Op het nieuwe scorebord van Daknam flikkerde amper minuut vijftien toen aanvoerder Killian Overmeire op de grond plofte, armen over de knieën geslagen en hoofd diep tussen de schouders. Schuddebollend. Alwéér een blessure, nadat hij ook al de competitiestart miste door een scheur in de adductoren. De vroege wissel van Overmeire tekende het begin van een zwaar ontgoochelende zaterdagavond op de dertiende speeldag in de JPL, met een roemloze 0-3-nederlaag tegen KV Oostende. Net wanneer ze in Lokeren dachten dat de trein weer op de rails stond. In veel opzichten was het daarom een symbolische avond. Lokeren werd op verschillende niveaus volledig overklast: snelheid van uitvoering, gretigheid en vooral efficiëntie in de omschakeling. Stuk voor stuk punten waar dit Lokeren op tekort schiet, dat is niet anders onder Peter Maes dan onder Runar Kristinsson, de trainer met wie het seizoen begonnen werd.
Op basis van de prima voorbereiding werd nochtans veel verwacht, maar een 0-4-nederlaag tegen Club Brugge op de openingsspeeldag blies die flow abrupt in een andere richting. Zo broos was dat positivisme ook wel. Een week later op het veld van Excel Mouscron kwam er geen reactie, integendeel: gelatenheid had zich meester gemaakt van de groep. Voorzitter Roger Lambrecht en TD Willy Reynders panikeerden en haalden Peter Maes terug. Onder Kristinsson was immers duidelijk geworden dat deze brave groep een autoritaire gids nodig heeft.
Na de match tegen KVO bleef Maes, tot veler verbazing, zeer mild voor de wanprestatie van zijn groep. Hij had daar een goede reden voor: hij ervoer ondertussen zelf hoe breekbaar het vertrouwen van zijn kern is én oordeelt dat er weinig alternatieven voor handen zijn. Op Filipovic na mag het transferbeleid van de voorbije zomer als mislukt bestempeld worden. Leuke voetballers, maar regelmaat en mentaliteit zijn ook belangrijke kwaliteiten in het voetbal. Naar het beeld van aanwinst Samy Kehli, die na zijn goede voorbereiding als ‘de nieuwe Vanaken‘ werd gezien, maar vervolgens slechts flitsen van zijn klasse wist te tonen. Hetzelfde geldt voor de andere zomeraankopen: Robin Söder, Tracy Mpati, Luciano Slagveer (ondertussen alweer weg), Julian Michel. Het is voor Maes aftellen tot de winter om er kwaliteit bij te halen. Intussen hoopt hij dat zijn aanvoerder zo snel mogelijk weer fit is, want dat Lokeren nog steeds (te veel) op zijn routiniers steunt, werd dit seizoen pijnlijk duidelijk: Verhulst in doel, Maric achterin, Overmeire op het midden en De Ridder voorin. Zou Lokeren het zich al beklagen dat het in augustus Persoons liet vertrekken?
door Matthias Stockmans
