In België zijn al twee speeldagen afgewerkt, maar voor de rest van de wereld begint het voetbalseizoen pas volgend weekeinde. Dan gaat de Premier League van start. De NBA, de ‘major league’ van het Europese voetbal die bijna alle continentale competities tot ‘minor leagues’ gedegradeerd heeft.
Alleen de Bundesliga blijft nog min of meer overeind, maar in Spanje kunnen alleen nog Real Madrid en Barcelona de eigen broek ophouden. Zelfs een club als FC Sevilla is verplicht aan Engeland te verkopen. ‘De Ligue 1 is een derderangscompetitie’, stelde de voorzitter van Marseille vast, nadat hij het op de transfermarkt had moeten afleggen tegenover Aston Villa, een meeloper uit de Premier League, in de strijd voor de Senegalees Idrissa Gueye van Lille.
De Engelsen sturen hekken naar Calais om de migranten buiten te houden, maar als ze kunnen voetballen betalen ze een fortuin om ze binnen te halen. De overvloed aan tv-geld van de Premier League heeft de structuur van het Europese voetbal totaal veranderd. Teams met namen als klokken, die tot twintig jaar terug van een Europese beker droomden, hopen nu dat de Engelse clubs in de zomer aan de telefoon hangen, zodat ze volop kunnen profiteren van het grote geld van de Premier League.
Zo zal Anderlecht Newcastle United eeuwig dankbaar zijn. De club van Steve McClaren telde twintig miljoen euro neer voor Aleksandar Mitrovic en twaalf miljoen voor Chancel Mbemba. PSV ziet de Britse ponden, vooral nu de koers van die munt zo hoog is, al even gretig binnenstromen: 37 miljoen euro van Manchester United voor Memphis Depay en 22 miljoen van alweer Newcastle voor Georginio Wijnaldum.
Alles cash betaald. Op een handvol absolute topclubs na kan niemand financieel nog opboksen tegen de Premier League. De laagst geklasseerde club vangt maar liefst honderd miljoen euro aan tv-rechten, terwijl de zestien Belgische eersteklassers zeventig miljoen mogen verdelen.
En het wordt alleen maar erger. In 2016 gaat het nieuwe tv-contract in Engeland in. Dan incasseren de twintig ploegen van de Premier League over drie jaar 7,6 miljard euro aan nationale tv-rechten. Als je er de overzeese tv-contracten bijtelt, wordt dat bijna 13 miljard euro. Een stijging van 40 procent.
Concurreren met de Engelsen is de komende jaren onmogelijk. Het beste scenario is profiteren van hun rijkdom. Zoals Anderlecht en PSV deden.
Er is ook een sportief pluspunt aan deze ontwikkeling. De uittocht naar Engeland geeft overal op het continent kansen aan jonge spelers, wat de nationale teams ten goede komt. Alle nationale teams, behalve het Engelse.
Het zal de clubs van de Premier League een zorg zijn. In Engeland (en de rest van de wereld) wordt reikhalzend uitgekeken naar de nieuwe titelstrijd: titelverdediger Chelsea tegen allen.
Tot groot jolijt van José Mourinho. De eerste bal moet nog rollen, maar de Portugees heeft alweer bonje met bijna al zijn collega’s. Na Manuel Pellegrini van Man City was in de aanloop naar de strijd om het Community Shield van vorige zondag Arsène Wenger aan de beurt. Mourinho zei net niet dat hij zelfmoord gepleegd zou hebben als hij in dertien wedstrijden niet één keer had kunnen winnen, zoals Wenger tegen Mourinho.
Het was lang niet de grofste quote van Mourinho vorige week. De coach van The Blues haalde uit naar Montserrat Seara, die het had aangedurfd in een Madrileense krant Mourinho een veeg uit de pan te geven. De vrouw van Realtrainer Rafa Benítez zei dat haar man het puin moest ruimen dat Mourinho had achtergelaten. ‘Ze zou beter op het dieet van haar man letten dan over mij te praten’, sneerde Mourinho, die dus van oordeel is dat de plaats van deze advocate de keuken is.
De zoveelste misplaatste tussenkomst van de man die de Zweedse ref Anders Frisk het fluitje aan de wilgen deed hangen, een vinger in het oog stak van Tito Vilanova, de toenmalige assistent-coach van Barcelona, en Cristiano Ronaldo uitlachte omdat die in een arm gezin opgroeide en daarom ‘geen opvoeding had genoten’.
Trainers die vergeleken worden met Mourinho, of dat zelf graag doen, moeten beseffen dat Mourinho een scheldwoord is. Ook al voegt hij dit seizoen weer een paar trofeeën aan zijn palmares toe. Eén kans is al verkeken, want in het veertiende duel met Wenger ging het mis. Geen groter vermaak dan leedvermaak.
DOOR FRANÇOIS COLIN
‘Mourinho is een scheldwoord.’
