Niet om bij jullie in het gevlei te komen, maar ik heb zelden twee artikels (die beiden handelen over de licentieproblemen) in SM/VM 15 gelezen waar ik het zo volmondig méé eens kon zijn als de Intro van Geert Foutré en het interview met bondspenningmeester Germain Landsheere. Laatstgenoemde heeft inderdaad alle recht van spreken. Toen hij schatbewaarder van SV Waregem was, leidde hij de club op financieel gebied als een correcte, doch strenge huisvader. Essevee had/heeft een mooi stadion, was schuldenvrij, betaalde geen buitenissige spelerslonen en behaalde toch mooie sportieve successen in België én Europa. Toen Landsheere naar de voetbalbond vertrok, maakten zijn opvolgers er een zootje van, met de rampzalige gevolgen die we vandaag de dag kennen.
Ook nu spreekt hij duidelijke taal : het aantal clubs in eerste en tweede moet drastisch worden afgeslankt. Profvoetbal in tweede klasse is niet leefbaar. In de schatkist van de meeste clubs is schraalhans troef, terwijl de spelers en hun makelaars (te) snel rijk worden. Maar de kwaal zit dieper : wie als gemandateerde van een modale tweedeklasser een speler uit derde of bevordering benadert voor een transfer, valt van zijn stoel wanneer hij de bedragen te horen krijgt en op welke manier de betaling gebeurt.
Moet België – althans in tweede klasse – niet snel terugvallen op een bescheiden vorm van semi-professionalisme ? Zeker weten, want het economisch draagvlak in ons landje reikt niet verder. Laat de spelers overdag werken en vier keer per week ’s avonds trainen. Verloon hen op een behoorlijke – géén exuberante – doch vooral realistische manier. Schaf de tekengelden af of herleid die tot aanvaardbare barema’s. Schakel in alle geledingen de malafide tussenpersonen uit, en beding redelijke standaardvergoedingen voor de makelaars mét licentie. Wishful thinking ? Uiteraard, want solidariteit onder clubbesturen is totaal onbestaande. En zelfs wanneer men wat deze materie betreft ooit tot een consensus zou komen, staat altijd wel ergens een nieuwe bewindsman op, die – gedreven door tomeloze ambitie, mediageilheid of blinde clubliefde – alle overeenkomsten aan zijn laars lapt en pakken geld vermorst. Doch loontje komt altijd om zijn boontje. Ook hier legden de heren Foutré en Landsheere de vinger op de wonde : wanneer de licentievoorwaarden stringent worden toegepast, verdwijnen nà afloop van volgend seizoen of ten laatste in 2003 clubs die nooit de tering naar de nering hebben gezet in een bodemloze afgrond.
Johan De Maeyer, persverantwoordelijke KV Oostende
