Roberto Martínez kan dankzij de goeie kwalificatieronde van de Rode Duivels rustig achterover leunen bij de loting zaterdagavond in de Romexpo in Boekarest. Andere collega’s zullen wat zenuwachtiger op hun stoel schuiven.
Vorige week dinsdag, iets voor middernacht. Kevin De Bruyne heeft er een uitstekende kwalificatiewedstrijd tegen Cyprus opzitten: twee doelpunten, een assist en een paar minuten aanvoerderschap, in de periode tussen de applauswissel voor Eden Hazard (64e minuut) en zijn eigen vervanging door Dennis Praet (68e minuut). Na het feestje met de fans en wat nababbelen in de kleedkamer maakt hij zich klaar om weer richting Manchester te vertrekken. Even kruist hij nog de media en daar is het tijd voor wat bedenkingen rond het format van het komende EK. De Bruyne, open en eerlijk als altijd, vindt de manier waarop de loting wordt geleid maar niks. Het neemt alle fun weg.
Dat klopt, met die nuance: de fun is alleen weg voor groep B. Met name België, dat al weet dat het Rusland en Denemarken gaat treffen en straks alleen nog in spanning moet afwachten of er een revanche komt tegen Wales, dan wel of Finland ons pad kruist. Meer spanning is er zaterdag niet. Hoofdoorzaak: niet het gemanipuleer van de UEFA, wél de politieke spanningen waar Rusland mee zit. In dooi met Oekraïne, maar nog onvoldoende voor een sportief duel, zodat dat land niet en België wél naar Sint-Petersburg moet. Bovendien in ruzie met Kosovo, dat zich in maart nog via de play-offs kan plaatsen, maar ook niet in groep B terecht kan.
Enkele maanden geleden was daar nog geen sprake van: toen er werd geloot voor de kwalificaties van het EK 2021 voor vrouwen, koppelde de UEFA Kosovo en Rusland gewoon aan elkaar. Maar toen de Russische vrouwen op 4 oktober op bezoek moesten in Pristina, Kosovo, vroeg Rusland om die wedstrijd uit te stellen uit veiligheidsoverwegingen. Het land heeft de onafhankelijkheid van Kosovo, dat zich in 2008 afscheidde van Servië, immers niet erkend. De UEFA ging op die vraag in. Omdat de groepsindeling al was gebeurd, worden de twee duels (ook de return van 9 juni 2020) op neutraal terrein afgehandeld. De UEFA besliste op 18 oktober wel dat ’tot nader order’ Rusland en Kosovo niet meer aan elkaar zouden worden gekoppeld. Daarom dus geen eindrondepoule B voor de winnaar van op papier de zwakste groep D in de play-offs.
Romantiek
Waar De Bruyne ook moeite mee had, was het koppelen van de grote landen aan de organisatiesteden én het per twee aan elkaar koppelen van die steden. Op die manier krijgt een aantal landen het thuisvoordeel en wordt de loting nóg meer geleid.
Toen Michel Platini, de vader van dit gedrocht, in 2012 met de idee kwam aanzetten, heette dat ‘uit pure romantiek’ te zijn: een speciaal format om de 60e verjaardag van het toernooi te vieren. Van 12 juni tot 12 juli, in 12 steden en 12 landen. Niet uit gebrek aan kandidaten voor een normale formule. Turkije wilde het EK, er was ook een bid van Schotland, Ierland en Wales samen, en eentje van Georgië met Azerbeidzjan, maar uiteindelijk haalde dat van Platini het. De Fransman had toen nog politieke ambities en iedereen wat beloven helpt dan.
Heel Europa was geïnteresseerd. België (met een nieuw stadion in Brussel), Spanje (met vier stadions) Duitsland, Engeland én Wales wilden de finale. Turkije en Oekraïne ook. Nog 26 landen wilden groepswedstrijden. Daarvan haakten er uiteindelijk wel een paar af: Finland onder meer, dat er straks voor het eerst bij is, Tsjechië en ook Turkije, in de hoop het hele toernooi in 2024 naar het land te kunnen halen. De Turken blijven met lege handen achter, want inmiddels weten we dat het EK over vierenhalf jaar in Duitsland plaatsvindt.
Uiteindelijk dienden 19 landen hun kandidatuur in. Minsk (Wit-Rusland), Sofia (Bulgarije), Jeruzalem (Israël), Skopje (Macedonië), Solna (Zweden) en Cardiff (Wales) vielen bij de toewijzing af. Brussel kreeg wel het toernooi toegewezen, maar verloor zijn stek na de politieke en sportieve strubbelingen om op Parking C een nieuw stadion te bouwen. Bleven over: Bakoe (Azerbeidzjan), Kopenhagen (Denemarken), Londen (Engeland), München (Duitsland), Boedapest (Hongarije), Dublin (Ierland), Rome (Italië), Amsterdam (Nederland), Boekarest (Roemenië), Sint-Petersburg (Rusland), Glasgow (Schotland) en Bilbao (Spanje). Rome krijgt de openingswedstrijd. De halve finales en finale worden toegewezen aan het grootste stadion, Wembley.
Twaalf stadions in twaalf landen, die vooraf ook nog eens per twee aan elkaar worden gekoppeld (zo ‘dicht’ mogelijk bij elkaar) mét de belofte dat als een land zich plaatst, de groepswedstrijden voor eigen volk mogen gespeeld worden. Rome koppelt men aan Bakoe, Kopenhagen aan Sint-Petersburg, Amsterdam aan Boekarest, Londen aan Glasgow, Dublin aan Bilbao, en München aan Boedapest. Merk ook op hoe de grote landen netjes uit elkaar worden gehouden. Gelukkig voor de UEFA wist nog niet elk gastland zich al te plaatsen voor het EK, anders hadden we op voorhand nóg meer van de tabel kunnen invullen dat nu.
Groep des doods
Voor de Belgen is de loting dus een maat voor niets. Ook in groep C is al behoorlijk wat ingevuld, met Oekraïne als reekshoofd en Nederland als tweede. En Spanje weet ook al dat de winnaar van play-off B, Ierland of een ander land, bij hen terecht komt. Alleen groep A ligt helemaal open, want Azerbeidzjan is al definitief uitgeschakeld. Het zou dus heel goed kunnen dat ondanks alle geschuif vooraf alsnog een ‘groep des doods’ ontstaat, met drie kleppers bij elkaar. Dat het lot Italië bijvoorbeeld koppelt aan wereldkampioen Frankrijk en Europees kampioen Portugal. Meer dan Roberto Martínez zullen hun bondscoaches in Boekarest zaterdag (18 uur) schuiven op hun stoel. Nog dit: naar de KO-fase op het EK (1/8 finales) gaan de eerste twee van elke groep én de beste vier derdes.
Lees ook:
