Gisteren ging een nieuw NBA-seizoen van start. Voorlopig nog helemaal op Amerikaans grondgebied, maar blijft dat zo ? Veelbetekenend is dat titelverdediger San Antonio al zeven buitenlandse spelers telt.
D avid Stern, de General Commissioner van de NBA, stelt vast : “Dit jaar zal ongeveer twintig procent van de NBA-spelers over een buitenlands paspoort beschikken. Meer dan dertig landen zijn in onze competitie vertegenwoordigd. Die evolutie zorgt ervoor dat we onze naam van sterkste competitie ter wereld alle eer aandoen. Door de toenemende populariteit van de NBA in andere landen wordt ook het aanboren van nieuwe markten makkelijker. Dat is het resultaat van de open geest waarmee we al meer dan twintig jaar beleid voeren.”
Stern wijst in de eerste plaats op de vele rechtstreekse tv-uitzendingen van NBA-wedstrijd in het buitenland. Op dit moment worden de beelden verspreid over 200 landen, in 43 talen. Ook zijn sinds de jaren tachtig steeds meer NBA-teams exhibitiewedstrijden gaan spelen elders in de wereld. “Ik herinner me nog”, zegt Stern, “de golf van enthousiasme die in 1984 door Italië ging omdat de New Jersey Nets en de Phoenix Suns er een partijtje speelden. Sinds 1987 wordt de McDonald’s Open (die de Europese kampioenen tegenover de NBA-kampioen zet, nvdr) georganiseerd, maar het hoogtepunt van onze populariteit kwam er met het Dream Team op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992. Sindsdien zijn steeds meer jongeren zich gaan interesseren voor de basketbalsport en die opwaartse spiraal is nooit gestopt.”
Ondanks de aanwezigheid van een volwaardige Amerikaanse selectie waren het Servië-Montenegro en Argentinië die een jaar geleden in Indianapolis de finale speelden van het WK. Door die mondiale nivellering in het basketbal lijkt de droom om ooit een NBA-ploeg in Europa neer te poten inmiddels minder ver weg.
“Het is in de eerste plaats een kwestie van infrastructuur”, legt David Stern uit. “We hebben in Europa behoefte aan zalen die volgens hetzelfde concept als in de VS gebouwd zijn. Met uitzondering van de New Jersey Nets, wier thuishaven Meadowlands dateert van 1978, beschikken alle ploegen over een zaal die is gebouwd na 1987. Vervolgens moeten we een publiek vinden dat een ploeg wil ondersteunen. Ik ben ervan overtuigd dat het slechts een kwestie van tijd is. Afstand is in ieder geval geen probleem meer. Als de tennissers in staat zijn om toernooien in Australië, Singapore en New York te spelen, dan moeten de basketters dat ook kunnen.”
Krijgen we over afzienbare tijd in de Europese steden competitiewedstrijden uit de NBA voorgeschoteld ? “Het is puur een economisch probleem”, zegt Stern. “De enige competitiewedstrijden die tot nu toe buiten de VS werden georganiseerd, waren in Japan. Al sinds 1990, in de Tokio Dome, een tempel van 35.000 zitjes, en nog een andere zaal waar 22.000 fans binnen kunnen. Uiteraard moet je tot een financieel vergelijk komen met de overige NBA-clubs, want omdat ze dan een wedstrijd in het buitenland spelen, moeten zij duizenden abonnees in de kou laten staan en zo miljoenen dollars mislopen. En dan tel ik de miljoenen nog niet mee die verloren gaan door het missen van de uitzendrechten, omdat de Europese wedstrijden op een niet zo gunstig Amerikaans uur plaatsvinden.”
Hoe dan ook, Stern besliste al om NBA-ploegen toe te staan dat ze hun voorbereidingscampagne afwerken in Europa. Ze mogen er ook enkele wedstrijden spelen tegen Europese topclubs. Greg Popovich is een enthousiast voorstander. Hij is de coach van San Antonio, de jongste kampioen. Niet minder dan zeven buitenlanders telt hij in zijn kern : de Argentijn Manu Ginobili, de Braziliaan Alex Garcia, de Puertoricaan Elias Ayuso, de Sloveen Rasho Nesterovic, de Serviër Igor Rakocevic, de Turk Hedo Turkoglu en natuurlijk de Fransman Tony Parker.
