In de lagere regionen van het Belgische voetbal bots je soms op verrassende verhalen. Deze week: Luxemburgs international Aurélien Joachim van Lierse.
Tien jaar geleden gaf Aurélien Joachim zijn droom om profvoetballer te worden op. Maar kijk: op zijn dertigste is hij nu de scorende ster in het Lierse van Eric Van Meir. De afgelopen tien jaar werd Joachim bovendien topschutter aller tijden van de Luxemburgse nationale ploeg. Niet slecht voor iemand die tot zijn 25 jaar zwemleraar was in Strassen.
Sindsdien heeft Joachim in Engeland samengewerkt met Jimmy Floyd Hasselbaink, in Nederland kennisgemaakt met de Eredivisie en met het Bulgaarse CSKA Sofia Europa doorkruist. Zijn laatste ervaring vóór Lierse – en niet zo’n goeie – kende hij bij White Star uit Brussel. ‘Ik heb tenminste één ding aan White Star te danken’, zegt hij. ‘Ik apprecieer opnieuw het simpele feit dat je stipt op de eerste dag van elke maand wordt betaald. Ik heb in mijn leven heel wat amateurisme meegemaakt, maar White Star spant toch wel de kroon.’
Sportief mag het hem bij White Star dan wel voor de wind zijn gegaan (9 goals in 10 wedstrijden tussen januari en mei 2016), zijn passage daar laat toch een bittere smaak na. De Luxemburgse international heeft het gevoel daar gerold te zijn. ‘Nochtans hadden heel wat mensen me gewaarschuwd toen ik in januari bij White Star tekende’, vertelt hij. ‘Achteraf bekeken moet ik toegeven dat ze gelijk hadden. Ik heb me op het veld kunnen tonen, maar voor de rest was het tobben. Men zei altijd maar dat we betaald zouden worden, maar dat gebeurde nooit. Ik heb mijn salaris van maart gehad en daarna niks meer.’ Desondanks bleven de spelers zich inzetten en pakten ze zelfs de titel. Maar Joachim heeft een rechtszaak aangespannen om zijn geld te krijgen. ‘We zien wel wat dat geeft. In elk geval begrijp ik niet dat de Belgische voetbalbond een club die haar spelers niet betaalt, laat voortbestaan.’
TWEEDE LEVEN
Voor Joachim was het niet de eerste keer dat hij het kind van de rekening was bij een club in financiële moeilijkheden. Na het seizoen bij CSKA Sofia (2014/15) keerde Joachim terug met een achterstallige betaling van vier maanden. ‘En vier maanden bij Sofia, dat is een pak meer geld dan bij White Star, wees daar maar zeker van. Het lijkt wel of ze denken dat ik als voetballer een soort vrijwilliger ben.’
Lange tijd speelde Joachim amateurvoetbal en hij had dan ook niet gedacht dat zijn kennismaking met het profwereldje zo hobbelig zou zijn. De eerste grote klap krijgt hij nochtans wanneer hij nog amateur is. In oktober 2008 geeft Guy Hellers, op dat moment bondscoach van Luxemburg, hem te verstaan dat hij een keuze moet maken: ‘Onder het voorwendsel dat er twee internationale stages per jaar zouden zijn, verplichtte Hellers mij om een keuze te maken tussen de nationale ploeg en mijn studie lichamelijke opvoeding.’ Gezien de magere resultaten van Luxemburg op dat moment hoeft Joachim daar niet lang over na te denken en hij zegt de nationale ploeg voor twee jaar vaarwel. Na die twee jaar (en na 4 draws en 10 nederlagen in 14 matchen) stapt Hellers op. Ondertussen doet Joachim vertrouwen op bij Differdange, in de Luxemburgse eerste klasse.
In de zomer van 2011 studeert hij af en op de dag van zijn proclamatie maakt hij de winning goal voor Luxemburg tegen Albanië. Zijn tweede leven begint.
