bovenhand zal halen. In dat opzicht valt er een parallel te trekken met vorig seizoen. Ook toen dook er op het Kiel plots een soms gecontesteerde man op die een grote ommekeer voor ogen had: Glen De Boeck. Het grote verschil is dat De Boeck louter een werknemer was, maar wat voor hem cruciaal was, zal straks ook bepalend zijn voor Vanoppen: de sportieve resultaten.

Spelbrekende elementen

Vanoppen, die in zijn eerste seizoen mikt op een plaats in de linkerkolom, haalt ook door de spelerskern de grove borstel. Door het grote verloop lijkt de teambuildingsstage die Beerschot deze week houdt in de Ardennen geen overbodige luxe, want naast de nog onduidelijke kwaliteit van de vele nieuwkomers zal ook de mate waarin de groep aan elkaar hangt een cruciaal gegeven worden, zeker omdat er op dat vlak voorlopig nog een aantal mogelijk spelbrekende elementen zijn.

Bij de eerste training van vorig seizoen schrok de technische staf van het gebrek aan beleving dat enkele jongens met invloed in de groep aan de dag legden. Terwijl Vanoppen donderdag zijn berenpak aan het klaarleggen was, barstte bij de eerste training van dit seizoen opnieuw niemand van de vrolijkheid. Pas toen conditietrainer Jan Van Winckel na veertig minuten een paar ludieke krachtoefeningen inlaste, verjoegen enkele lachende gezichten de begrafenisstemming. Enkele spelers mochten zich op hun buik leggen en de bal tussen hun armen klemmen en dan mochten de anderen proberen om die bal op alle mogelijke manieren af te pakken.

Voorts is de situatie van Faris Haroun en Sherjill MacDonald een aandachtspunt. Beiden kregen te horen dat ze naar een andere club mogen uitkijken, hoewel hun contract nog loopt tot respectievelijk 2012 en 2013. Dat ze weg mogen, betekent nog niet dat ze effectief weggaan. “Spelers zijn meer en meer de baas”, liet trainer Jacky Mathijssen optekenen. Zo’n situatie is altijd link voor de groepssfeer. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Mathijssen tijdens de eerste training Haroun en MacDonald eens bij zich riep voor een afzonderlijke babbel.

Een derde knipperlicht ten slotte is de betaling van de lonen. Die verloopt niet vlekkeloos. Op 10 juni 2011 meldde Het Laatste Nieuws nog dat ten minste drie Beerschotspelers al bij spelersvakbond Sporta aanklopten.

Het recht om sluw te zijn

Dat financiële luik is op dit moment het voornaamste aspect dat ervoor zorgt dat er voorlopig een sluier van twijfel rond de club blijft hangen. Naast de obscuriteit die bestaat over de hulp die Vanoppen kreeg bij de overname van de club leeft vooral de vraag of de vastgoedmakelaar erin zal slagen om tijdig te betalen wat hij hoort te betalen.

De bedenking die op het Kiel voortdurend gemaakt wordt, is of Vanoppen niet te veel hooi ineens op zijn vork nam. Toch is het gevaarlijk om al te snel conclusies te trekken over de vastgoedmakelaar, die “een krak in financiële constructies” wordt genoemd en “iemand die de grenzen opzoekt van wat haalbaar is”.

Tijdens het najaar van 2010, in de maanden nadat Jos Verhaegen en co hem als bestuurslid aan de kant hadden geschoven, bleef hij altijd zelfverzekerd klinken. “Wacht nog even,” zei hij, “mijn tijd komt nog.” Intussen werd bij Verhaegen en co de indruk gewekt dat zakenman Xavier Painblanc en Vanoppen met elkaar overhoop lagen. Painblanc won het vertrouwen van de Germinalclan en mocht aan de bestuurstafel aanschuiven. Maar tussen Painblanc en Vanoppen zat er helemaal geen haar in de boter. Op 16 november 2010 nam Vanoppen, tot verstomming van Verhaegen en co, doodleuk de plaats van Painblanc in. Toen Vanoppen onlangs terugblikte op dat sleutelmoment in zijn strijd om de macht, antwoordde hij: “Ik mag toch sluw zijn?”

DOOR KRISTOF DE RYCK – BEELDEN REPORTERS

Vanoppen wordt “een krak in financiële constructies” genoemd en “iemand die de grenzen opzoekt van wat haalbaar is”.

Vanoppen vindt dat een clubleider zich voor het oog van de fans anders moet opstellen dan achter de deuren van een vergaderzaal.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content