Je hebt hier een tijdje alleen moeten wonen. Waren dat moeilijke tijden ?

“Toch wel, omdat ik in het begin vaak werd geconfronteerd met eenzaamheid en heimwee. Ik denk dat ik in die periode wel tientallen video’s heb gehuurd en uren naar de televisie heb gekeken. Nu nog liggen hier tientallen dvd’s met liefdesverhalen of actiefilms. Dat was niet goed voor mij. Ik werd lui en verveelde me soms. Gelukkig kon ik ook rekenen op Fiel Laureys, die zorgde voor een internetaansluiting, en de andere Afrikanen bij Lokeren. Patrice Zéré woont hier om de hoek, terwijl ook Patrick Zoundi geregeld binnenspringt. Hij is een van de beste speelkameraden van mijn zevenjarig zoontje Christ, met wie hij soms PlayStation speelt.”

Kan Christ hier gemakkelijk school volgen ?

“Vanaf volgend schooljaar wordt dat pas echt mogelijk. Aangezien hij hier nog maar vier maanden is, was het moeilijk om hem zo laat nog naar een Nederlandstalige school te sturen. Het zou te veel moeilijkheden hebben meegebracht, onder andere door de taal. Christ is wel een vlottere leerling dan ik ( proest het uit). Hij kan in het Nederlands al beter tot tien tellen dan ik. We zoeken nu naar mogelijkheden voor Franssprekend onderwijs. Waarschijnlijk zal hij daarvoor moeten uitwijken naar Brussel.”

Wat was je geworden zonder het profvoetbal ?

“Als klein kind droomde ik wel eens als dokter te kunnen werken. Maar ik was geen goede student. Daardoor heb ik momenteel niet echt iets achter de hand. Mocht Edithe haar toerismestudies volledig kunnen afwerken, dan hoop ik later een hotel open te houden. Daarvoor zijn financiële middelen nodig, die probeer ik nu te vergaren. Ik ben me er goed van bewust dat een voetballoopbaan slechts een tiental jaar duurt. Daar concentreer ik me nu volledig op. We zien wel wat de toekomst brengt.”

Op je beide armen prijken tatoeages. Hebben ze een specifieke betekenis ?

“De schorpioen aan de linkerkant mag je als een jeugdzonde bestempelen. Je kent dat wel hé : allemaal jongens onder elkaar die eens stoer wilden doen en zich te veel macho toonden. Nu betreur ik dat wel. Maar de beide harten die in elkaar vloeien aan de rechterkant staan symbool voor de onvoorwaardelijke liefde voor Edithe. Zij is gewoon de vrouw van mijn leven ! Niets of niemand kan ons ooit uit elkaar halen.”

Vervoeg je jouw Afrikaanse ploeggenoten wel eens in het Brusselse of Antwerpse uitgaansleven ?

“Nee, dat is uitgesloten. Ik wil me volop concentreren op mijn beroep. Een stapje zetten hoort daar nu eenmaal niet bij. Daar ben ik heel principieel in. Het zou alleen maar roofbouw plegen op mijn lichaam. Ik amuseer me wel graag, maar dan op andere manieren. Ik nodig liever eens wat vrienden bij me thuis uit. Later kan ik nog genoeg de bloemetjes buiten zetten.”

Wat is voor jou de ideale manier om te ontspannen ?

“Luisteren naar zouk, typisch Afrikaanse ritmische muziek die van op de eilanden komt, creools is. Ik vind die muziek perfect om op te dansen. Mijn vrouw heeft liever de rustige versie, ik verkies het enthousiastere werk. Het gaat vaak om sentimentele liedjes. Er zit altijd een boodschap achter.”

Welke Belgische steden bezocht je al ?

“Alleen Gent, Antwerpen en Brussel. De Noordzee zagen we nog niet. We verplaatsen ons liever met de trein dan met de wagen. We zijn bang om verloren te rijden. Jullie verkeer is nogal druk, met veel opgejaagde mensen. Ik vermijd ook liever die files. In Brussel ga ik boodschappen doen en viermaal per jaar ga ik er naar de kapper.”

door Frédéric Vanheule