Twaalf maanden later kent dat al meteen een hoge vlucht. Met zijn nieuwe club Dudelange kwalificeert hij zich voor de voorrondes van de Champions League. Er wordt van Dudelange niet meer verwacht dan één duel heen en terug begin juli, wanneer het EK in Polen en Oekraïne amper is afgelopen, maar het wordt een waar zomersprookje. Joachim is in de vorm van zijn leven en schakelt met Dudelange achtereenvolgens Tre Penne uit San Marino en Red Bull Salzburg uit, vooraleer Maribor te sterk is. De balans: zeven goals in zes wedstrijden en een profcontract bij Willem II in de Eredivisie. ‘Die zomer was echt formidabel, ik speelde zonder druk’, zegt Joachim. ‘Ik had al een tijdje een kruis gemaakt over mijn ambities en ik speelde gewoon nog voor het plezier. Ik werkte halftijds in het zwembad en had veel tijd om te trainen. Het was goed zo, ik was gelukkig.’
Van de ene dag op de andere komt zijn leven in een stroomversnelling terecht. In drie jaar passeert Joachim via Tilburg, Waalwijk, Sofia en Burton upon Trent. Hij vindt het nog altijd een verrijkende ervaring: ‘Als je gestudeerd hebt, stel je je weleens vragen bij het niveau van het voetbalwereldje, maar voor mij heeft het deuren geopend, zeker op cultureel vlak. Ik spreek nu vijf talen en ik kan Chisinau, de hoofdstad van Moldavië, aanwijzen op een kaart. Dat zou zonder het voetbal wel anders geweest zijn’, lacht hij.
STERKE GENERATIE
Op voetbalvlak kenden zijn verschillende buitenlandse avonturen niet zo veel succes. In Sofia werd hij niet alleen maandenlang niet betaald, hij liep er ook een meniscusblessure op. En de Bulgaarse hoofdstad lijkt voor hem wel behekst, afgaande op de recente WK-kwalificatiematch die hij er met Luxemburg afwerkte. Met twee goals bracht Joachim zijn land op een 1-2-voorsprong, maar uiteindelijk haalde Bulgarije het toch nog, met een doelpunt in de slotseconden (4-3). ‘Dat was de eerste match in mijn leven dat ik echt baalde’, zegt Joachim. ‘Toen ik de 1-2 scoorde en zag dat er nog 25 minuten te spelen waren, maakte ik me nog geen illusies, maar toen we in blessuretijd op 3-3 kwamen, geloofde ik er echt in.’ Bij de allerlaatste actie van de Bulgaren slikte Luxemburg toch nog een fatale tegengoal. Ondanks die zoveelste pijnlijke klap voor een land dat meestal op de laatste plaats eindigt in zijn kwalificatiepoules ziet Joachim (63 caps, 10 goals) het positief in voor voetballend Luxemburg: ‘Als ze me vijf jaar geleden gezegd hadden dat we drie goals zouden maken in Bulgarije, dan zou ik gedacht hebben dat het een grap was. Maar de tijd dat we er elke match acht binnenkregen, is voorbij. Het Luxemburgs voetbal zit in de lift, ook al vraagt het nog wat tijd.’
Misschien zelfs zo veel tijd dat de beste schutter uit de geschiedenis van Luxemburg misschien te vroeg geboren zal zijn om nog de vruchten van deze boomende generatie te plukken. Neem nu het nieuwe nationale stadion (kostprijs: 60 miljoen euro): dat zal in 2018 ingehuldigd worden en een onderkomen bieden aan de ambitieuze nationale ploeg. ‘Voor de campagne richting het WK in Rusland in 2018 zitten we in een groep met Frankrijk, Nederland, Zweden, Bulgarije en Wit-Rusland. Het doel is om vijf punten te pakken. Dat zou al erg goed zijn. Nadien zien we wel, er komt in elk geval een sterke generatie aan.’
Joachim verwijst in dat verband naar het jonge talent Vincent Thill (16). Die scoorde al in zijn eerste interland en werd dit seizoen prof bij FC Metz, nadat hij een aanbieding van Bayern München had geweigerd. ‘Hij heeft een beetje dezelfde stijl als Lionel Messi, maar fysiek komt hij nog wat tekort. Men moet hem langzaam laten groeien. Over vijf jaar zal de nationale ploeg furore maken. Ik hoop alleen dat ze tegen dan een nieuwe aanvaller gevonden hebben.’
DOOR MARTIN GRIMBERGHS – FOTO BELGAIMAGE
‘Ik apprecieer opnieuw dat je stipt op de eerste dag van elke maand wordt betaald.’ – AURÉLIEN JOACHIM