Parker werd geboren in Brugge als zoon van een Amerikaanse vader en een Nederlandse moeder. Door de winst van het kampioenschap vorig seizoen is hij nu op 21-jarige leeftijd een heuse vedette aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. “Die titel heeft inderdaad een bijkomende dimensie gegeven aan mijn carrière”, zegt hij. “Toen ik naar de VS vertrok, werd ik beschouwd als een goede speler, zonder meer. Nu ervaar ik duidelijk welke impact de NBA heeft op je uitstraling.”
Met het nieuwe seizoen hoopt Parker de kater waar hij sinds september mee zit, helemaal door te spoelen. Op het Europese kampioenschap in Zweden eindigde hij met Frankrijk op een teleurstellende vierde plaats. Gevolg : geen Olympische Spelen voor hem in 2004. “Meteen na het EK ben ik op trainingskamp vertrokken met de San Antonio Spurs”, vertelt Parker. “Daar trof ik meteen een heel andere sfeer aan, een sfeer waarin je de overwinningen proeft. Er wacht ons nu een grote uitdaging : we gaan voor de double, de tweede opeenvolgende titel. Dat zal niet makkelijk worden, want in de Western Conference is de concurrentie bikkelhard. De LA Lakers, de Sacramento Kings en de Dallas Mavericks zijn onze zwaarste tegenstanders. Ik verwacht dit seizoen ook veel van de Minnesota Timberwolves, die hun ploeg stevig herschikten.”
Tony Parker begint het seizoen gewoon weer als onbetwiste titularis van de San Antonio Spurs, al klinkt dat vanzelfsprekender dan het is. Tijdens de zomer was er immers lang sprake van de komst van Jason Kidd, de sterspeler van de New Jersey Nets. “Ik heb me nooit zenuwachtig gemaakt”, relativeert Parker het ‘gerucht’. “Jason Kidd is uiteindelijk niet gekomen. Ik besef dat het nu aan mij is om te bewijzen dat de Spurs zich niet vergisten door mij hun vertrouwen te schenken.”
Behalve met de felle tegenstand zullen de Spurs ook met het vertrek van David the Admiral Robinson moeten afrekenen. Flink wat verschuivingen waren alvast het gevolg binnen de kern. “Zeker de eerste maanden zullen we moeten afwachten of het samenspel wel vlot”, zegt Tony Parker. “Wij zijn een ploeg die graag veel verschillende systemen speelt. Maar daarvoor moet iedereen ze ook kennen. In dat opzicht is San Antonio geen ploeg zoals de andere. Wij verdedigen niet zoals de andere NBA-teams en ons aanvallend spel is sterk toegespitst op één dominante insidespeler, namelijk Tim Duncan. Zoals wij werken op training en met de manier waarop de coach ons voortdurend motiveert, twijfel ik er niet aan dat de machine wel zal draaien.”
Om Robinson te vervangen rekenen de Spurs op Rasho Nesterovic. Hij kwam in juli als free agent over van de Minnesota Timberwolves. “Ik ben tevreden met wat hij in de voorbereidingswedstrijden liet zien”, klinkt het hoopvol bij coach Gregg Popovich. “Hij is intelligent, luistervaardig, al goed geïntegreerd in de spelsystemen en bovendien geen slechte afstandsschutter.”
Wie het meest dreigt te lijden onder het verlies van Robinson, is zijn maatje Tim Duncan, in juni uitgeroepen tot MVP van de Finals. “Ik zal mijn spel moeten aanpassen”, weet hij. “Maar dat ben ik ondertussen al gewoon. Elk jaar zijn er wel enkele nieuwe namen in de groep. Het zal vooral anders zijn omdat er tussen David en mij een soort broederschap bestond. Het klopt dat ik anders ben gaan spelen. De verdedigers zijn zich meer op mij gaan concentreren, waardoor ik geleerd heb de bal vaker naar buiten te steken. Zo kunnen mijn ploegmaats van de geboden vrijheid profiteren. Om het vertrek van Robinson te compenseren zal ik, net als Tony Parker, nog meer leiderschap moeten tonen op en naast het veld.”
“Het is toch even wennen om niet langer David Robinson de opworp te zien betwisten”, geeft Parker toe. “Maar ik heb vertrouwen in de nieuwelingen.” En Bruce Bowen besluit : “In de NBA is er een belangrijke rol weggelegd voor de centerspelers. De ploegen die het insidespel domineren, maken de grootste kans om het ver te schoppen.”
door Daniel Devos
‘Er wacht ons nu een grote uitdaging : de tweede opeenvolgende titel.’ (Tony Parker)
